«Asabliva ničoha nie tłumačyli. Skazali, što treba pravieści vobšuk. Dobra, što pryjechała maja maci i zabrała syna. Mianie ž zabrali na dopyt, i potym — u IČU. Pakazali zdymak niejkaj žančyny i pytalisia — ci ja heta? Maŭlaŭ, hetaja žančyna ŭdzielničała ŭ Maršy ŭ Homli 20 vieraśnia. Ale na zdymku była nia ja. I navat nie padobnaja — ni takoha adzieńnia ja nia maju, i fihura nie takaja. Ja im patłumačyła, što 20 vieraśnia nie chadziła na Marš, była ź dziciem, ale mianie nia słuchali, i adpravili ŭ IČU», — raspaviała Alina.
U IČU jana była try dni. «Prychodziŭ niechta ŭ cyvilnym. Pahražaŭ, što pazbaviać baćkoŭskich pravoŭ, što mianie pasadziać u turmu, za što?», — kaža žycharka Homla.
U izalatary joj nie dali ani bializny, ani koŭdry i paduški. «Padymali nočču dva razy. Musiła ŭstavać, nazyvać svajo proźvišča. Skazali — takija ŭ ich «praviły ŭnutranaha rasparadku». Jak ja vytrymała? Medytavała, płakała… Šmat płakała. Ad takoj niespraviadlivaści była horyč u rocie», — kaža Alina.
Ciapier jana ŭ statusie padazravanaj u kryminalnaj spravie. Alina tłumačyć, što nie była ŭ centry horadu 20 vieraśnia, i na zdymku zusim nie jana. «Skazali, što budzie ekspertyza, buduć raźbiracca», — dadała maładaja maci.
