«Siońnia nie stała Vity, majoj siastry. Jana pamierła ŭ špitali ŭ Ćviary, zhareŭšy litaralna za try tydni.
Fota z fejsbuka Valeryja Capkały
Da taho času, jak Vita vyrašyła vyznačacca ŭ vybary svajho žyćciovaha šlachu, ja ŭžo adsłužyŭ u armii i skončyŭ pieršy kurs MHIMO. Mianie ździviŭ vybar Vity: jana zachacieła stać nastaŭnicaj u škole, pryčym nastaŭnikam małodšych kłasaŭ. Navošta? — spytaŭ ja! Bo jany zarablajuć vielmi mała…
Pa-pieršaje, — adkazała jana, — ja vielmi lublu dziaciej, asabliva maleńkich, kali jany tolki pačynajuć usprymać śviet.
A pa-druhoje:…bo chtości pavinien!
Uletku 2020 hoda Vita pryjechała da nas, u Minsk, kab dapamahčy ŭ niaprosty dla nas čas, kali my zusim nie mieli mahčymaść być pobač z našymi dziećmi.
Vita apynułasia śviedkaj taho žachu, jaki adbyvaŭsia ŭ Biełarusi ŭ žniŭni 2020 hoda, dy i da hetaha času adbyvajecca ŭ našaj krainie. Ni ja, ni maja siamja nie možam pajechać na pachavańnie Vity ŭ Rasiju, — hety režym zrabiŭ usio, kab irvać čałaviečyja i rodnasnyja suviazi pamiž ludźmi.
Fota z fejsbuka Valeryja Capkały
Vita, naša darahaja, ty zanadta rana syšła, ale pakinuła jarki śled u našych sercach, dobruju pamiać tvaich vučniaŭ u škole, ich baćkoŭ i blizkich. Dziakuj tabie za ŭsio! Śpi spakojna, naša rodnaja!
P.S. Siońnia my pajšli na rynak i moj syn Piecia ni z taho ni ź siaho skazaŭ: «Vielmi škada, što pakul nie vynajšli mašynu času». Ja nie zrazumieŭ, da čaho heta skazała vaśmihadovaje dzicia, i spytaŭ: «Ty chočaš, kab jana pieraniesła ciabie ŭ minułaje ci budučyniu?» Jon adkazaŭ: «U minułaje». Ja spytaŭ: čamu? — «Tamu što tady Vita jašče była žyvaja»…
