Michaił Bierkas pa vyzvaleńni. Pobač maci Maryja Mikałajeŭna i niaviesta Darja
Pravaabaroncy pryznali asudžanaha palitviaźniem, bo, na ich pohlad, nadpisami jon vykazvaŭ mierkavańnie ab hramadzka-palityčnych padziejach, nie zaklikaŭ imi da hvałtoŭnych dziejańniaŭ i nie raspalvaŭ sacyjalnaj varažniečy.
10 krasavika Michaił vyjšaŭ na volu i apaviadaje pra pieražytaje.
Pra Michaiła Bierkasa. Ścisła
- Žyvie ŭ Voršy. Vučyŭsia, ale nia skončyŭ Viciebskuju akademiju veterynarnaj medycyny.
- Cikavicca prahramavańniem i raźvivaje siabie ŭ hetaj halinie.
- Trymaje sabaku, a siabroŭka — dvuch koniej. Lubić zdymać videa z koptera.
- Ličyć siabie emacyjnym, spahadlivym i siamiejnym.
Napružvaje, što krainaju kiruje niaźmienna adzin prezydent
Michaił Bierkas kaža, što vostra ŭsprymaje niespraviadlivaść i prymus. U veterynarnaj akademii nie miryŭsia z naviazanaj studentam padpiskaj na dziaržaŭnyja vydańni, aburaŭsia niepatrebnymi, na jahonuju dumku, vyjezdami «na bulbu». Svaju niezadavolenaść vykazvaŭ vykładčykam i administracyi navučalnaj ustanovy.
Padčas prezydenckaj kampanii 2015 hodu, jak i baćki, Michaił sympatyzavaŭ Tacianie Karatkievič, ale tady nia moh hałasavać, bo byŭ niepaŭnaletni.
Michaił Bierkas na praktycy ŭ veterynarnaj klinicy
U toj čas junak užo mieŭ bačańnie palityčnaj sytuacyi ŭ krainie. Chłopca napružvała, što joju kiruje niaźmienny prezydent i ŭsio svajo žyćcio jon čuje z televizara jahonyja pramovy, poŭnyja abiacańniaŭ, jakija, adnak, nikoli nie vykonvalisia. Letaś ža, na pohlad Michaiła, kiraŭnik dziaržavy i hałoŭny pretendent na prezydenckuju pasadu naahuł nia staŭ siabie abciažarvać pieradvybarčymi pramovami.
U tym, što Łukašenku 9 žniŭnia abvieściać pieramožcam, Michaił nie sumniavaŭsia i byŭ upeŭnieny, što vyniki vybaraŭ sfalsyfikujuć. Adnak paślavybarčy hvałt siłavikoŭ jaho ahałomšyŭ.
«Mnie było strašna, bo nie razumieŭ, što adbyvajecca», — pryznajecca jon.
Ciapier Michaił nia vieryć, što ŭ Biełarusi sytuacyju možna źmianić na vybarach. Jon ličyć: pakul Łukašenka nie padaść u adstaŭku, spadziavacca na heta marna.
«Pabojvaŭsia viaźnicy…»
U listapadzie 2020 hodu Michaiła Bierkasa zatrymali jak padazravanaha ŭ tym, što narabiŭ pa Voršy nadpisaŭ «Žyvie Biełaruś» i «3%». Šeść dzion jaho trymali ŭ aršanskim izalatary. Tady ž raspačali kryminalnuju spravu za apahańvańnie budynkaŭ i psavańnie majomaści, a z doma baćkoŭ aperatyŭniki zabrali kamputary, nośbity infarmacyi, telefony. Da sudu jaho pakinuli na voli.
«Ja zrabiŭ heta na emocyjach. Pratestavaŭ suprać taho, što tvorycca ŭ majoj krainie. Pra svoj učynak nie škaduju…», — kaža jon.
Michaił dadaje, što hatovy byŭ tady vyjści sa ściaham u centar horadu, ale razumieŭ — doŭha tak nie prastajaŭ by, tamu «vyrašyŭ svoj šery rajon razmalavać jarkimi farbami».
Michaił Bierkas u stajni svajoj siabroŭki
24 lutaha sudździa Aršanskaha sudu Mikałaj Drahunoŭ pakaraŭ Bierkasa miesiacam aryštu. Svaju vinu chłopiec pryznaŭ. Pavodle pravaabaroncaŭ, na jahonych pryznalnych pakazańniach i budavałasia abvinavačańnie.
«Najbolš ciažkim było čakańnie prysudu, bo mnie mahli dać da troch hadoŭ niavoli, — zhadvaje Michaił. — Ja pabojvaŭsia viaźnicy i dumaŭ: jak apynusia tam adzin, dyk buduć bić».
Surazmoŭca prysud sustreŭ z uśmieškaj. Kaža, što jahony ŭčynak «ciahnuŭ» na administracyjnaje pakarańnie, ale jaho asudzili za kryminalnaje złačynstva. Pavodle materyjałaŭ spravy, svaimi nadpisami Bierkas nanios uładalnikam abjektaŭ škodu na 583 rubli. Hetuju sumu jon spłaciŭ.
«Tam adčuvałasia atmasfera kanclahiera»
Nieŭzabavie paśla sudu Michaił Bierkas sam pryjšoŭ u Aršanski RAUS adbyvać pakarańnie. Pieršyja 5 dzion prasiedzieŭ u kamery miascovaha IČU z dvuma zabojcami i tryma zładziejami. Zatym jaho etapavali ŭ śledčy izalatar Viciebsku, dzie ŭmovy byli bolš žorstkija. Pa pryjeździe adzin z kiraŭnikoŭ papiaredziŭ palitaryštanta, kab «svaje pierakanańni trymaŭ pry sabie, inačaj nia vylezie z karcaru». Źniavolenaha pastavili na prafilaktyčny ŭlik jak schilnaha da destruktyŭnaj dziejnaści.
Achoŭnikaŭ izalatara Michaił charaktaryzuje jak słužboŭcaŭ samaŭpeŭnienych i pierakananych u tym, što za parušeńnie pravoŭ źniavolenych im ničoha nia budzie. Pa jahonych słovach, niekatoryja nahladčyki kazali jamu źniavažliva — maŭlaŭ, nastupnym razam budzieš viedać, dzie i što pisać. Byli i spahadlivyja achoŭniki, jakija cikavilisia, ci nie vybivali ź jaho pakazańniaŭ na śledztvie.
Michaił Bierkas sa svajoj niaviestaj udzielničali z dyplomnaj pracaj u konkursie BRSM «Sto idejaŭ dla Biełarusi»
«U izalatary pryhniatała staŭleńnie da asudžanych. Ich nia ličać ludźmi, — dzielicca nazirańniami surazmoŭca. — Biezumoŭna, jany pakaranyja, ale ich nie pazbavili pravoŭ. Tam adčuvałasia atmasfera kanclahiera. Razumieć heta było žachliva».
Pavodle Michaiła, sukamerniki stavilisia da jaho narmalna i navat padtrymlivali. Časam «žartavali», što jamu mohuć dadać termin za palityku. Tym bolš kali pačaŭ atrymlivać listy ad nieznajomych ludziej. Asudžanyja vypytvali, čamu jon rabiŭ nadpisy. Jon tłumačyŭ: hetak pratestavaŭ i pakazvaŭ, što nia ŭsie abyjakavyja da taho, što tvorycca ŭ krainie.
Pavodle Michaiła, asudžanyja nastrojenyja suprać dziejnaj ułady. Jany emacyjna kamentavali toje, što pieradavała dziaržaŭnaje radyjo.
«Słuchać jaho ŭ kamery dzień pry dni mnie było nievynosna ciažka, — kaža surazmoŭca. — Razdražniała jano i maich sukamernikaŭ. Jany kožny raz, pačuŭšy niešta novaje, hanili ŭładu. Pry hetym nia ŭsim byli zrazumiełyja i dziejańni lideraŭ pratestu, i ichny adjezd z krainy».
«Ja rady, što znoŭ doma…»
Pavodle Michaiła, najbolš nie chapała jamu navinaŭ z voli. Jon pryznajecca, što sumavaŭ pa rodnych, bo hetak nadoŭha ź imi nie rasstavaŭsia. Adznačaje, što šmat prychodziła listoŭ ad nieznajomcaŭ, i heta davała jamu siły trymacca. Časta pisała siabroŭka. U adnym ź listoŭ maci paviedamiła, što pravaabaroncy pryznali jaho palitviaźniem. Hetaja navina stała niečakanaj.
Michaił Bierkas z ščaniukami svajoj aŭčarki
«Na fonie taho, z čym sutykalisia inšyja źniavolenyja za hramadzianskuju pazycyju, kaho źbivali na Akreścina ci ŭ Žodzinie, moj miesiac aryštu — amal ništo», — kaža jon.
Na volu Michaił vyjšaŭ 10 krasavika. Kaža, što źniavoleńnie nie źmianiła jahonych pohladaŭ na žyćcio. Jamu, adnak, jak i raniej, ciažka čytać naviny pra padziei ŭ krainie. Jon nia viedaje, jak moža joj dapamahčy, i heta vyvodzić jaho z raŭnavahi.
«Ja nie liču siabie ni hierojem, ni achviaraj, — kaža Michaił. — Biezumoŭna, ja paciarpieŭ za svaje pierakanańni, ale inšyja ludzi pakutujuć našmat bolej za mianie. Mahčyma, majo staŭleńnie da pieražytaha z časam źmienicca i budzie ŭsprymacca inakš. Pakul ža ja rady, što znoŭ doma».
Jon spadziajecca, što sytuacyja ŭ krainie źmienicca. Samaje hałoŭnaje, na jaho pohlad, — «kab dziejničaŭ zakon i ŭsie byli roŭnyja pierad im». Kali ž zakonu niama, padsumoŭvaje Michaił, ci ŭłada jaho mianiaje, kab pieraśledavać inšadumcaŭ, to hramadzianie nia mohuć adčuvać siabie spakojnymi i abaronienymi.
