Fota Vitala Palinieŭskaha
U minskaj Katedry 3 vieraśnia adbyłasia supolnaja malitva ab viartańni ŭ Biełaruś mitrapalita Kandrusieviča, jakoha ŭłady nie puskajuć na Radzimu, piša catholic.by.
Taksama byŭ začytany zvarot arcybiskupa z vyhnańnia.
«Sardečna vitaju vas usich, sabranych u minskaj archikatedy Najśviaciejšaha Imia Maryi na malitvu ŭ intencyi vyrašeńnia hramadska-palityčnaha kryzisu ŭ našaj krainie, jaki praciahvajecca ŭžo čaćviorty tydzień, i majho chutčejšaha viartańnia na Radzimu da svajoj pastvy. Dziakuju za pamiać i malitvy jak u intencyi našaj supolnaj Baćkaŭščyny, tak i za mianie, — piša Kandrusievič. —
Usie my, biskupy, śviatary, kansekravanyja asoby, śvieckija vierniki i hramadstva ŭ cełym patrabujem pieramien.
Stajačaja vada psujecca i nie nadajecca da ŭžytku. Razam z tym, pratočnaja vada źjaŭlajecca zdarovaj. Łacinski vyraz jasna kaža: Qui non progredit, regredit — «Chto nie idzie napierad, viartajecca nazad».
My paklikany raźvivacca, heta aznačaje ŭdaskanalvacca ŭ svaim duchoŭnym i hramadskim žyćci. Boh stvaryŭ śviet dobrym, ale nakazaŭ ludziam jaho ŭdaskanalvać, što pavinna adbyvacca va ŭsich śfierach našaha žyćcia.
Apynuŭšysia ŭ składanaj, niabačanaj dahetul u našaj historyi situacyi, Biełaruś patrabuje pieradusim adkaznaha duchoŭnaha padychodu, jaki hruntujecca na pryncypach Jevanhiella i sacyjalnaha vučeńnia Kaścioła. Nam nieabchodna vyrašać nie tolki palityčnyja, ekanamičnyja i hramadskija prablemy, ale i duchoŭnyja.
Pakul hramadstva nie budzie prytrymlivacca bazavych maralnych normaŭ, asnoŭnaj ź jakich źjaŭlajecca pryncyp nikomu nie rabić taho, čaho nie žadaješ sam, jano nie zmoža vyrašyć svaich prablem i harmanična raźvivacca.
A dla hetaha najpierš patrebna malitva, jakaja maje moc «dastukacca» da Niabiosaŭ. U časy vajaŭničaha ateizmu na praciahu troch pakaleńniaŭ naš narod tryvała maliŭsia i atrymaŭ Božy dar svabody. Ciapier nieabchodna praciahvać malicca, kab zhodna z Božaj volaj karystacca hetym daram.
Svaboda — heta nie tolki dar, ale adnačasova i adkaznaść. Božy zakon nam dadzieny nie dla taho, kab jaho źmianiać, ale kab jon nas źmianiaŭ da lepšaha.
Ad usiaho serca dziakuju za pamiać i malitvy ŭ intencyi našaj Baćkaŭščyny i majoj ścipłaj asoby. Spadziajusia, što prablemy, ź jakimi sutyknułasia Biełaruś, buduć vyrašany mirnym šlacham. Taksama spadziajusia na majo chutkaje viartańnie na Radzimu, kab znoŭ być razam z vami i słužyć Kaściołu ŭ Biełarusi niepasredna, a nie z-za miažy.
Sumiesnymi namahańniami i z Božaj damohaj zrobim usio mahčymaje dla taho, kab naša Radzima raźvivałasia ŭ praŭdzie, spraviadlivaści i ŭzajemnaj lubovi, jakaja pieravyšaje ŭsio», — napisaŭ Kandrusievič.
