29-hadovy minčuk Ihar Dziduel razam z 1,5-hadovym synam i žonkaj žyvie ŭ Kamiennaj Horcy. 9 žniŭnia jon pajšoŭ hałasavać pa miescy prapiski. Paśla hetaha jaho nichto nie bačyŭ i nie čuŭ.
«Z hetaha času kožny dzień jaho šukajem pa balnicach i RAUSach, — raskazvaje «Našaj Nivie» Uładź Rymša, susied Ihara. — Sprabavali padać zajavu ŭ milicyju, ale ciapier heta niemahčyma: tam usio pierakryta kratami. Šukali i na Akreścina — hadzinami stajali, pytalisia, moža, chto jaho bačyŭ. Nichto ničoha nie viedaje, śpisy tam nie vyviešvajuć.
I ŭ Žodzina jeździli. Tam taksama pra jaho ničoha nie było, ale dobra, što tam choć vałanciory pracujuć i śpisy składajuć. Paśla piaci dzion šukańnia ŭčora ŭpieršyniu vałanciory ŭ Žodzinie vykłali śpisy, dzie było jahonaje proźvišča. Siońnia Ihara kala 14 hadzin vypuścili, jon patelefanavaŭ žoncy. Ledź havaryŭ: «Kryścina, ja žyvy, ničoha nie baču, viazuć na apieracyju». Ja nie viedaju dakładna, što ź im, ale dumaju, što ŭ jaho mohuć być unutranyja hiematomy ŭ hałavie. Paśla zvanka Kryścina imhnieńniem, usia źbialełaja, palacieła da jaho ŭ balnicu, mima mianie praniesłasia, ničoha nie kažučy. Zaraz pa telefonie jana niedastupnaja, vidać, čakaje kanca apieracyi.
Ihar — čałaviek na dziva sumlenny. Niačasta byvaje, što ty razmaŭlaješ z čałaviekam i jon adrazu razumieje toje, što ty kažaš. Pracavaŭ mieniedžaram u kramie. Adnojčy mnie skazaŭ pra svaju pracu: «Ja zrabiŭ toje, što da mianie rabili tolki piaciora čaraviek». Heta vielmi razumny i adukavany chłopiec, jaki maje šyrokuju erudycyju, krytyčna myślić i prahnie viedaŭ. Elita Biełarusi».
Redakcyja budzie sačyć za stanam zdaroŭja viaźnia.
