Jaho nie stała 24 maja.
Viktar Žałabkovič, fota sb.by
Supracoŭniki miemaryjalnaha kompleksa «Chatyń», jakija padtrymlivajuć kantakt ź siamjoj Žałabkoviča, paćvierdzili fakt śmierci. Pa ich słovach, Jadviha Andrejeŭna, žonka Žałabkoviča, siońnia znachodzicca ŭ balnicy.
U suviazi z hetym chodziać čutki, što śmierć Žałabkoviča mahła być vyklikana karanavirusam albo pnieŭmanijaj, ale paćvierdžańniaŭ hetamu pakul niama.
Viktar Žałabkovič naradziŭsia ŭ 1934 hodzie ŭ vioscy Chatyń. U siamji było čaćviora dziaciej: dva braty, siastra i samy małodšy Vicia.
«Usio zdaryłasia niečakana. U hety dzień u vioscy byli partyzany. My z baćkam pajšli na tok — jon rezaŭ siečku, a ja kataŭsia na arelach, jakija tata zmajstravaŭ dla mianie, — raskazvaŭ Žałabkovič pra dzień, kali spalili Chatyń. — I raptam pačulisia streły, niekalki vybuchaŭ. Partyzan, jaki siadzieŭ pobač na stozie siena, padchapiŭsia, palnuŭ u pavietra i zakryčaŭ: «Fašysty!» Baćka ŭziaŭ mianie za ruku, i my pabiehli dadomu. Viarnulisia, zamknulisia i ŭsioj siamjoj spuścilisia ŭ sklapok. Ale schavacca ad karnikaŭ nie ŭdałosia. Spačatku jany prosta hrukali, potym vyłamali dźviery, vyvieli na vulicu i pahnali ŭ vialiki kałhasny chleŭ. Pakolki naša chata stajała na samym krai ź levaha boku, pryjšłosia iści praktyčna praz usiu viosku.
Jak tolki ŭsie viaskoŭcy apynulisia ŭ chlavie, fašysty jaho zamknuli. Ja trymaŭsia kala maci, my zastalisia la samych dźviarej. A braty i siastra razam z baćkam pajšli ŭhłyb pabudovy. Mnie było vidać praz ščylinu, jak karniki padnosili kanistry ź bienzinam i ablivali ścieny, padkidvali siena. Sałamianaja stracha ŭspychnuła imhnienna. Usio zaharełasia, zatraščała. Jak ža ŭsie kryčali!
Čytajcie taksama: Nielha zabyć: my z vohniennaj vioski
My z mamaj vyskačyli z chlava i patrapili pad škvał ahniu. Daloka syści nie atrymałasia, upali. Ad strachu prycisnuŭsia da matčynaha cieła i adčuŭ rezki šturšok. Heta była kula, jakaja zabiła mamu, a mianie čyrkanuła pa plačy. Ja skazaŭ šeptam: «Mianie paraniła». Ale ŭ adkaz ničoha nie pačuŭ. Vakoł čuŭsia žudasny čałaviečy stohn».
7-hadovy Vicia pralažaŭ na ziamli, pakul nie źjechali fašysty. Na nastupny dzień jaho znajšli žychary susiednich viosak.
Paśla trahiedyi chłopčyk žyŭ u čužych ludziej na chutary, zatym u svajački ź inšaj vioscy. Ale, kali razam sa svajačkaj jany źbiahali ad čarhovaha rejdu fašystaŭ, Vicia zhubiŭsia. Jaho znajšli partyzany, pieradali niejkaj čužoj babuli. U vyniku paśla vajny chłopčyk trapiŭ u Pleščanicki dziciačy dom. Jon navat nie viedaŭ svoj dakładny ŭzrost: kazaŭ tolki, što jamu kala 7 hadoŭ.
Paśla Žałabkovič skončyŭ ramiesnaje vučylišča, pracavaŭ farmoŭščykam-liciejščykam na stankabudaŭničym zavodzie. Adsłužyŭ u vojsku.
Skončyŭ viačerniaje adździaleńnie BPI pa śpiecyjalnaści inžynier-miechanik. Z 1976 hoda pracavaŭ u kanstruktarskim biuro dakładnaha mašynabudavańnia.
Ažaniŭsia, žyŭ u Minsku.
