Biełaruś dla frontmena «Mašiny vriemieni» Andreja Makareviča — radzima prodkaŭ.
Siarod ich byli i šlachcicy hierbu «Sas» dy ŭnijackija śviatary Usakoŭskija, i karaleŭskija sialanie Makarevičy, i dziejačy Bundu Šmujłovičy…
«Ja dobra pamiataju mocny biełaruski akcent majoj babuli. Jana była z Pahodzina, ź siała, jakoje tady Błudzinam zvałasia, heta Zachodniaja Biełaruś. I voś babula kazała: «ščy», «ščuka», zhadvaju jak ciapier», — raskazvaŭ Makarevič.
(Nazvu Błudzień da 1964 hoda mieła vioska Paŭłovičy Biarozaŭskaha rajonu Bresckaj vobłaści, a Pahodzina heta staraja nazva čyhunačnaj stancyi «Biaroza-Kartuzskaja» pobač.)
Niekalki hadoŭ tamu Makarevič zapisaŭ pa-biełarusku svaju pieśniu «Śnieh».
«Dla mianie heta pakłon maim prodkam, jakich užo niama na hetym śviecie», — skazaŭ Makarevič pra pieśniu pa-biełarusku.
Mahčyma, jana taksama prahučyć 27 listapada, padčas kancerta, pryśviečanaha 50-hodździu lehiendarnaha hurta «Mašina vriemieni» ŭ minskim Pałacy respubliki. U prahramie — pieśni ad 1970-ch da 2010-ch.
