U im V.Bujvał aceńvaje vyniki dźviuch akcyjaŭ, praviedzienych u Kurapatach na Dziady viačorkaŭcami dy paźniakoŭcami. Akcyja KCHP-BNF apisvajecca vyklučna ŭ pazytyŭnych tonach, a voś mierapryjemstva, zładžanaje palityčnymi apanentami, charaktaryzujecca jak hniusny akt bluźnierstva. Adpaviedna padvažvajecca i abjektyŭnaść repartažu ŭ «NN».
Krytyka sp.Bujvała vytrymana ŭ vyklučna abraźlivaj formie. Pakinu heta na sumleńni aŭtara, jaki drukujecca na sajtach Kanservatyŭna-chryścijanskaj partyi i ŭ chołdynhavaj hazecie «Litaratura i mastactva». Adnak ihnaravańnie faktaŭ ci navat ich skažeńnie — inšaja reč, tamu liču patrebnym patłumačyć niekatoryja momanty, kab nia ŭvodzić u zman tych, chto ŭ Kurapatach u toj dzień nie prysutničaŭ.
Pa-pieršaje. Pamiatnuju šyldu ŭstaloŭvaŭ Aleś Šaternik, a nia vydumany sp.Bujvałam palityčny hibryd Vincučok-Lebied́ko (Labiedźki ŭ toj dzień va ŭročyščy nie było).
Pa-druhoje. Sp.Šaternik i nie chavaŭ taho, što šylda časovaja ź niezaležnych ad aŭtara pryčynaŭ, tłumačyŭ heta amal kožnamu. Ale ź plastylinu zrobleny tolki adzin frahment — mienavita toj, jaki ŭtrymlivaje abiacańnie beeseseraŭskich uładaŭ uviekaviečyć pamiać pra achviary stalinizmu. Sama šylda vykananaja z metału. Pavodle słoŭ sp.Šaternika, heta było svojeasablivym perfomansam — abiacańni savieckich uładaŭ nietryvałyja, jak plastylin.
Pa-treciaje. «Z uračystym vyhladam toŭpilisia pierad šyldaj i słuchali manalohi pseŭdaapazycyjaneraŭ» nia niekalki dyplamataŭ, a amal uvieś dypkorpus, za vyniatkam chiba pasłoŭ Rasiei dy Kitaju. I nie «manalohi pseŭdaapazycyjaneraŭ», a apovied historyka Ihara Kuźniacova. Da taho ž chaciełasia b na ŭłasnyja vočy pabačyć «uvodnuju» z Bruselu z zahadam padtrymać svaim aŭtarytetam Milinkieviča, pra jakuju vy ŭzhadvali, spadaru Bujvał.
Pa-čaćviortaje. Vy pišacie pra toje, što na nastupny dzień arhanizavanyja Kanservatyŭna-chryścijanskaj partyjaj BNF sotni ludziej ustaloŭvali kryžy, śpiavali relihijnyja i patryjatyčnyja himny. Pseŭdaapazycyjanery ž, dyplamaty z žurnalistami dy raziavaki (?) učynili akt hniusnaha bluźnierstva, nalapiŭšy na kamień-vałun plastylinavuju šyldu, patusavalisia i raźbiehlisia. Śviedču pra toje, što bačyŭ na ŭłasnyja vočy: «pseŭdaapazycyjanery» z ranicy prybiralisia la kryžoŭ, vynosili śmiećcie. Padčas uskładańnia kvietak da kamienia žančyny śpiavali i relihijnyja («Mahutny Boža»), i patryjatyčnyja himny («Pahonia»).
«Niekatoryja pacikavilisia, a dzie ž heta šylda, jakoj «pakłaniaŭsia» Alaksandar Milinkievič i iže ź im? Doŭha šukali «šedeŭr» i ŭrešcie znajšli». Jany što, spadar Bujvał, pieršy raz byli ŭ Kurapatach, što doŭha nie mahli adšukać kamienia?
Adam Hlobus piša pra dźviuchdušnaść biełarusa. Aśmielusia zapiarečyć. U sučasnaha biełarusa try dušy, a mo i bolej. Treciaja ź ich samaja pravilnaja, samaja biełaruskaja. Jak u sp.Bujvała, naprykład. Tolki voś nie pieramahčy biełarusu ŭ najbližejšaj perspektyvie z takoj specyfičnaj dušeŭnaj kamplektacyjaj, jak ni zmahajsia. Ci to pad ściaham śviatoha Zianona, ci to z prahmatyzmam za zachodnija ci ŭschodnija hranty.
❏
Kamentar Alesia Šaternika
Mienavita takija asoby, jak Valer Bujvał, zrabili ŭsio mahčymaje dla taho, kab viačorkaŭcy z paźniakoŭcami apynulisia faktyčna pa roznyja baki barykad.
