«Budu pad hetuju pieśniu viartacca ŭ Biełaruś, ja pad jaje i źjazdžaŭ»
Ja vielmi lublu tvorčaść chłopcaŭ z hurtu «Pornofilmy», jany dakładna traplajuć u toje, što adbyvajecca ŭ Biełarusi, Rasii, Ukrainie i nie tolki. Kali ja chadziŭ na dazvoleny mitynh Cichanoŭskaj [u 2020-m], taki vialiki, jaki byŭ u parku Družby narodaŭ, zrabiŭ paśla hetaha post z cytataj ź ich pieśni «Mołodosť»: «Tiem, čji sierdca nie ostyli v chołodie, Vsielennaja darit čudo».
Potym, kali mianie zatrymali i ŭžo była kryminałka, śladak na poŭnym surjozie pytaŭsia: «Što vy mieli na ŭvazie? Što vy chacieli skazać hetym skazam?» Heta byŭ vielmi dziŭny dopyt. Ja adkazvaŭ: kamon, tut, napeŭna, treba ŭ chłopcaŭ z «Pornofilmy» pytacca, što jany chacieli skazać hetym skazam.
U maim płejliście šmat ich piesień. «Eto projdiot» — duža prykolnaja reč. Niejak ja zabyŭ, jak pačynajecca hetaja pieśnia, a ŭ nas na Vaładarcy siadzieŭ chłopiec, u jakoha pad rebrami było tatu — ci to pieršy, ci druhi kuplet hetaj pieśni, u jaho ŭvohule było šmat vielmi dziŭnych tatu.
Ale mnie bolš padabajecca trek «Prosti. Proŝaj. Priviet» — pra nadzieju, pra toje, što navat kali my raźvitvajemsia, my časam kažam «pryviet». Ja budu pad hetuju pieśniu viartacca ŭ Biełaruś, ja pad jaje i źjazdžaŭ. Tut pra toje, što ludzi nie rasstajucca nazaŭsiedy. Heta pieršy trek, jaki ja pačuŭ paśla vyzvaleńnia, vielmi chacieŭ jaho pačuć. Jon afihienny: pra nadzieju, i dziacinstva, i junactva, i pra ŭsio. Jašče jon vielmi ramantyčny, i ŭ im try akordy — heta top.
[Salist hurta] Vałodzia Katlaroŭ — kruty čuvak.
Kali ja jašče adbyvaŭ pakarańnie, maje siabry chadzili ŭ Varšavie na «Pornofilmy». Jany viedali, što ja ad ich kajfuju, i paśla kancerta tusavalisia la miesca, dzie jon prachodziŭ, a tam byŭ Vałodzia Katlaroŭ. Jany pavitalisia i skazali, maŭlaŭ, naš siabruk vas słuchaje, pieradajcie jamu vitańnie. Jon stajaŭ na fonie śmietnicy, byccam jaho prymusili zapisać pakajalnaje videa, i kazaŭ: «Pryviet, Saša, trymajsia, heta projdzie». Było dva dubli, i Vałodzia zaŭvažna razhubiŭsia ad hetaha ŭsiaho.
Kali ja čakaŭ humanitarnuju vizu, kab pajechać u Polšču, my ź siabrami byli ŭ Tbilisi. Pajšli ŭ niejkuju ŭstanovu, i tam siadzieŭ čuvak z tatuiroŭkami na tvary. My prachodzim mima, ja pavaročvajusia i chaču skazać: «Chłopcy, što za duryłka siadzić z tatuchami, jak u Fejsa». Hladžu, a nasuprać jaho siadzić Vałodzia Katlaroŭ, to-bok heta, napeŭna, sapraŭdy byŭ Fejs, dyk dobra, što ja nie lapnuŭ lišniaha. Nie padychodziŭ da jaho, bo jany viačerali, a ja nie lublu ŭryvacca ŭ asabistuju prastoru.
Paśla kancerta «Pornofilmy» ŭ Varšavie my z Vałodziem pierasiaklisia, jon skazaŭ, što viedaje maju historyju. Zapisali ź im sumiesny vidos, trochi pahavaryli, było kłasna. Katlaroŭ — narmalny čeł z narmalnymi ŭjaŭleńniami i paniaćciami, mianie vielmi raduje toje, što jany robiać i jak vyražajuć svaju pazicyju, dy i pieśni ŭ ich krutyja. Pa vakale heta nie vielmi top, ale pad ich afihienna słemicca.
Kali my jašče siadzieli na Akreścina, śpiavali ź niekatorymi chłopcami: «Tolko kohda płyvieš protiv tiečienija, ponimaješ, čieho stoit svobodnoje mnienije» Šnurava. Kali ja jašče siadzieŭ na zonie, da mianie dalatali historyi pra Šnura [i jaho abyjakavuju pazicyju pa vajnie], i niejak zusim adrezała. U mianie prysutničaje kultura admieny, to-bok prybraŭ z płejlista i z serca chłopcaŭ nakštałt «Źvieri», Šnura.
«Treba było padtrymać chłopca na Akreścina, i my razam śpiavali «Pavietrany šar»
«Okiean Jelzi» — kłasnyja chłopcy. Kali ja jašče byŭ na Vaładarcy, u ranišniaj pieradačy «Pin-kod», dzie možna pasłuchać choć niejkuju muzyku, a nie «Ach, Aleksandr», uklučali klipy «Biez tiebie mienie niema» i «Misto vieśni». Ale mnie bolš za ŭsio ŭ ich padabajecca «Jevieriest» — pieśnia pra baraćbu, nadzieju, pra toje, što my, niahledziačy na ŭsio, praciahniem nieści svoj ściah, a nie kryž.
Ja ŭpieršyniu byŭ na kancercie «Okieana Jelzi» ŭ Adesie, heta byŭ Dzień niezaležnaści Ukrainy, vielmi daŭno. Afihievaŭ, što Dzień niezaležnaści možna śviatkavać biez paradaŭ, sahnanych ludziej, šašłykoŭ, što ludzi ščyra chodziać u vyšyvankach, bo hetym hanaracca, ludzi kajfujuć, i chłopcy z «Okieana Jelzi» źbirajuć stadyjon u Adesie.
Heta byŭ kancert pa zajaŭkach, na niejkim sajcie možna było hałasavać za kampazicyi, jakija chłopcy buduć śpiavać u hety dzień. Niechta kryčaŭ z natoŭpu «Kvitku, kvitku!», a salist adkazvaŭ: «A ŭsio, «Kvitki» nie budzie, raniej hałasavać treba było. U vas była takaja mahčymaść, a vy nie prahałasavali, usio ŭ vašych rukach, ciapier słuchajcie toje, što jość». Heta byŭ prykolny pasył, hałasavać treba zaŭsiody.
Z ukrainskich dla mianie mast — Kuźma Skrabin. Vielmi prostyja, jasnyja i patryjatyčnyja teksty, i supierściobnyja, i ramantyčnyja. Pieśnia «List do druha» zvyčajna finalić usie našy tusoŭki, bo jana samaja liryčnaja, samaja kłasnaja pieśnia, kab usio finalić. A da hetaha budzie «Miścia ŝaślivich ludiej», a pierad imi «Stari fotohrafiji».
A tak ja navat Nadziu Darafiejevu słuchać mahu, mnie vielmi padabajecca! «Kochaju, ale nie zovsim», naprykład. Mnie duža padabajecca, jak ukraincy kreatyŭna časam źbirajuć dapamohu na USU. Jość vielmi śmiešny tyktok z Darafiejevaj, dzie jana razam ź miascovymi komikami źbiraje na dron. Za taki kreatyŭ hrech nie zadanacić. Ivana Dorna ja słuchaŭ na MARA FEST, mnie vielmi spadabałasia. Ja amatar chadzić na kancerty i niejkija fiestyvali.
Niabłaha tam hutaryŭ z rabiatami z NAVIBAND, my na feście ź imi i Dornam hrali ŭ «šlapu» — heta kali słovy adhadvaješ. «Naviški» ŭvohule kłasnyja, supiermiłyja, navat Saša Tabolski, jaki pastajanna ŭ cieni. U nich i «Pojezd», «na jaki ja nie chacieŭ sadzicca», ale ja pačaŭ ich słuchać z «Abdymi mianie».
Ja šmat chadziŭ na kancerty Lavona Volskaha, bačyŭ, jak jon stareŭ. Kancerty byli supierkrutyja, jon prosta lehienda, i toje, što jon robić dla biełaruskaj kultury — vau, top. Na Akreścina adnaho chłopca niabłaha padrazmazała, bo jaho zatrymlivali za kamientary i było bačna, što čuvaku ciažkavata. Treba było jaho padtrymać, i my razam śpiavali «Pavietrany šar», było kruta.
U Volskaha «Lohkija-lohkija», «Pavietrany šar», «Absent» — heta top. Pieśnia z novaha alboma pra toje, što chočacca Kalady ŭ Minsku adśviatkavać, «Kalady U Miensku» — supierahoń. Jašče ŭ jaho jość afihienny trek «Ty pomniš» i kłasny fit z Puhačam «Dychajem znoŭ» — trek z nadziejaj i pra toje, što ŭsio budzie dobra.
RSP — taksama vau! «Rozavy zakat», «Seks vtrajom», «Palubiła hapara» — supier. Moj lubimy žart — toje, što ja vuču biełaruskuju movu pa pieśniach hurta RSP, afihiennyja chłopcy. «Daj darohu!» ź ich «Ekstriemist» — afihiennyja, vielmi zachodzić. Mnie kryŭdna, što ŭsie jany ciapier nie doma z-za svajoj pazicyi, u Biełarusi jany b spakojna źbirali zały — nie maleńkija kłuby, a jak minimum Pałac sportu.
Chłopcy z Nizkiz afihiennyja, ja, da svajho soramu, ich uvohule raniej nie słuchaŭ.
«U 2014 hodzie, kali ŭ Barysavie hrali Biełaruś z Ukrainaj, uvieś stadzik śpiavaŭ «Voiny śvieta»
My ź Jarykam [Pisarenkam] dumali: z kim z zorak było b kłasna vypić? I jon kaža: voś z Šaŭčukom było b narmalna. Juryj Šaŭčuk — vielmi kruty čeł. Mianie niejak spytali, čamu jon nie vystupaje, ale ž u jaho niadaŭna infarkt byŭ.
Niejak ja siadzieŭ u ŠIZA ŭ kałonii, i tam na kalidory hrała radyjo, jaho rehulavali viertuchai. Niejak hraŭ stary rasiejski rok, i ja dumaju: blin, jak kłasna, choć by zaraz zajhrała «Pieśnia o svobodie»: svaboda, svaboda, tak mnoha, tak mała. I potym jana hraje, i ja taki: vaŭ, jak jano prykolna traplaje.
Pieršy raz pabačyŭ Šaŭčuka vielmi daŭno na «Rok za Babroŭ», kłasny byŭ fiestyval. Ad Šaŭčuka jość adčuvańnie vialikaha Vini-Pucha — supierdobraha, ščyraha.
Coja taksama časam słuchaju: kali źbirajusia kudyści jechać na zdymki, u mianie hraje «Stuk». «Pieriemien» — zanadta papsovaja, mnie bolš padabajecca niešta ŭ duchu «Končitsia leto», «Miesto dla šaha vpieried». Nie vielmi lublu pieśni, jakija śpiavajuć i viedajuć usie, mnie zdajecca, jany z časam trochi devalvujucca.
A jašče važnaja reč — Anacondaz. Mnie vielmi padabajecca ich ściobnaja maniera vykanańnia piesień, u ich kłasny apošni albom, «Pieriezvoni mnie +79995771202» — supiertop.
Vielmi chacieŭ na ich kancert u mai 2021-ha, ale jaho admianili. Potym u mianie zdaryłasia paŭza. Anacondaz byli pieršym kancertam, na jaki ja pajšoŭ paśla vyzvaleńnia. U adnaho z chłopcaŭ žonka-biełaruska, jany padtrymali biełaruskija pratesty, to-bok pa pazicyi ŭvohule pytańniaŭ niama. My pahutaryli z arhanizatarami kancerta, i chłopcy z hurta padpisali mnie mierč, tam było napisana niešta ŭ duchu «davaj, nie siadaj bolš u turmu». Było vielmi śmiešna.
Apošnija dni ŭ mianie hraje Pan Savyan, heta afihienny biełaruski komik, jaki fihačyć treki pa-polsku. Kajfuju ad jaho pieśni «Syn łučšiej podruhi», heta niejmavierna śmiešna i kłasna.
A jašče ja niadaŭna byŭ na Noize, i jon zafihačyŭ «Košku» — heta supiermiadlak, jaki ŭ svoj čas razryvaŭ usie dyskateki ŭ letnich azdaraŭlenčych łahierach. «Stoletniaja vojna» ŭ jaho vielmi klovaja, i «Sielma Łahierlof» — pra husiej, jakija «pierieniesitie mienia v Mohilov».
Taksama dadadzim chłopcaŭ z Bi-2 — jany vielmi kłasnyja i paśladoŭnyja. U ich šmat usiaho možna adznačyć, pačynajučy ad «Połkovniku nikto nie pišiet» i zakančvajučy «Kompromiss» i «Varvara». Z zadavalnieńniem schadziŭ by na ich kancert.
Jašče [Hannu] Šarkunovu ja słuchaju, jana vielmi krutaja. Jaje «Pieśnia sčastlivych ludiej» kłasnaja, jak i «Šali» z Vajciuškievičam. Niadaŭna była hadavina śmierci Ramana Bandarenki, i jana vykłała pieśniu «Živi», jakuju jamu pryśviaciła. Padziakavaŭ joj za jaje. Jana nienavidzić hetuju pieśniu, i ja razumieju, čamu tak adbyvajecca, ale pieśnia vielmi krutaja i važnaja.
Što ŭ mianie asacyjujecca ź biełaruskim futbołam? Možna pažartavać, što heta NAVIBAND, jakija napisali dla zbornaj himn «Napierad, biełakryłyja», kali byŭ jaje rebrendynh. Ciapier pieśniu ŭžo nie śpiavajuć. Kali byŭ fan-siektar zbornaj B-12, tam časta śpiavali «Try čarapachi», heta było supierkruta. Druhaja pieśnia — «Voiny śvieta», jaje taksama časta zavodzili na siektarach. Kali mnie nie zdradžvaje pamiać, u 2014 hodzie, kali ŭ Barysavie hulali Biełaruś z Ukrainaj, uvieś stadzik śpiavaŭ «Voiny śvieta», i heta było vielmi kruta. «Kupalinku» taksama časta śpiavali na futbole.
Moj baćka lubiŭ [Uładzimira] Vysockaha. U babuli stajaŭ prajhravač z płaścinkami, i ja haniaŭ tudy słuchać Vysockaha, mnoha jakija pieśni. Dakładna adznaču «Ona była v Parižie», a bolš ničoha ŭ hałavu nie prychodzić.
Dadamo «Splin» «Pieriedajtie eto Harri Pottieru, jeśli vdruh jeho vstrietitie».
Vyjšaŭ kłasny fołk «Zorami» ŭ Irdorath.
Jašče mnie padabajucca kaviery ad ROCK PRIVET, my ich vykarystoŭvali ŭ realici «A Saša vyjdiet?», bo za ich nie było strajka pa aŭtarskich pravach i muzyka dobraja. U ich kłasny kavier na Karža «Hory po koleno», «Na zarie» i «Miedina».
Nazavu ŭ Kasty kłasnuju pieśniu «Prošioł čieriez», dadadzim «Pieśniu priedatiela» i «Lebiedinoje oziero» ŭ Noize — apošniaja ź ich z pratestam, zroblenaja ŭ styli pank-roku.
«Naša Niva» — krynica jakasnaj infarmacyi i bastyjon biełaruščyny
PADTRYMAĆ «NN»Što słuchać pa-biełarusku? Top papularnych piesień u Spotify na rodnaj movie PŁEJLIST
