Fota: Lilija Kachnovič, čat «Ptuški z fotastužki», @ptushkafota
«Čyrvonahałovych karalkoŭ ja ŭbačyła ŭpieršyniu ŭ našym parku letaś u krasaviku, — raskazała Lilija. — Jany byli razam z žoŭtahałovymi, jakija ŭ nas zimujuć, i ja padumała, što čyrvonahałovyja ŭ nas pralotam.
Ja čytaju pra našych ptušak na sajcie Mikałaja Hurkova «Faŭna Biełarusi», tamu viedała, što hety vid u nas možna sustreć, ale nie viedała, što jany tut hniazdujucca. Ubačyŭšy ciapier podletkaŭ, ja vielmi ździviłasia i ŭzradavałasia.
Miesca, dzie jany pasialilisia, — heta centr parku, vysokaja jalina. Park u nas nievialiki, i cichim jaho, na žal, nie nazavieš. Ale kali pajści tudy zusim rana, kali jašče niama ludziej, možna pazdymać roznych ptušak: pobač raka, a za rakoj «džunhli».
Čyrvonahałovy karalok — adna z samych drobnych ptušak Jeŭropy. Źniešnie jon padobny da žoŭtahałovaha karalka. Hetyja ptuški hniazdujucca ŭ Zachodniaj Jeŭropie i na ŭschodzie Polščy navat la biełaruskaj miažy. Z pačatku XXI stahodździa vid pačaŭ raptam raspaŭsiudžvacca na ŭschod.
Ciapier čyrvonahałovych karalkoŭ možna sustreć va ŭsich abłaściach Biełarusi. Samcy aktyŭna piajuć u hniezdavy siezon, ale dobra schavanaje hniazdo karalka znajści ciažka navat arnitołaham.
Hniezdavańnie hetaha vidu ŭ nas dapuskałasia, ale «žaleznych» dokazaŭ dahetul nie było. Pašancavała sioleta ptuškarcy ź Pinska.
«Viedajecie… Mnie šmat hadoŭ, — kaža Lilija. — I ciapier mnie vielmi škada, što ja raniej nie zachaplałasia ptuškami — voś prosta nie zaŭvažała, jak mnohija ludzi. Usio pačałosia ź bieraścianki ŭ parku: a chto heta tak hučna śpiavaje? I paniesłasia… Ciapier ja viedaju śpievy ŭsich našych ptušak, jakich ja sustrakała: ja spačatku čuju, potym baču».
Čytajcie taksama:
U Jeŭropie biełyja busły hniaździacca razam z čornymi i navat utvarajuć adnapołyja pary
U Słavakii lebiedzi nie źlatajuć z makavych paloŭ z-za narkatyčnaha apjanieńnia
U Biełarusi jość ptuški, jakija ŭžo ciapier vypraŭlajucca ŭ vyraj
pryhožaje zachapleńnie ŭ spadaryni