Alaksandr Łukašenka. Skrynšot ź videa
Homielskija viertykalščyki svajoj niaŭvahaj da sankcyj, na dumku Łukašenki, vyhadna adroźnivajucca ad hrodzienskich, jakija ŭzdumali na ich kivać. Jon paŭtaryŭ svaju viečnuju mantru, što ŭviadzieńniu sankcyj, naadvarot, treba radavacca, bo jany dajuć, maŭlaŭ, novyja mahčymaści.
Choć paśla, praŭda, usio ž pryznaŭ, što z sankcyjami ciažej, čym bieź ich. Ale kab stała lahčej, to treba pra ich prosta zabycca.
Dy i ŭvohule ahraryjam, maŭlaŭ, sankcyi jakraz na karyść, bo ŭsio, što jany vyrabiać, zabiare Rasija. Prablemy ŭ kalijnaj haliny i ŭ naftapierapracoŭki — ale pra heta hałava balić va ŭrada, a nie ŭ miascovych čynoŭnikaŭ, jakich da stratehičnych halin usio adno nie dapuskajuć. A ŭ Rasiju, maŭlaŭ, i kalij «pajšoŭ», i naftapradukty, i traktary joj zapatrabavanyja. Adna voś tolki biada, što padciskajuć kitajcy.
Zakranuŭ Łukašenka pytańnie i mikraelektroniki, jakoj, maŭlaŭ, u Rasii nie zastałosia, a ŭ Biełarusi zachavałasia.
Sam Pucin jamu z hetaj nahody nibyta niečakana skazaŭ: «Jaki ty maładziec», uvioŭšy jaho samoha ŭ ździŭleńnie.
I choć biełaruskija «čypaŭki», jak Łukašenka vykazaŭsia, dalokija ad amierykanskich, tajvańskich ci karejskich standartaŭ, «ale my ich vyrablajem, chaj i krychu bolšyja».
Karaciej, zrabiŭ vysnovu Łukašenka: nie ŭzdumajcie šukać abjektyŭnyja pryčyny, ich, maŭlaŭ, niama.
Kali ž usie ŭsio vytrymajuć, to my, «budiem sovsiem druhimi i zajmiom svajo miesca pačesnaje ŭ hetym miry», — padsumavaŭ Łukašenka na trasiancy.
Čytajcie taksama:
Łukašenka: Nichto na nas nie źbirajecca napadać. U tym liku ŭkraincy
nu nie moh ža jon skazać heta słova zapretnaje - ̷u̷ ̷S̷v̷ie̷c̷ie̷)̷