Dva čałavieki vychodziać z anabijozu na zakinutym zorkalocie. Jany kiepska pamiatajuć, chto jany, kudy i navošta laciać. Ale im varta paśpiašacca, bo zorkalot razvalvajecca, a ŭ sutareńniach švendajucca dzikuny-mutanty.
Karcina Kryścijana Alvarta – typovaja stužka kłasu “B”, jakaja ŭdała vykarystoŭvaje žanravyja napracoŭki. Ślizkija i ciomnyja kalidory, zapačatkavanyja “Čužymi” i ŭzbahačanyja kamputarnymi stralałkami; hniusnyja kanibały, što pavypaŭzali z zombi-prytułkaŭ i padziemnych piačoraŭ; psichapatyja ŭ kosmasie. Dzikuny žyŭcom uziatyja sa “Spusku” Niła Maršała i łapiezna-etnahrafičnych italjanskich kašmarykaŭ, adzieńnie i forma pašytyja pa kaśmičnym standartam – z ulikam ahulnaha zaniapadu i zaniadbanaści.
Hałoŭnaja hierainia (Anćje Troje) navat abliččam nahadvaje Miłu Jovavič u karonnyja časy baraćby ź miasnym špećciem. A aktory Ben Foster i Denis Kuejd zusim nie halivudskija niebažychary, jakija patrabujuć asobnych umovaŭ. Usio heta dazvalaje tvorčaj hrupie napoŭnicu addacca žanravaje hulni, i dazvolu sabie kałambur – nie chapać zorak ź nieba. Intryha prafiesijna i dakładna raskručvajecca, trymcieńnie narastaje, staŭki rastuć.
Zakinutaja kaśmičnaja historyja niečakana pierahukajecca z mudraj fantastyčnaj prypavieściu “Pasynki Suśvietu” pra zasialeńnie novych płanietaŭ. A standartnyja hieroi stajucca zmaharami za maral i zasnavalnikami novych cyvilizacyj.
Ale niahledziačy na ŭsie henyja plusy, karcinu varta hladzieć doma – pa televizary, ad niama čaho rabić.