BiełTA
«Na žal, my pieražyvajem niespakojnyja časy. Nie budu kankretyzavać. Prosta nahadaju, što na fonie hetaj pandemii, jak jaje nazvali, nas pasprabavali spačatku raschistać i, jak siońnia ŭžo vidać, złamać. I navat nie pastavić na kaleni. Usio išło da taho, kab my źnikli jak dziaržava i narod», — padkreśliŭ Alaksandr Łukašenka.
«Spačatku blickryh, jaki nie atrymaŭsia, zatym zaihryvańnie z narodam (kvietački i inšyja bluźnierstvy). Na žal, i chramy byli padklučanyja da hetaha.
Była sproba padklučyć amal usie katalickija, i mnohija paddalisia na heta. I ŭ nas siarod pravasłaŭnych byli peŭnyja vahańni, ź jakimi na siońniašni dzień i ŭładyka, i pravasłaŭnaja carkva spravilisia. Heta taho varta, supakojvacca nielha», — skazaŭ Łukašenka.
Paśla hetych niaŭdałych sprobaŭ złamać krainu źniešnija siły pierajšli da najmahutniejšaj infarmacyjnaj ataki i ekanamičnaha zadušeńnia, zajaviŭ jon.
«Zastaŭsia apošni etap — interviencyja», — adznačyŭ jon.
«U hetym hłabalnym supraćstajańni jość asobnyja epizody, jakija majuć fundamientalnaje značeńnie dla isnavańnia biełaruskaj nacyi. Adzin ź ich (my heta nazirajem u apošni čas, i z našym patryjarcham niadaŭna abmiarkoŭvali hetuju temu) — heta sproba złamać pravasłaŭje ŭ Biełarusi», — zajaviŭ Alaksandr Łukašenka.
Pry hetym praciŭniki biełaruskaj dziaržavy iduć pravieranym šlacham, žadajučy abviaścić aŭtakiefaliju Biełaruskaj pravasłaŭnaj carkvy.
«Listy pajšli ŭ Kanstancinopal, da našaha patryjarcha (jon pra heta mnie kazaŭ), dy i tut my ŭžo bačym hety razvarot. Natalli Ivanaŭnie (Kačanavaj) ja daručyŭ, kab jana ažyćciaŭlała pamiž dziaržavaj, kiraŭnictvam krainy i uładykam kantakt. Kab my, nie daj boh, skažu pa-narodnamu, nie praspali hety momant. my pavinny zrabić usio, kab hałoŭnaja naša hodnaść — kanfiesijny mir — zachavać u Biełarusi», — padkreśliŭ Łukašenka
