Baćki Mikity paviedamlajuć, što ŭ čakańni afarmleńnia pracedury novaha aryštu ich syna ciaham doŭhaha času pratrymali ŭ aŭtazaku. «Padletka vahoj 50 kh achoŭvali čaćviora vielizarnych siłavikoŭ», — skazaŭ baćka Mikity Michaił.
Pieradać jamu ježu i vadu nie dazvolili. Baćki adznačajuć, što vyhladaje Mikita vielmi blednym i schudniełym, jaho samaadčuvańnie z času apošniaha spatkańnia vidavočna pahoršyłasia.
Kali prakuror afarmlaŭ aryšt, Mikita zadaŭ jamu pytańnie: «Čamu ja siadžu ŭ kamiery adzin?»
Ale adkazu jon nie atrymaŭ.
Advakat Mikity paraiŭ baćkam napisać zajavu ŭ prakuraturu z nahody ŭtrymańnia ich syna ŭ «adzinočcy», spasłaŭšysia na toje, što, vierahodna, prakuratury nie viadoma pra hety fakt.
Pahavaryć z synam baćkam nie dazvolili. Mikita paśpieŭ tolki skazać im, što bolš nie moža tryvać: kali zastaniecca adzin u kamiery — jon nie vytrymaje.
