Presboł
«8-ha listapada 2020 hoda mianie zatrymali na stajancy ŭ centry Minska i dastali prosta z mašyny. Pamiataju ŭdar u skroń, bol ad ściažak na rukach, 14 hadzin tvaram da ściany ŭ RUUS i pajezdku ŭ Žodzina. A dla svaich rodnych ja tady prosta źnik. Čatyry dni ŭ majho advakata nie było nijakaj infarmacyi pra toje, dzie ja i što sa mnoj.
Kali detali i miescaznachodžańnie ŭsio ž udałosia vyśvietlić — heta nie vielmi dapamahło. Za ŭvieś čas majho znachodžańnia ŭ Žodzinie ja nie atrymaŭ nivodnaj pieradačy: ni praduktaŭ, ni ciopłych rečaŭ, ni zubnoj ščotki.
Ja navat prapuściŭ pieršy dzień naradžeńnia svajoj dački i viarnuŭsia z karanavirusam. Ale ja chacia b viarnuŭsia… Sotni ž biełarusaŭ atrymali realnyja terminy, a 357 ź ich pryznanyja palitviaźniami.
Mianie pałochaje toje, što aryšty pieratvarylisia ŭ štodzionnaść, stali rucinaj. A za kratami prosta ciapier siadziać sapraŭdnyja ludzi — heta ich realnyja žyćci, heta pałamanyja žyćci ich siemjaŭ. Nichto nie viernie im hetaha času, jaho nikoli nielha budzie nahnać. I ja nie mahu źmirycca z hetym.
Paśla majho vyzvaleńnia prajšło ŭžo paŭhoda, ale ja pamiataju kožny dzień, jaki pravioŭ u Žodzinie. Pamiataju kamieru, pastajanna uklučanaje śviatło, jak my poŭzali na karačkach, spali na padłozie, pamiataju tvary, abryŭki fraz. Pamiataju kožny z 10 dzion.
Ja viedaju, jak ciažka ciapier siemjam palitviaźniaŭ. Tamu ja vyrašyŭ vystavić na aŭkcyjon svoj załaty miedal čempijanatu Jeŭropy ŭ pamiaškańniach, kab dapamahčy im. Jon dla mianie darahi — ja zavajavaŭ jaho, vystupajučy z surjoznaj traŭmaj. Na raźmincy pierad samym startam ja ledź nie pryniaŭ rašeńnie źniacca sa spabornictvaŭ, ale skroź bol dajšoŭ da samaha kanca i vyjhraŭ. Tady było baluča. Ale ŭ sto razoŭ bolš ciapier.
Mienavita tamu ja taksama ŭ znak salidarnaści z palitviaźniami vyrašyŭ abviaścić 10-dzionnuju haładoŭku. Ja ni da čaho nie zaklikaju i nie raju paŭtarać, ale mnie vielmi ciažka pieravarvać hetuju žachlivuju biełaruskuju realnaść. Dy budzie z nami siła!» — zajaviŭ spartsmien.
