Raniej na stancyjach, dzie abviestki robiacca nie aŭtamatyzavanym čynam, najčaściej jany hučali pa dva razy tolki pa-rusku, paviedamlaje «Paleskaja viasna».
Toje, što ŭ krasaviku navat na nievuzłavych stancyjach dziažurnyja pa stancyjach ci inšyja słužboŭcy, jakija robiać abviestki, pačali rabić ich na našaj nacyjanalnaj movie, pasažyry pačali zaŭvažać u pieršyja dni krasavika.
«Jašče ŭčora ja jechaŭ z Rečycy ŭ Kalinkavičy, i abviestka ab prybyćci ciahnika na stancyi Rečyca rabiłasia zvykła — pa-rasijsku, praŭda, z adčuvalnym biełaruskim akcentam: zvykłymi arfaepičnymi pamyłkami, jakija robiać biełarusy ŭ rasijskaj movie, kštałtu «dziekańnia» i «ciekańnia» tam, dzie pa-rasijsku treba kazać miakkija huki [d'] ci [t']. A ŭžo siońnia, kali ja rušyŭ pa pracy ŭ Homiel, ja pačuŭ na svajoj stancyi abviestku pa-našamu. Heta mianie duža ŭzradavała, až nastroj uźniaŭsia», — raspavioŭ viadomy svaim aktyvizmam u prasoŭvańni biełaruskaj movy žurnalist i viadoŭca papularnych kursaŭ «Mova Nanova» ŭ Rečycy Andrej Miadźviedzieŭ.
Jak udałosia vyśvietlić «Paleskaj Viaśnie» ad supracoŭnikaŭ Biełaruskaj čyhunki, ciapier na joj zaćvierdžanyja typavyja teksty infarmavańnia pasažyraŭ na vakzałach, stancyjach i prypynkach. Zahad pra ich zaćviardžeńnie padpisaŭ 25 lutaha pieršy namieśnik načalnika BČ Ivan Šyłaŭ. U im kiraŭnikam adździaleńniaŭ čyhunki zahadvajecca zabiaśpiečyć z 1 krasavika tranślavańnie zaćvierdžanych tekstaŭ abviestak na ŭsich stancyjach i prypynkach.
Pry hetym infarmacyja ab prybyćci, spaźnieńni i adychodzie ciahnikoŭ, pačatku, praciahu i skančeńni pasadki, najaŭnaści i raźmiaščeńni pryčapnych vahonaŭ, zamienie ruchomaha składu, admienie ciahnikoŭ, najaŭnaści i miescy znachodžańnia ŭ ciahniku pryčapnych vahonaŭ musić abviaščacca na vakzałach na biełaruskaj i ruskaj movach, a na stancyjach i prypynkach — tolki na biełaruskaj. A teksty abviestak pra biaśpieku i zabaronu kureńnia na teryjatoryjach stancyjaŭ zaćvierdžanyja tolki ŭ biełaruskim varyjancie.
Taksama pasažyry zaŭvažyli, što i ŭ ciahnikach mižrehijanalnych linijaŭ narešcie taksama pačali rabić abviestki pa-biełarusku. U ciahnikach rehijanalnych linijaŭ abviestki pa-biełarusku hučać užo niekalki hadoŭ.
«Ja, jak mahistr fiłałohii, kaniešnie, zaŭvažyŭ u biełaruskich tekstach nievialikuju niedakładnaść: u nas niama prynazoŭnika «ŭ» u značeńni blizkaści znachodžańnia kala-čahości. U našaj movie ŭ takim vypadku vykarystoŭvajucca prynazoŭniki «kala» albo «la». A ŭ zaćvierdžanych biełaruskich tekstach užyvajecca kanstrukcyja «ciahnik znachodzicca na niejkim puci ŭ niejkaj płatformy». Heta pamyłkova. Ale ŭ toj ža čas, ja ŭzradavany, što čyhunačniki addali pieravahu słovu «ciahnik» dla abaznačeńnia sukupnaści vahonaŭ i łakamatyva albo hałaŭnoha matornaha vahona. Bo abaznačeńnie hetaha słovam «pojezd» nasamreč vyhladała dosyć niazhrabna. U našaj movie daŭno isnuje sastarełaje słova «pajazd», ale heta zusim nie čyhunačny sastaŭ, a viasielny kartež z vazoŭ albo saniaŭ kaliści ŭ vioskach», — prakamientavaŭ zaćvierdžanyja teksty ź linhvistyčnaha hledzišča fiłołah Andrej Miadźviedzieŭ.
«Kaniešnie, nivodnaha biełarusa takaja navina nie moža pakinuć abyjakavym. Jana nam, tym, chto ščyra radujecca kožnamu rodnamu słoŭcu ŭ vonkavym asiarodździ svajoj krainy, niby balzam na dušu. I ja chaču skazać čyhunačnikam vialiki dziakuj, za toje, što jany choć i z tryccacihadovym spaźnieńniem paśla nabyćcia Biełaruśsiu niezaležnaści, ale robiać našuju nacyjanalnuju čyhunku sapraŭdy biełaruskaj», — padsumavaŭ navinu Andrej Miadźviedzieŭ.
