Devid Dzin
«U 1990-ch — pačatku 2000-ch hadoŭ byli ŭstalavanyja adnosiny pamiž tym rehijonam Irłandyi, adkul ja rodam, i biełaruskimi Mikaševičami. Niekatoryja dzieci ź Mikaševičaŭ pryjazdžali ŭ Irłandyju na letnija vakacyi. Tady i adbyłasia maja pieršaja sustreča sa Śviatłanaj. Jana žyła ŭ našym domie. Ja vučyŭsia va ŭniviersitecie, tamu bačyŭsia ź joju, kali viartaŭsia dadomu na vychodnyja.
Jana była typovym biełaruskim padletkam. My byli vielmi ŭražanyja intelektam i ŭzroŭniem raźvićcia dziaciej. Usie dzieci, ź jakimi my paznajomilisia, asabliva dziaŭčynki, byli nadzvyčaj razumnyja i raźvityja.
Śviatłana Cichanoŭskaja ŭ tyja hady
A praz paru hadoŭ stała jasna, što mnohich małodšych dziaciej vielmi ciahnie da Śviety. Mnohija sumavali pa baćkach, byŭ moŭny barjer, ježa i tamu padobnyja rečy byli takija niazvykłyja. Cikava, što jany imknulisia da Śviety jak da čałavieka, zdolnaha być pasiarednikam pamiž imi i prymajučymi siemjami. Śvieta naturalnym čynam zrabiłasia lidaram dla małodšych biełaruskich dziaciej u Irłandyi. Tamu ŭ nastupnyja hady jaje naniali aficyjnym pierakładčykam.
Jana była typovaj dziaŭčynaj-padletkam, adnačasova saramlivaj i viasiołaj, i jana była nie z tych, chto rviecca ŭ lidary. Ale, tym nie mienš, u jaje mielisia peŭnyja lidarskija jakaści, jakija naturalnym čynam pryciahvali da jaje małodšych dziaciej. Heta šmat kazała pra jaje — užo tady», — zhadaŭ Devid Dzin.
