«Majo mierkavańnie, jak hramadzianina, baćki, muža, jak čałavieka, jaki žyvie ŭ hramadstvie, takoje, što na siońniašni dzień va ŭsich haradach respubliki, a nie tolki ŭ Minsku, ludzi adčuvajuć siabie abaronienymi. Da nas vielmi šmat ludziej źviartajecca pa roznych pytańniach, navat pa tych, jakija nie zusim datyčacca milicyi, ale my reahujem na ŭsio i davoli apieratyŭna, bo kali da nas źviartajucca ludzi, značyć my im patrebnyja», — adznačyŭ kiraŭnik viedamstva. Jon padkreśliŭ, što siońnia situacyja ŭ krainie znachodzicca pad kantrolem, zabiaśpiečvajecca biaśpieka hramadzian i achova hramadskaha paradku na vulicach haradoŭ Biełarusi.
«Adbylisia peŭnyja padziei ŭ žniŭni minułaha hoda. Tady my bolš nadavali ŭvahi zabieśpiačeńniu hramadskaj biaśpieki i paradku na vulicach, ale supracoŭniki orhanaŭ unutranych spraŭ, niahledziačy na vialikuju nahruzku i hrupavyja parušeńni hramadskaha paradku, praciahvali vykonvać usie zadačy, jakija stajać pierad milicyjaj», — dadaŭ jon.
