BiełTA
Pra heta jon zajaviŭ padčas razmovy z kalektyvam Mahiloŭskaj abłasnoj kliničnaj balnicy, piša BIEŁTA.
«Ja chaču, kab vy razumieli maju pazicyju, jana niaźmiennaja: davajcie žyć družna, zachavajem krainu (a my jaje zachavajem, čaho b nam heta ni kaštavała, i nie dla mianie, i nie dla jaho — heta ŭžo dla ŭnukaŭ). I heta maja hałoŭnaja zadača. Usie budziecie vyrašać vy. Abiacaju vam: usie budziecie vyrašać Vy», — padkreśliŭ Łukašenka.
Jon źviarnuŭ uvahu, što heta zajavu adnosicca taksama i da papravak u Kanstytucyju, jakija ciapier rychtujucca mienavita z ulikam prapanoŭ i intaresaŭ biełaruskich hramadzian.
Łukašenka adznačyŭ, što nie imkniecca ŭtrymać uładu luboj canoj, adnak i zdavać krainu, skłaŭšy ruki, taksama nie źbirajecca. «Ja nikudy nie pabiahu, kab vy viedali. Nikudy, - zajaviŭ jon. — Dobra, što čas prajšoŭ, i ludzi ŭbačyli, chto rvaŭsia da ŭłady. Sprava nie ŭva mnie. Ja časta kažu: ja svajo adpracavaŭ. Mnie škada, što budzie paśla hetaha (kali da ŭłady pryjduć tyja, chto ciapier u apazicyi da dziejnaha kiraŭnictva).
