«Našaj Nivie» stała viadomaja historyja žychara Baranavič Dźmitryja Lańko, jakoha zatrymali ŭ svaim horadzie 10 žniŭnia.
Jon prajšoŭ praz paboi ŭ SIZA, chłuślivy pratakoł, piacichvilinny sud, ale zdoleŭ dakazać, što pratakoł na jaho sfabrykavali. U vyniku milicyjanier pryznaŭsia, što pisaŭ jaho nie sam.
Voś što raskazvaje Dźmitryj.
«10 žniŭnia ja siadzieŭ u mašynie z tavaryšam i jahonaj žonkaj u cichim zavułku blizka da centra horada. Było kala 20-j hadziny, u pryncypie, ničoha nie adbyvałasia. Ale tut pryjechaŭ aŭtobus z «kasmanaŭtami», jany adtul vybiehli i pačali chapać niejkich advolnych ludziej. My ŭklučyli kamieru, bo situacyja dla nas niezvyčajnaja, pačali adjazdžać, jak tut jany kryknuli: «Chapaj ich». Da našaj mašyny padskočyli ludzi ŭ maskach, adkryli dźviery, nas zatrymali i pavieźli ŭ SIZA.
Tam nas źbivali, tam ža i sudzili — pryjechała na trecija sutki sudździa Kaciaryna Hruda i dała 7 sutak. Padstavaj staŭ pratakoł, dzie napisana, što ja kidaŭsia na milicyju, kryčaŭ i hetak dalej. Ale heta ŭsio niapraŭda — u mianie było videa, dzie ŭsio razborliva vidać.
Viadoma, dastać hetaje videa i padrychtavacca da suda mnie nie dali.
Potym ź SIZA vypuścili — chaču padkreślić — takim dziŭnym čynam: pierad vychadam usich raspranali i prasili «krucicca». Tych, što biez pabojaŭ, vypuskali praz hałoŭny vychad, bo tam dziažuryli vałanciory i zdymali paboi. A druhich, z pabojami, sadzili ŭ aŭtazak i vykidvali kaho dzie, voziačy pa horadzie i pryharadzie. Kab, na ich dumku, było ciažej dakazać, dzie atrymany paboi.
«Vina całkam paćvierdžana piśmovymi materyjałami»: rassudziła sudździa Kaciaryna Hruda
Słovam, kali ja vyjšaŭ, to vyrašyŭ heta nie pakidać, a pajechaŭ z apielacyjaj u Brest. Tam pieršaje rašeńnie suda admianili, ubačyŭšy videa z abstavinami zatrymańnia, jakoje supiarečyć usiamu, što napisana ŭ pratakole.
Hetaje videa dałučyli da spravy, byŭ pierarazhlad ź inšym sudździoj u Baranavičach, vystupaŭ toj samy lejtenant Papčenia, jaki nibyta mianie zatrymlivaŭ.
Sudździa Aksana Kopač prahladzieła videa. Papčenia znajšoŭ u sabie mužnaść pryznacca, što ŭsio było nie tak.
Byŭ prykładna taki dyjałoh, sud pytaŭsia:
— Vy hetaha čałavieka viedajecie?
— Ja jaho ŭbačyŭ u SIZA.
— Dyk heta vy zatrymlivali? Vaš podpis staić.
— Ja napisaŭ pratakoł sa słovaŭ nieviadomych supracoŭnikaŭ, jakija byli ŭ SIZA. Ja nie viedaju, chto jany, bo byli ŭ bałakłavach, imiony nazvać nie mahu.
Kaniečnie, sudździa była ŭ šoku. Skončyłasia ŭsio tym, što mianie pryznali nievinavatym, bo vina nie dakazanaja», — raskazaŭ Dźmitryj.
Hetaje pasiadžeńnie adbyłosia 3 listapada.
«Nie sumniajusia, što spraviadlivy sud čakaje ŭsich», — tak jon kamientuje svaju historyju.
