BiełTA
Pra heta jon skazaŭ siońnia, vystupajučy pierad milicyjaj.
«Prezident nikoli nie źbiahaŭ i nie źbirajecca źbiahać. Ja pražyŭ dosyć u hetym žyćci».
«Ale kali chto-niebudź dumaje, što ja zaraz sabraŭsia i źvinciŭ… Słuchajcie, byli situacyi, moža być, kali chtości i dryžaŭ. Ale voś hienierały siadziać, jakija ŭvieś čas sa mnoj sutykalisia, bačyli, što ŭ mianie navat vołas nie zdryhanuŭsia.
Słuchajcie, u nas było i składaniej, u nas palili na vulicach aŭtamabili, anarchisty i padonki z usiaho śvietu pryjazdžali ŭ siaredzinie 90-ch, hetyja kadry jość. Sprabavali ŭziać šturmam Dom urada, raźbivali pałatki na Kastryčnickaj płoščy. Da hetaha času pamiataju, jak heta było. My heta ŭsio pieražyli», — skazaŭ Łukašenka.
Łukašenka: Kali chto-niebudź dakraniecca da vajennasłužačaha, jon pavinien syści adtul jak minimum biez ruk
Łukašenka pierad milicyjaj: Tolki nikoli nie zdradžvajcie
Voś poŭny pierakaz słoŭ Alaksandra Łukašenki ahienctvam BiełTA.
«Prezident nikoli nie źbiahaŭ i nie źbirajecca źbiahać. Ja pražyŭ dosyć u hetym žyćci».
Alaksandr Łukašenka, u pryvatnaści, adreahavaŭ na niekatoryja razvahi pra zakat palityčnaj karjery prezidenta. «Dy nie dačakajeciesia! Heta nie značyć, što ja budu pasiniełymi palcami, jak kazaŭ, trymacca za heta kresła. Nie. Palityka — heta nie tolki prezident. My z vami rana ci pozna sydziem z hetych pasad, ale my nie sydziem ad zachavańnia taho, što my ciapier źbierahli. Tamu kali vy pakličacie mianie da sabie, kali my nibyta z vami budziem na piensii, my jašče pasłužym hetaj dziaržavie i narodu. I kali novy prezident, hienierały, pryjšoŭšy paśla nas, zachočuć parady i dapamohi, padtrymki, my im akažam. Voś i ŭsia maja palityka».
«Ale kali chto-niebudź dumaje, što ja zaraz sabraŭsia i śvinciŭ… Słuchajcie, byli situacyi, moža być, kali chtości i dryžaŭ. Ale voś hienierały siadziać, jakija ŭvieś čas sa mnoj sutykalisia, bačyli, što ŭ mianie navat vołas nie zadryžeŭ. Słuchajcie, u nas było i paskładaniej, u nas palili na vulicach aŭtamabili, anarchisty i padonki z usiaho śvietu pryjazdžali ŭ siaredzinie 90-ch, hetyja kadry jość. Sprabavali ŭziać šturmam Dom urada, raźbivali pałatki na Kastryčnickaj płoščy. Da hetaha času pamiataju, jak heta było. My heta ŭsio pieražyli».
«Roźnica ciapierašniaha momantu z tym tolki ŭ tym, što jość šalonaja źniešniaja padtrymka. Tady jana taksama była, ale tolki šturšok davali. A ciapier jany kormiać, kormiać, kormiać hetych… I zładzili nam kalarovuju revalucyju, źjavilisia hetyja Telegram-kanały, tamu jana raściahnułasia».
«Vy pavinny razumieć, što situacyja ŭ nas była niaprostaja: parłamienckija vybary, praz kavid my pierajšli ŭ prezidenckija vybary. Heta naohuł była šalonaja abstanoŭka. U lačeńni kavida my ŭziali śpiecyjalny kurs, jaki ciapier va ŭsim śviecie padtrymlivajecca. Ale my ž pra heta nie viedali, nas dziaŭbali z usich bakoŭ. A ŭsio było skancentravana na lačeńni ludziej».
U takoj abstanoŭcy, jak pryznaŭ Alaksandr Łukašenka, mahčyma, «byli ŭpuščanyja asobnyja aśpiekty raźvićcia hramadska-palityčnaj situacyi».
«My byli adciahnuty na heta i vypuścili. A potym i mianie padkasiła prosta ŭ prezidenckija vybary. Viadoma, my niešta ŭpuścili. Ale heta nas nie apraŭdvaje. Tamu siońnia davodzicca rabić vysnovy i zdabyvać uroki z dapuščanych pamyłak».
