BiełTA
Pra heta jon zajaviŭ siońnia na naradzie pa padrychtoŭcy šostaha Usiebiełaruskaha narodnaha schodu, piša BiełTA.
Mierapryjemstva pačałosia niekalki paźniej, čym płanavałasia. «Vielmi važnyja pytańni pryjšłosia abmiarkoŭvać ciapier, pakolki pry peŭnych zruchach u našym hramadstvie, źmienach, u tym liku i pa temie siońniašniaj narady ŭ suviazi z padrychtoŭkaj Usiebiełaruskaha narodnaha schodu, jość i inšyja vielmi važnyja pytańni, biez vyrašeńnia jakija nam vielmi ciažka budzie ruchacca dalej. Tamu pryjšłosia siońnia pałamać svoj pracoŭny hrafik», — rastłumačyŭ Łukašenka.
Jon raspavioŭ, što havorka išła ab biahučym momancie, reahavańni orhanaŭ ułady na situacyju. «Vy, napeŭna, pamiatajecie maju zajavu, kali ja skazaŭ, što my pavinny pracavać akuratna, niahledziačy na toje, što vostry pieryjad, «pratestuny» hetyja boŭtajucca na vulicach (u asnoŭnym abo praktyčna tolki ŭ Minsku). Ale, tym nie mienš, my kanstatavali fakt, što hetaja astatniaja masa radykalizavałasia. My vyrazna bačym arhanizataraŭ i tych, chto ŭvasablaje hetyja idei, — zajaviŭ Łukašenka. — I ja tady kazaŭ, što pracujem akuratna, pakolki čyrvonuju rysu jany jašče nie pierajšli.
Apošnija niekalki dzion śviedčać pra toje, što pa mnohich napramkach jany hetuju čyrvonuju rysu pierajšli».
«Nu jak možna aceńvać toje, što ŭžo vyjšli na čyhunku i pačynajuć błakavać aŭtamatyku, ažyćciaŭlać zamykańnie rejek. Heta moža pryvieści da surjoznych avaryj na čyhuncy, katastrof i hibieli mnostva ludziej. Heta dziejańni arhanizavanych złačynnych hrup z prykmietami teraryzmu. My pačynajem sutykacca z terarystyčnymi pahrozami», — padkreśliŭ Łukašenka.
U jakaści prykładu kiraŭnik dziaržavy taksama raspavioŭ, što ŭ Minsku, pavodle najaŭnaj infarmacyi, pierarezali niekalki śviatłaforaŭ. «Łamajuć, kryšać toje, što stvarałasia ŭsioj dziaržavaj u Minsku mnohimi dziesiacihodździami abo hadami. A samaje hałoŭnaje, ludzi stamilisia heta ŭsio tryvać», — skazaŭ jon.
Jon padkreśliŭ, što ŭłada tady čahości vartaja, kali jana ŭmieje siabie abaraniać i abaraniać svoj narod: «Tamu kali pierastupajecca čyrvonaja linija, ułada pavinna reahavać».
«U suviazi z hetymi zaklikami z Polščy i Litvy ab ultymatumach i zabastoŭkach (ja ŭčora premjer-ministru daručaŭ i ŭsim praktyčna prysutnym tut): nikoha nie treba ŭhavorvać — ni rabočych, ni studentaŭ, ni daktaroŭ, ni nastaŭnikaŭ, ni dziaržsłužačych, — skazaŭ Łukašenka. — Ciapier taki momant, kali kožny pavinien vybirać u svaim žyćci tuju darohu, pa jakoj jon budzie ruchacca».
«Chaj vyznačajucca, dzie jany chočuć žyć, jak jany chočuć žyć», — dadaŭ jon.
Jon źviarnuŭ uvahu, što arhanizatary pratestaŭ u Biełarusi pa mietadyčcy kalarovych revalucyj užo prajšli 7-8 etapaŭ. «Zastałosia zusim niašmat. Nastupny etap — radykalizacyja. Jana adbyvajecca. Suprać nas razharnuli ŭžo nie infarmacyjnuju, a terarystyčnuju vajnu pa asobnych kirunkach. My heta pavinny spynić», — zajaviŭ Łukašenka.
