Dźmitryj Piatruša — toj samy 37-hadovy kiraŭnik administracyi Centralnaha rajona Minska, što miesiac tamu ułasnaručna vydziraŭ drot z kałonak, ź jakich hučała «Pieramien».
15 vieraśnia rajonny načalnik pravodziŭ vyjazny pryjom hramadzian. Akramia haspadarčych pytańniaŭ, ludziej cikavili i palityčnyja.
Čytajcie taksama. Histaryčnyja kadry. Kiraŭnik Centralnaha rajona Piatruša sprabuje spynić «Pieramieny» VIDEA
Bolšaść hramadzian pryjšli z prablemami, jakija tyčylisia ich kvater, damoŭ, dvaroŭ. Tut było ŭsio dosyć apieratyŭna: prablemu zapisvali namieśniki ci sam Piatruša, zatym abiacali vyrašyć u najbližejšy čas. Padajuć častki ablicoŭki budynka ŭ dvor? Da kanca tydnia abiacajuć razabracca. Prablema z kandycyjanierami susiedziaŭ? Budziem namahacca vyrašyć tydni za dva.
Ale niekatoryja žychary admysłova pryjšli, kab pacikavicca dvuma momantami: jak źbiracca ŭ dvarach i ci majuć jany prava vyviešvać bieł-čyrvona-biełyja ściahi?
Nastaśsia — adna z tych, chto pryjšoŭ pytacca pra ściahi i zbory ŭ dvarach. Jana raskazvaje, što ŭviečary ŭ niadzielu jaje zatrymali siłaviki. Dziaŭčyna pieranočyła na Akreścina, u paniadziełak byŭ chutki sud pa videasuviazi i vyrak: vinavataja. Dali štraf, bo žančyna vychoŭvaje dzicia adna, i na sutki jaje asudzić nie mahli.
«Telefanujuć z ŽESa, pahražajuć adkaznaściu za ściahi ŭ voknach», — raspaviali ludzi.
Čynoŭnik adkazaŭ: simvolika nie zabaronienaja, pytańni, maŭlaŭ, uźnikajuć tolki kali ściahi viešajuć na fasad.
«Časam zakryvajuć navat vokny susiedziam, jany skardziacca. Tady my prosim ściahi samim źniać, kali nie chočuć, to pryciahvajem da administratyŭnaj adkaznaści», — skazaŭ Piatruša.
«Unutry akna možna viešać?»
«Ja pra zabaronu nie čuŭ, — pryznaŭsia čynoŭnik. — Nie čapajem fasad, a doma, kali jość žadańnie, — kali łaska. Ale ž śviatła budzie mienš traplać».
«Na heta my zhodnyja», — adkazali ludzi.
Nastupnaje pytańnie: ludzi chočuć sustrakacca, kab ich nie zatrymlivali.
«U nas čat Viaśnianki na 1500 čałaviek. Što rabić, jak spakojna źbiracca, kab nie parušać zakon?» — pytajucca hramadzianie.
Adkaz čynoŭnika nastupny: dazvoł na masavyja mierapryjemstvy daje Minharvykankam, tudy i treba źviartacca. Bo jość patrabavańni da arhanizatara, jość adpaviednyja vyznačanyja miescy, patrebnyja damovy ź milicyjaj, chutkaj, ŽESam…
«A dzie miaža pamiž dziciačym śviatam i masavym mierapryjemstvam?»
«Lepš źviarniciesia u Minharvykankam», — znoŭ paraiŭ Piatruša. Pa jaho słovach, toje, što ludzi źbirajucca razam, stasujucca, znajomiacca, — heta vielmi dobra. Ale kali takija zbory «vykarystoŭvajucca dla papularyzacyi idej pratestu» — užo nie vielmi.
Jon rastłumačyŭ užo nastupnym naviednikam, jakich cikavili tyja ž pytańni ściahoŭ i zboraŭ u dvarach:
«Kali vy prosta źbirajeciesia z susiedziami, to ja tolki «za». Ale nie treba pierachodzić miažu. Ja liču, što kali źbirajucca 50 čałaviek, to heta ŭžo masavaje mierapryjemstva, asabliva kali jość niejki arhanizatar hetaha ci viadučy kancerta. Tamu treba źviartacca ŭ Minharvykankam i ŭ adpaviednaści z zakanadaŭstvam padavać zajaŭku.
Što tyčycca ściahaŭ, to ja nie čuŭ, kab davali štrafy za ściahi, što visiać unutry kvater. Heta histaryčnaja simvolika, a «Pahonia» uvohule ž u statusie historyka-kulturnaj kaštoŭnaści. U mianie jana vyklikaje absalutna narmalnyja asacyjacyi».
Kali ludziej a ściahami i zatrymlivajuć, rastłumačyŭ Piatruša, to, maŭlaŭ, nie za «Pahoniu», a za ŭdzieł u niezakonnych masavych mierapryjemstvach.
Darečy, i sam Dźmitryj Piatruša traplaŭ u naviny praz takija mierapryjemstvy zusim niadaŭna: kali vydziraŭ draty z aparatury «dydžejaŭ Pieramien» u Kijeŭskim skviery. Ciapier adna z naviednic admysłova pryjšła pacikavicca mierkavańniem maładoha čynoŭnika: ci adekvatna, što junakoŭ za pieśniu adpravili na 10 sutak?
«Ja razumieŭ, što z hetymi chłopcami mahli jak zaŭhodna pracavać i padhavaryć ich ci padmanuć. Tamu ja sam prasiŭ paśla taho vypadku, kab nie było nijakich mier, chiba dyscyplinarnaje pakarańnie, bo jany parušyli pracoŭnuju dyscyplinu.
Ale ich dziejańni kvalifikavali jak chulihanstva, i heta paćvierdziŭ sud. Suvymiernaść pakarańnia… Vy mnie prapanujecie dać acenku sudu? Ja nie mahu hetaha zrabić. Ale ŭžo siońnia ja razumieju, što chłopcy rabili toje z metami, jakija jany realizavali. A karcar, zdajecca, dajuć nie prosta tak, a za parušeńni».
U cełym Piatruša staraŭsia adkazvać na pytańni, byŭ vietlivy ź viziciorami. Heta zaŭvažyli i žychary rajona:
«Sustreča prajšła karysna, ja liču. Biez ahresii, biez uchileńnia ad adkazaŭ, ja navat nie čakała, — padzialiłasia adna z žančyn. — Ale ciapier, atrymlivajecca, my zavalim Minharvykankam štodzionnymi zajaŭkami, kab atrymać dazvoł na zbory ŭ svaich ža dvarach?»
