Nobieleŭskaja łaŭreatka pa litaratury, siabra prezidyuma Kaardynacyjnaj Rady Śviatłana Aleksijevič u pieršaj pałovie dnie 9 vieraśnia parazmaŭlała z žurnalistami, pryvodzim niekalki cytat.
Śviatłana Aleksijevič. Fota Nadziei Bužan.
Pra palityku aficyjnaj Rasii
«Kaniečnie, Rasija moža stracić Biełaruś. Jana atrymaje terytoryju, ale nie atrymaje ludziej. Jana stracić ludziej, jana stracić svaich bratoŭ, a biełarusy zaŭsiody ličyli ruskich svaimi bratami. Kali ŭ Rasii jość takaja palityka, to, jak tam śpiavali va ŭkrainskaj pieśni, nie budzie bolš bratami».
Pra mahčymy adjezd ź Biełarusi
«Nie, ja nie chaču, ale vy viedajecie, jakija ŭ nas sposaby. Małajčyna Maša [Kaleśnikava — «NN»], jak jana, pa-mojmu, skončyła z hetaj praktykaj: adpraŭlać ludziej kudyści».
Pra atmaśfieru ŭnutry Biełarusi
«Heta teror, teror suprać ułasnaha naroda. Heta značyć adzin čałaviek ažyćciaŭlaje teror suprać svajho naroda. I my, na žal, akazalisia biezdapamožnyja».
Ci vychodzić ciapier na vulicu?
«Vychodžu, ale nie adna. Tamu što, vy ž viedajecie, voś vy byli tut, usie… Viadoma, vy pojdziecie — jany ŭsio mohuć zrabić. Ale ja chaču skazać, što my pavinny adzin adnaho padtrymlivać».
Pra Kaardynacyjnuju radu
«Paśla taho, jak zabrali Maksima Znaka, bolš nikoha ŭ prezidyumie Kaardynacyjnaj rady nie zastałosia. Ale Rada budzie pracavać, ludziej, nasupierak zapałochvańniam, dałučajecca ŭsio bolš. Apuściełyja miescy zojmuć novyja asoby».
Pra pratesty
«Łukašenka kaža, što nie źbirajecca damaŭlacca z vulicaj. Ale vulica — heta i jość narod. Nie tyja, kaho jon sam pryznačyŭ «narodam», a ŭsie my — nastaŭniki, miedyki, ajcišniki. Uvieś sacyjalny zrez. A pycha ŭłady jakraz pryvodzić da niebiaśpiečnaha razryvu. Jak by ni sprabavali jahonyja prysłužniki śćviardžać, što vychodziać narkamany i zabojcy, uvieś śviet bačyć zusim inšaje — cudoŭnyja, aduchoŭlenyja tvary sapraŭdnych biełarusaŭ».
