Pra heta kiraŭnik Biełarusi zajaviŭ u intervju ŭkrainskamu žurnalistu Dźmitryju Hardonu.
«Ja čamu daravaŭ usio», — skazaŭ Łukašenka. «Ja jaho padtrymlivaŭ u časy Majdanu, bo nie chacieŭ, kab revalucyja adbyłasia… Ja jamu raśpisaŭ usio, što budzie. Ja jamu raśpisaŭ: budzie tak i voś tak»
— I vy viedali, što jon źbiažyć? — spytaŭ Hardon.
— Nie, što jon źbiažyć, ja nie viedaŭ. Heta było ŭ kancy. Jon ža spačatku pieralacieŭ na Danbas. Jon ličyŭ, što tam budzie narmalna, što majdanutyja jaho nie zrušać, što z Danbasa pačniem nastup. I što znoŭ Ukrainu zrobiać Ukrainaj.
«Ja jamu ŭsio daravaŭ, — skazaŭ Łukašenka. — My niekalki razoŭ stelefanoŭvaŭlisia, asabliva kali syn zahinuŭ. Usiakaje byvaje ŭ žyćci, čałaviek dapuściŭ słabinu».
Łukašenka skazaŭ, što Janukovič vielmi lubiŭ dziaciej.
— A kab Janukovič paprasiŭ, vy b jaho prytulili, jak Bakijeva?
— Kaniečnie. Biezumoŭna. Ja ličyŭ i liču, što ŭ vas tady adbyŭsia dziaržaŭny pieravarot. Heta było niezakonna.
