Jany «nienavidziać Paryž» i śpiavajuć pra toje, što strach stračany. Pa-biełarusku i ŭ aktualnym zaraz styli post-pank, źmiešanym ź sinci-popam i ńju-vejvam. Hurt «Luty sakavik» (luty sakavik) źjaviŭsia z žadańnia muzykaŭ Uładzia Lankieviča i Eryka Arłova-Šymkusa rabić niešta adroznaje ad taho, što jany rabili raniej. Za plačyma byli takija prajekty, jak TonqiXod i Vuraj, i navat jašče adzin sumiesny — «Eryk i ja». Ale «Luty sakavik» pakul pieravažyŭ: nie tak daŭno vyjšaŭ novy albom hurta pad nazvaj «Bol Jon Moj».
luty sakavik u poŭnym składzie: Eryk Arłoŭ-Šymkus (źleva) i Uładź Lankievič. Fota Alaksandry Babkovaj.
Pra tvorčaść, kalapalityčnyja sensy, hrošy i ŭłasny łejbł «NN» raspavioŭ Eryk Arłoŭ-Šymkus, jaki adkazvaje ŭ hurcie za muzyčnuju častku.
Eryk taksama źjaŭlajecca ŭdzielnikam hurtoŭ Harotnica mix, ili-ili, prajekta Volhi Padhajskaj «Five-storey ensemble». Hraje ŭ arkiestry Kupałaŭskaha teatra na kantrabasie i stvaraje muzyku dla niezaležnych teatralnych prajektaŭ (u pryvatnaści, supracoŭničaje ź biełaruskim režysioram Juryjem Dzivakovym).
— Prajektaŭ tabie, jak ja razumieju, nie chapała, tamu źjaviŭsia novy?
— Mnie pastajanna ni na što nie chapaje času, a ja ŭpisvajusia ŭ novyja prajekty. Vidać, kab jaho było jašče mienš. «Luty sakavik» prapanavaŭ zamucić Uładź, kali my jechali ŭ busie na vystup va Ukrainu z «Eryk i ja». Hety prajekt byŭ z dosyć surjoznymi tekstami, a novaja zaduma była ŭ tym, kab zrabić niešta bolš lohkaje, ale pry hetym čaplała. Nu, i žyło žadańnie złavić chałodnuju chvalu post-panku, dosyć papularnaha ciapier na postsavieckaj prastory. My pasprabavali — zaciahnuła.
— Pytańnie, što prajekt moža być nie biełaruskamoŭnym, navat nie razhladałasia?
— Teksty piša Uładź, jaki amal usio žyćcio razmaŭlaje pa-biełarusku, inakš jon i nie moh. A ja rady ŭdzielničać u biełaruskamoŭnym prajekcie kudy bolš, čym kali b jon byŭ rasiejskamoŭnym.
U žyćci ja taksama voś užo šosty hod razmaŭlaju vyklučna pa-biełarusku. Pieršaja sproba rabić heta stała zdaryłasia ŭ 14 hod i chutka pravaliłasia. Nie chapiła niejkich maralnych vysiłkaŭ: ja byŭ jašče mały, vakoł — maksimalna ruskamoŭnaje navakolle i kpiny nakont taho, što ja dapuskaju pamyłki.
A voś šeść hod tamu ŭnutranaja padjomnaja chvala dazvoliła zastacca z rodnaj movaj. Ciapier ja mahu pierajści na ruskuju chiba kali mianie prosić pra heta čałaviek, dla kaho biełaruskaja — niarodnaja i tamu niezrazumiełaja. U inšych vypadkach, navat u kramach, chaj mianie i nie razumiejuć adrazu, u dziaržorhanach — usio paŭtaraju i tłumaču vyklučna pa-biełarusku. Tolki kali padavaŭsia ŭ vybarčuju kamisiju, admysłova zapoŭniŭ dakumienty pa-rasiejsku: spadziavaŭsia, što praz heta, moža, budzie bolš vierahodnaści, što mianie voźmuć u kamisiju jak samavyłučenca. Praŭda, nie dapamahło, jak i mnohim inšym.
— Vieryš, što takim čynam vy adsiakajecie peŭnuju aŭdytoryju?
— 50 na 50. Z adnaho boku, tvorčaść pa-biełarusku zahadzia mienš papularnaja: ruskamoŭnych u śviecie naŭprost bolš. Ź inšaha boku, chapaje krutych hurtoŭ, jakija śpiavajuć na rodnaj movie. Isłandcam Sigur Rós ich isłandskaść nie pieraškodziła stać viadomymi.
— Biełarusam z ruskimi trekami «Mołčat doma» spačatku treba było stać papularnymi za miažoj, kab pra ich zahavaryli na radzimie. Budziecie paŭtarać taki scenar?
— Nu, tak, u biełarusaŭ usio jašče žyvy kompleks nieŭsprymańnia svajho, pakul niechta z boku nie paćvierdzić našu ž kaštoŭnaść. Ale tak adbyvajecca nie zaŭsiody.
U lubym vypadku my, jak i mnohija biełaruskija hurty, hladzim na Zachad: byli płany na šerah vystupaŭ, ale jany nakrylisia praz karanavirus. Tak što pakul my prasoŭvajemsia praź internet. Nie tak daŭno naš klip na pieśniu «Nienavidžu Paryž» ubačyŭ adzin dydžej sa štataŭ — jamu tak spadabaŭsia i vizuał, i sam trek, što jon pačaŭ krucić jaho na viečarynach. I takija historyi voś zdarajucca.
— Vy pieramahli na apošnim «Basoviščy». Ličycie heta hałoŭnym dasiahnieńniem na dadzienym etapie?
— Asabista dla mianie bolš kaštoŭna toje, što my zapisali i vydali albom. «Basovišča» byŭ kultavym fiestyvalem, tut niama čaho admaŭlać. I lubaja pieramoha niejak padbadziorvaje (tym bolš što my jeździli na fest i z prajektam «Eryk i ja», ničoha nie ŭziali tady, a tut zakryli hieštalt, možna skazać). Ale mocnaha vychłapu pieramoha nam asabliva nie dała, na žal.
Na moj pohlad, fest u niejki momant nie zmoh pierabudavacca pad novyja abstaviny, znajści śviežuju, maładuju aŭdytoryju, i ad hetaha šmat zhubiŭ. Spadziajusia, što praź niejki čas štości źmienicca i «Basovišča» vierniecca da nas z novymi siłami i ŭ inšym farmacie.
— Udajecca zarablać muzykaj?
— Heta było majoj maraj, i apošnija 4-5 hod atrymlivajecca. Kali b ja vyklučna siadzieŭ va ŭmoŭnym dziaržaŭnym arkiestry, to mieŭ by ŭ najlepšym vypadku rubloŭ 400 — tak sabie pierśpiektyva. Časam dobryja hrošy prynosić udzieł u teatralnych prajektach. U ahulny zarobak robić uniosak kožny z prajektaŭ. «Luty sakavik» u tym liku. Ale časam byvaje składana: nie viedaješ, što ciabie čakaje pa vynikach miesiaca. Asabliva kali na haryzoncie ŭspłyvaje takaja niespadziavanka, jak karanavirus, jaki łomić usie płany.
— Siońnia mnohija biełaruskija muzyki ŭ suviazi z padziejami vybarčaj kampanii abjadnoŭvajucca ŭ ruch «KultPratest», zapisvajuć pieśni z palityčnaj afarboŭkaj, vam heta nie blizka?
— Pakul u nas nie było mety palityčna vykazvacca ŭ tvorčaści. Usio ž my nie hurt Brutto, my nie stvarajem ahitki. Ahitacyjaj uvohule zajmacca nie chočacca, bo ty ŭsio ž adkazny paśla za tych, kaho ahituješ. Ale ja nie mahu vyklučać, što naš liryčny hieroj zachoča vykazacca na niejkuju palityčnuju temu.
Uvohule, navat naša mietafara ź pieśni «Strach», dzie śpiavajecca «strach stračany, ty adčuvaješ: bolš niama strachu» moža supadać z hramadskimi nastrojami i pačućciami. I praz takija mietafary niejkija idei danosiacca bolš elehantna.
— Raskažy jašče pra vaš niezaležny łejbł Paliklinika. Čym jon dapamahaje sučasnym biełaruskim muzykam?
— Łejbł stvaryŭ ja, kali rychtavalisia relizy ŭ niekalkich maich prajektach, i ja dumaŭ, jak ich abjadnać. Natchniŭsia jeŭrapiejskim dośviedam, dzie isnuje šmat drobnych łejbłaŭ, jakija źbirajuć u peŭnuju supolnaść blizkich pa duchu.
Heta jašče adna sproba dadatkova prasoŭvać biełaruskuju muzyku. Dapamahać muzykam rabić heta pravilna: pracavać sa ŚMI, damahacca, kab usie relizy vychodzili adnačasova na ŭsich muzyčnych placoŭkach. Kłasna ž, kali pad adnym dacham źbirajucca hurty z padobnym nastrojem, u jakija padobnyja aŭdytoryja i mety — heta adkryvaje dadatkovyja mahčymaści.
Anłajn-kancert «Kasijapiei» ad łejbła Paliklinika.
Na pačatku pandemii, darečy, my razam z Uładziem Lankievičam dy Alaksandraj Babkovaj ładzili sieryju chatnich muzyčnych strymaŭ, dzie brali ŭdzieł hurty łejbła i inšyja vykanaŭcy: naprykład, hurt «Kasijapieja» i Siarhiej Pukst. Praz strymy atrymałasia pašyryć aŭdytoryju: my paśpieli trapić u chvalu cikaŭnaści da takich farmataŭ, plus kožny hurt «pryvioŭ» na strym svaich fanaŭ, jakija potym hladzieli vystupy inšych bendaŭ.
Daviedka: Siońnia pad łejbłam Paliklinika pracujuć hurty luty sakavik, Harotnica mix, ili-ili, Teleport, SnopSnoŭ, Nite Nite Nite.
U najbližejšy čas «Luty sakavik» płanuje dalej ekśpierymientavać sa zdymkami klipaŭ, a sam Eryk maryć zapisać solny albom elektronnaj muzyki.
