Historyka i znaŭcu mastactva Mikitu Moniča zvolnili z Nacyjanalnaha mastackaha muzieja. Pra heta na svajoj staroncy paviedamlaje Hanna Sieviaryniec.
Apošnim časam Monič vykładvaŭ u sacsietki vieršy ŭłasnaha sačynieńnia i adkryta padtrymlivaŭ pretendenta ŭ prezidenty Viktara Babaryku.
Paśla rezanansnych padziej vakoł karcin z kalekcyi Biełhazprambanka Monič napisaŭ advažny i dziorzki vierš:
Da, Aleksandr, imia u vas čto nado.
Značit «zaŝitnik». Siebia i svojeho stada,
Rukovoditiel i buduŝij žitiel ada,
Istočnik miemov, apołohiet parada.
Vam nieponiatna pričina našieho hnieva.
Vsiudu vrahi vam čudiatsia: sprava, śleva.
Chočietsia byť Makiedonskim — vychodit Rievva.
A po płodam, kak voditsia, sudiat drievo.
Chołodno vo dvorcie, koli dvoriec ledovyj.
Palcy siniejut, k hubam primierzajet słovo.
Sroku koniec i za nim už nie vidien novyj.
Śmierť u Koŝieja v łarcie. Koniec chrienovyj
Słuhi vierny, no v hłazach ich blestit opaska.
Strašnoj byvajet, kak okazałoś, skazka.
Bolšie nie hriejet AES ili Tiesła Maska.
Projdien i spalen most, tam, vpieriedi, raźviazka.
Pozdno hroziť, niesohłasnych brosať po naram.
Vriemia biežať i ovrahom połzti k anharam.
25 let prošło, prosto vy stali starym.
Žałko, koniečno, čto vyšło takim makarom.
Ładno, pora proŝaťsia, užie śvietajet.
Bort vaš na ldu stoit, a vokruh vsio tajet.
My Vam prostim, čto vy priravniali k chlevu
Našu stranu, no, požałujsta, ostavtie Jevu.
U Mikity byŭ vybar, ci pakinuć vierš, ci syści z muzieja. Jamu byŭ bolš pryvabny varyjant sychodzić z muzieja.
Jon viedaje, što vyšejšaje kiraŭnictva patrabavała ad muzieja vydalić hety vierš.
«Ja prapanavaŭ varyjant, što ja sydu cichieńka, i heta vyrašyć prablemu z kiraŭnictvam», — zhadvaje Monič.
Monič viadzie taksama ŭłasny adukacyjny prajekt, vodzić ekskursii dla dziaciej. Ciapier, kali situacyja stała publičnaj, Mikita pieražyvaje, ci dazvolać jamu pravodzić ułasnyja ekskursii ŭ muziei jak pradprymalniku. Moniča mnohija ličać najlepšym papularyzataram biełaruskaha mastactva ŭ našy dni.
