Dom, dzie Alena K. žyła ŭ Babrujsku
«Svaboda» pahutaryła ŭ Babrujsku z susiedziami žančyny, jakaja 29 traŭnia ŭ Horadni za niekalki chvilin da zatrymańnia videabłohiera Siarhieja Cichanoŭskaha nastojliva damahałasia ad jaho adkazu na svaje pytańni. Kali toj admoviŭsia, to źjavilisia dvoje milicyjantaŭ, i ŭ šturchaninie adzin ź ich apynuŭsia na asfalcie.
Ciapier aryštavanamu błohieru, kiraŭniku vybarčaha štabu vyłučenki na prezydenctva Śviatłany Cichanoŭskaj, a taksama 8 jahonym paplečnikam inkryminujuć «hvałt suprać supracoŭnikaŭ orhanaŭ unutranych spraŭ». Samu ž žančynu šmat chto nazyvaje pravakatarkaj, jakaja ŭsčała kanflikt, kab dać padstavy milicyi aryštavać Cichanoŭskaha.
Asobu žycharki Miensku Aleny K. vyličyli karystalniki internetu pa jejnych akaŭntach u sacyjalnych sietkach. Tam ža byli fatazdymki «pikantnaha charaktaru» z prapanovami dla mužčyn.
Z dastupnych źviestak viadoma, što jana rodam z Babrujsku, a ŭ stalicy žyła na najmanaj kvatery razam z dačkoj i maci. 30 traŭnia «Svaboda» vyśvietliła, što la jejnaha doma ŭ Miensku dziažuryła milicyja. Samoj haspadyni, jak i jaje blizkich, pa miescy žycharstva zaśpieć nie ŭdałosia. Ciapier staronki ŭ sacyjalnych sietkach vydalenyja.
U Babrujsku ŭ adnym sa spalnych rajonaŭ udalečyni ad haradzkoha centru «Svaboda» adšukała dom, dzie žyła da pierajezdu ŭ stalicu hetaja žančyna. Žychary paćvierdzili, što jana i jość Alena K.
Pavodle ich, jana z maci zasialiłasia ŭ panelny šmatpaviarchovik adrazu paśla pabudovy, na pačatku 1990-ch. Uładalnica dvuchpakajovaj kvatery na 9 paviersie — maci. Na jaje ž aformleny i stacyjanarny chatni telefon. Uvachodnyja dźviery žaleznyja i ŭmacavanyja. Na ručcy visiać daŭnija reklamnyja abviestki.
«Vy ich nie zastaniecie tut, bo jany daŭno žyvuć u stalicy i pryjaždžajuć zredku, — kaža adna z susiedak. — Dačka ŭ Miensku znajšła niedzie pracu dy zabrała maci. Taja štoleta pryjaždžaje z unučkaj siudy. Nieŭzabavie, moža, i źjavicca».
Pa słovach jašče adnaho susieda, Alenie blizu 45 hadoŭ. Jon ćvierdzić, što «jana ŭ Babrujsku była dziaŭčynaj nia ŭzornych pavodzin» i «niedzie ŭ 1996 hodzie jaje pasadzili hadoŭ na šeść za narkotyki».
«Pahavorvali, što jana prytarhoŭvała imi ŭ siabie doma, — kaža mužčyna. — Jak vyzvaliłasia, to niadoŭha ŭ Babrujsku pabyła. Źjechała ŭ Miensk. Pra toje, z čaho jana tam žyvie, havaryli ŭ nas roznaje i duža niepryjemnaje…»
Pavodle jaho, dačku Alena naradziła ŭ Miensku. Ci była jana zamužam, surazmoŭca nia viedaje. Kaža, što niekalki hod dzicia hadavała babula ŭ Babrujsku, a potym ich abiedźviuch Alena zabrała ŭ stalicu. Tam jany hadoŭ dziesiać užo, kaža jon.
Pra padziei ŭ Horadni surazmoŭca viedaje. Pierakanany, što Alenie možna było znajści sposab, kab «nia ŭdzielničać u milicejskaj avantury».
«Ja nie mahu ŭjavić, jak jana budzie ciapier u Biełarusi žyć, — sa skruchaj adznačaje jon. — Takoje nia chutka zabudziecca. Ź joj što budzie, toje budzie, a ci padumała jana pra dačku…»
Ciapierašniaha proźvišča žančyny susiedzi nia viedajuć. Adna z surazmoŭcaŭ doŭha starałasia pryhadać, pra kaho havorka, a paśla apisańnia vyhuknuła: «Dyk heta ž Lenka. Ale jana tut nie źjaŭlajecca ŭžo šmat hod».
«Jejnaja maci pryjaždžała niadaŭna pa pensiju, — kaža dalej žančyna, — adnak, mnie zdajecca, ciapier jaje budzie atrymlivać u Miensku».
