Alaksandr Łukašenka raskazaŭ, kali moža adbycca jaho pasłańnie parłamientu i narodu krainy i čamu jano było adkładziena, choć pieršapačatkova płanavałasia na siaredzinu krasavika. Ab hetym jon zajaviŭ žurnalistam siońnia ŭ časie ŭdziełu ŭ respublikanskim subotniku, pieradaje BiełTA.
«Vielmi šmat pytańniaŭ, na jakija siońnia ciažka dać adkaz abo adkazu niama naohuł. Z-za situacyi, jakaja skłałasia, z-za hetaha psichozu, jaki razharnuŭsia. Z-za taho, što roznyja palityčnyja siły ŭnutry dziaržaŭ sprabujuć heta vykarystoŭvać u niejkich palityčnych metach, što niedapuščalna. I samaje hałoŭnaje — ekanamičnaja niavyznačanaść va ŭsim śviecie», — zajaviŭ kiraŭnik dziaržavy.
Alaksandr Łukašenka, naprykład, adznačyŭ toj fakt, što niadaŭna cana na naftu stanaviłasia navat admoŭnaj. «Takoha nikoli nie było, i heta dziŭna. Heta dziŭnaść potym vyraŭniałasia. Ale, tym nie mienš, było, — adznačyŭ biełaruski lidar. — Błok pytańniaŭ, na jakija my siońnia nie možam adkazać. A kali budziem adkazvać, to tolki ź niejkim prahnozam. A nam patrebny dakładny prahnoz. Jaho siońnia dać nielha. Tamu patrebny niejki čas, kab možna było praanalizavać usie pracesy, jakija adbyvajucca ŭ krainie i za jaje miežami, i tady ŭžo niešta havaryć narodu».
Łukašenka rastłumačyŭ, što pasłańnie adkładziena na niekatory čas. «Ja tak padumaŭ, što kali prezidenckija vybary, to možam sumiaścić pasłańnie (pašyryć jaho, zrabić bolš stratehičnym) z prahramaj ciapierašniaha prezidenta. Heta adna ź idej. Ja niadaŭna litaralna pryjšoŭ da takoj idei. Moža, jašče niešta źjavicca», — skazaŭ jon.
Pavodle słoŭ Alaksandra Łukašenki, zvyčajna pasłańnie ŭklučaje ŭ siabie tolki akcenty na biahučy hod i niekatoryja štrychi na budučyniu, a kali sumiaścić jaho ź pieradvybarnaj prahramaj, to budzie mahčymaść «zazirnuć za haryzont» na ŭsiu budučuju piacihodku. «Dumaju, i inšyja kandydaty tak zrobiać», — ličyć kiraŭnik dziaržavy.
Łukašenka adznačyŭ: u tym, što pasłańnie adkładziena, niama nijakaj kanśpirałohii. Mierapryjemstva było zapłanavana na siaredzinu krasavika, ale biez kankretnaj daty. «Tamu, kali tam niechta piša, što 16-ha, 18-ha, heta niapraŭda. Kankretnaj daty nie było. Jaje i nie pavinna było być. Jak tolki hatova było b pasłańnie i jano adpaviadała b duchu siońniašniaha dnia, jano prahučała b u siaredzinie krasavika. Ale situacyja z karonapsichozam, infiekcyjami, a potym abjaŭlenaj pandemijaj vielmi mocna źmianiła situacyju nie tolki ŭ našaj krainie, ale i va ŭsim śviecie», — skazaŭ Alaksandr Łukašenka.
Jon adznačyŭ, što kali b stanovišča źmianiłasia tolki ŭ Biełarusi, to pasłańnie prahučała b užo. «Ale my vielmi zaležym, jak i ŭsie dziaržavy, i navat bujnyja, bahatyja, ad taho, što adbyvajecca va ŭsim śviecie. Voś ujavicie prezidenta na trybunie siońnia i što jon moža skazać: mahčyma, a kali budzie tak, to budzie tak, a kali hetak, to budzie pa-inšamu… Inakš nie skažaš», — prakamientavaŭ abstaviny kiraŭnik Biełarusi.
Alaksandr Łukašenka nahadaŭ, što ŭžo staviŭ pytańni ab tym, što budzie paśla pandemii, i nichto nie moža dać peŭny adkaz. «I nie tamu, što tut niešta novaje dla śvietu, niešta niebiaśpiečnaje i strašnaje. Nie, nie tolki tamu. A jašče i tamu, što roznyja krainy pačali razyhryvać (niachaj jany mnie darujuć) svaje ŭnutranyja karty na hetym psichozie. I ciažka ŭjavić u suviazi z hetym, jakija kroki jany zrobiać. Ale ž my vielmi zaležnyja ad vonkavaha śvietu — naša žyćcio, ekspartna aryjentavanaja ekanomika. Vielmi zaležnyja, i nie tolki my», — zajaviŭ Łukašenka.
