«Hety dzień možna ličyć pachavańniem ci nie? Trunu z baćkam apiačatali i pad achovaj pavieźli ŭ krematoryj. Nas da taty nie padpuścili, apaznańnia nie było», — minčuk Dzianis Ramančuk niekalki dzion tamu straciŭ baćku, pryčyna śmierci — karanavirusnaja infiekcyja. Praź niekalki hadzin paśla strašnaj straty mama Dzianisa apynułasia ŭ balnicy ź pnieŭmanijaj i COVID-19, astatnija členy siamji zaraz na izalacyi, piša Tut.by.
Anatol Ramančuk razam z žonkaj Śviatłanaj. Fota: pieradadziena hierojem publikacyi.
4 krasavika siamja Ramančukoŭ sabrałasia za śviatočnym stałom u ciesnym kole: Anatol Kanstancinavič śviatkavaŭ svoj 57-y dzień naradžeńnia. Jak kaža jaho syn Dzianis, heta byŭ «mocny mužčyna, nie kuryŭ, nie chadziŭ asabliva pa daktarach i byŭ dastatkova zdarovy». Tady nichto nie moh ujavić, što praź niekalki dzion Anatol Kanstancinavič skanaje ŭ balnicy, žoncy ŭ dzień jaho śmierci paćvierdziać COVID-19 i pnieŭmaniju, a astatnija členy siamji apynucca na izalacyi.
Užo šmat hadoŭ Anatol Ramančuk pracavaŭ razam z žonkaj u himnazii № 34 Minska, jon — rabočym, žonka — namieśnikam dyrektaram pa administracyjna-haspadarčaj rabocie. U razmovie z nami syn Dzianis adznačaje: uvieś svoj čas baćki addavali pracy i domu, adpačyvać jeździli nie za miažu, a na radzimu Anatola Kanstancinaviča ŭ Bresckuju vobłaść.
— 7 krasavika my sustrelisia z baćkam, jon uśmichaŭsia, nijakich skarhaŭ na zdaroŭje. Ja tady nie viedaŭ, što bačyŭ tatu apošni raz… Jon da apošniaha chadziŭ na pracu, a 9 krasavika ŭ jaho padniałasia tempieratura da 39,5. Mama vyklikała lekara na dom, jon ahledzieŭ tatu i admoviŭ u vykliku chutkaj dapamohi, choć mama nastojvała: «Nie prosta ž tak u zdarovaha čałavieka padniałasia tempieratura!» I tady mama vyrašyła sama nabrać 103, patłumačyła situacyju, tam adkazali: raz lekar admoviŭ, značyć špitalizacyi nie budzie, — raspaviadaje padziei 9 krasavika Dzianis Ramančuk.
— Tata niejak pratrymaŭsia noč i ranicaj 10 krasavika sam pajechaŭ u palikliniku, adsiedzieŭ u čarzie, zrabiŭ zdymak — i adrazu ž dvuchbakovaja pnieŭmanija. U balnicy nie chutkuju vyklikali, a skazali jechać u balnicu, — Dzianis zmaŭkaje. Ci byŭ u jaho baćki šaniec na žyćcio? Ci mahli Anatola Kanstancinaviča vyratavać, kali b špitalizavali jašče 9 krasavika? Dzianisu zdajecca, što tak.
Dalej, pa jaho słovach, Kanstancin Ramančuk sam pryjechaŭ u RNPC pulmanałohii i ftyzijatryi i tut ža byŭ špitalizavany.
— Miescaŭ nie było i tatu pakłali ŭ pamiaškańnie dla miedpiersanału, pieraabstalavanaje pad pałatu. Jamu stavili kropielnicu niekalki raz na dzień, davali tabletki, ukoły. Tatu stanaviłasia horš. Praz dva dni, 12 krasavika, jaho pieraviali ŭ reanimacyju, stali davać kisłarodnuju masku. Bieź jaje jon navat nie moh vyjści ŭ prybiralniu, padaŭ. Ja pytaŭsia ŭ balnicy, što treba, mahčyma, nie chapaje niejkich lekaŭ, my b pastaralisia dastać: «Usio jość, my lečym pa pratakole, nie chvalujciesia», — uspaminaje tuju razmovu Dzianis Ramančuk.
U toj momant, pa słovach syna pamierłaha, havorki pra karanavirus nie było. Da apošniaha dnia žyćcia jaho baćka byŭ u reanimacyi, 57-hadovy Anatol Kanstancinavič pamior ranicaj 16 krasavika.
— U toj ža dzień usia siamja adrazu vyklikała chutkuju, mama z małodšym bratam pa adnym adrasie, ja z žonkaj — pa inšym. Tut ža staŭ nabirać haračuju liniju Ministerstva achovy zdaroŭja, za hadzinu tak i nie datelefanavaŭsia, tam albo zaniata, albo nie zdymajuć trubki. U vyniku datelefanavaŭsia da sanepidsłužby, patłumačyŭ: tata pamior, mahčyma, my ŭsie zaražanyja, — praciahvaje raspaviadać Dzianis Ramančuk.
Bryhada chutkaj dapamohi dastaviła siamju ŭ 5-ju balnicu, va ŭsich uziali analizy, zrabili zdymak. Stan zdaroŭja Ramančukoŭ nie vyklikaŭ zaściarohi, i ŭsich adpuścili dadomu. Paźniej u poŭnaj ekipiroŭcy, u achoŭnym kaściumie da ich pryjšoŭ doktar z palikliniki, uziaŭ mazki na karanavirus i daŭ padpisać dakumient pra samaizalacyju. U vypadku parušeńnia — štraf da 50 bazavych vieličyń. Ciapier kožny dzień milicyja praviaraje: ci znachodziacca doma Ramančuki.
— Dva dni nam nie addavali ni cieła, ni dakumienty. My nie viedali, što rabić, jak zabrać cieła taty. A ranicaj 18 krasavika biuro rytualnych pasłuh, kudy my źviarnulisia, źviazalisia z nami: im addali apiačatanuju trunu, u krematoryj vieźli jaho z achovaj, kab nichto nie adkryŭ. Ja nie viedaju, hety dzień možna ličyć pachavańniem ci nie? Nas da taty nie padpuścili, apaznańnia nie było, a ja chacieŭ raźvitacca… Zrazumiejcie, mnie vielmi ciažka, da apošniaha nie vierycca, — uzdychaje Dzianis. — Pra toje, što ŭ taty karanavirus, my daviedalisia ad uładalnika biuro rytualnych pasłuh, kali jon zabiraŭ cieła, jamu addali daviedku pra śmierć.
Zaraz na rukach u Dzianisa miedycynskaje paśviedčańnie ab śmierci, u im nazvana «zachvorvańnie, jakoje niepasredna pryviało da śmierci — lohačna-sardečnaja niedastatkovaść», «zachvorvańnie, jakoje vyklikała niepasrednuju pryčynu śmierci — dvuchbakovaja virusnaja pnieŭmanija», «asnoŭnaja pryčyna śmierci — karanavirusnaja infiekcyja». U paśviedčańni ab śmierci ŭ hrafie «pryčyna» ŭkazana V97.2.
Asnoŭnaja pryčyna śmierci Anatola Kanstancinaviča — karanavirusnaja infiekcyja. Fota: pieradadziena hierojem publikacyi.
Jak kaža Dzianis, jon dva dni telefanavaŭ pa roznych telefonach, kab daviedacca pra vyniki testu na karanavirus. Dakładnaha numara, pa jakim možna daviedacca hetuju infarmacyju, jamu nie dali. U dzień śmierci Anatola Ramančuka, 18 krasavika, siamja daviedałasia: ad žonki niabožčyka test na COVID-19 stanoŭčy, u astatnich — admoŭny.
— Mamu špitalizavali, zrabili zdymak hrudnoj kletki, užo druhi, jon ničoha nie pakazaŭ, ale lekara niešta źbiantežyła. Jašče raz zrabili zdymak- - i ŭžo adnabakovaja pnieŭmanija. Ciapier mama lažyć u 3-j balnicy ŭ adździaleńni kardyjałohii, ciapier tam znachodziacca ludzi z paćvierdžanym karanavirusam.
U krematoryi Dzianisu vydali papieru: urnu z pracham baćki jon zmoža zabrać 27 krasavika. Siamja choča pachavać Anatola Kanstancinaviča na radzimie ŭ Bresckaj vobłaści, ale, kali heta budzie, niezrazumieła. Spačatku mamu pavinny vypisać z balnicy, u astatnich členaŭ siamji skončycca izalacyja.
U paśviedčańni ab śmierci ŭ hrafie «pryčyna» ŭkazana V97.2. Fota: pieradadziena hierojem publikacyi.
— Moj tata pracavaŭ u himnazii № 34 i, chutčej za ŭsio, padchapiŭ virus tam. Da hetaha ŭ himnazii zachvareła supracoŭnica, a potym napisała zajavu na zvalnieńnie. A moj tata ź joj uvieś čas kantaktavaŭ. Na što jana zachvareła? My nie viedajem, ale himnazija № 34 praciahvaje pracavać, — kaža Dzianis. — Ja vam heta raspaviadaju, tamu što nie chaču, kab pamirali biełarusy. Mahčyma, pačytaŭšy hetuju historyju, ludzi pačnuć paźbiahać ludnych miescaŭ, abmiažujuć znosiny. Viadoma, nam patrebien karancin.
U himnazii № 34 Minska admovilisia ad kamientaroŭ, ale adznačyli, što ŭstanova adukacyi pracuje ŭ zvyčajnym režymie.
