Amierykanskija chipstary pastupova pierachodziać z kraftavych kandytarskich staŭtaŭ i miłkšejkaŭ na hazavanuju vadzičku z harełkaj.
Kali kazać hruba, to «zieltar» — heta prosta hazavanaja vada. Nazvu takuju jana atrymała ad rehijona ŭ Hiermanii. Amierykancy ž prydumali dadavać u minierałku mocny ałkahol — i heta stała sapraŭdnym vybucham. I kali heta papularna ŭ ZŠA, to, zrazumieła, praź niejki čas pryjdzie i da nas.
Na siońnia prodažy chard-zieltara ŭžo dasiahnuli adnaho miljarda dalaraŭ (2,6% ad ahulnaha rynku ałkaholu), i heta daloka nie miaža.
Užo na praciahu mnohich hadoŭ u ZŠA prasočvajecca tendencyja admovy ad zvykłaj haziroŭki na karyść zieltaraŭ. Spačatku heta byli biezałkaholnyja napoi z dadatkam samych roznych fruktaŭ. A praź niejki čas u modu ŭvajšli ałkaholnyja varyjanty.
Čamu hety napoj staŭ takim papularnym? Sprava ŭ tym, što chard-zieltary ŭtrymlivajuć małuju kolkaść cukru, tam niamnoha kałoryj i vuhlavodaŭ. Hety napoj idealna padychodzić dla tych, chto nibyta za zdarovy ład žyćcia, ale pry hetym nie suprać prapuścić blašanku-druhuju piva.
Siaredniestatystyčny zieltar utrymlivaje našmat mieniej kałoryj, čym takija papularnyja piŭnyja styli, jak fruktovyja kiślaki ci mutnyja IPA, nie kažučy ŭžo pra nasyčanyja staŭty ci portary. Navat u prodažach vytvorcy zeltara robiać nacisk na toje, što ŭžyvańnie ich napoju nie pieraškodzić vašaj dyjecie, a naadvarot, tolki dapamoža ŭznavicca paśla treniroŭki.
Chard-zeltar — heta słabaałkaholny napoj (4-6%), zvyčajna z utrymańniem harełki, a taksama samych roznych fruktaŭ — ad višni i hrejpfruta da marakui i manha. Kab pić takoje, nie patrebnaja adpaviednaja atmaśfiera — heta idealny napoj dla viečarynak ci prosta piknikoŭ na pryrodzie. U chard-zieltarach nie treba šukać składanyja prysmaki, jak u kraftavym pivie ci vinie. Heta napoj prosta dla taho, kab jaho pić, ni ab čym asabliva nie zadumvajučysia.
Kab pryhatavać niekatoryja piŭnyja styli, časam byvajuć patrebnyja navat hady, piva adpraŭlajuć na vyśpiavańnie ŭ bočki, za im patrebny doŭhi kantrol, druhija hatunki piva chutka psujucca. Chard-zieltar ža možna pryhatavać choć na praciahu tydnia, i heta našmat praściej i mienš enierhazatratna. A plus da ŭsiaho chard-zieltary pradajucca ŭ pryhožych blašankach, jakija idealna pasujuć dla instahrama.
Usio bolš amierykanskich kraftavych brovaraŭ u siońniašnich umovach vymušanyja ŭvodzić u svaju liniejku chard-zieltary, pierakonvajučy, što mienavita ichni hatunak samy zdarovy i ŭtrymlivaje najmienšuju kolkaść kałoryj. Praŭda, niekatoryja zastajucca «artadoksami», prytrymlivajucca dumki, što chard-zieltary nie majuć nijakaha dačynieńnia da «kraftavaj revalucyi» i heta prosta časovaja moda.
U Biełarusi, a taksama susiednich krainach chard-zieltary — pakul što mała spaznany śviet, ale, razumiejučy, nakolki ŭ siońniašnim śviecie modnyja trendy raźlatajucca pa śviecie, možna nie sumniavacca, što chutka i ŭ nas budzie vybuch cikavaści da hetaha napoju.
