Viadomy hruzinski śpiavak Vachtanh Kikabidze vypuściŭ klip na svaju pieśniu-zvarot da rasijskaj intelihiencyi. Źviartajučysia da tych, chto jašče ŭviesnu nazyvaŭ jaho svaim «druham», Kikabidze śpiavaje pa-rasiejsku: «Vy mienia nie priedali - razočarovali».
U klipie vykarystoŭvajucca kadry z chroniki žnivieńskaha kanfliktu: rasijskija samaloty bambiać Hruziju i Asieciju. U čarhavańni ź imi jduć kadry kulturnaj chroniki SSSR, dzie Michaił Dudzin, Beła Achmadulina, Andrej Vaźniasienski čytajuć svaje vieršy pra Hruziju. Svojeasablivym epihrafam klipu słužyć aŭtohraf Jaŭhiena Jeŭtušenki «Pro Hruziju zabyv nieostorožno, poetom byť v Rośsii nievozmožno».
Kikabidze adznačaje: «My nie chacieli rabić klip prosta pra vajnu, kab u ludziej serca razryvałasia... Hetym klipam my nahadali, što my [z pradstaŭnikami rasijskaj intelihiencyi] byli siabrami. Što jany da nas pryjazdžali, my jeździli da ich...»
Nahadajem, što paśla žnivieńskaj vajny Vachtanh Kikabidze admoviŭsia pryniać z ruk rasijskaha prezidenta Dźmitryja Miadviedzieva rasijski Orden Siabroŭstva. Raisjskija ŚMI i niekatoryja pradstaŭniki intelihiencyi paśla hetaha u dosyć žorstkaj formie raskrytykavali ŭčynak Kikabidze. Sam śpiavak admianiŭ usie svaje vystupy na terytoryi RF i nie pakul maje namieru vystupać u Rasii.
«Ja i nie spadziavaŭsia, što vy sapraŭdnyja siabry, - śpiavaje liryčny hieroj, - ale ja dumaŭ, što vy choć ludzi sumlennyja i ŭmiejecie adroźnivać praŭdu ad many. Što ž... Vy mienia nie priedali - razočarovali».
Zapach miełancholii, myśli kak v skafandrie...
To ćvietut mahnolii ili oleandry?..
Kak mienia zadieła hłuposť raz za razom.
Možiet, vied́, za dieło, tolko vriet, zaraza.
Viedať vy nie viedali, znali vy jedva li.
Vy mienia nie priedali - razočarovali.
Dožd́... Krutoje miesivo hłuposti i falši...
Hospodi, prosti nam priehriešieńja naši.
Vojny eti pleŝut, nikomu nie nraviatsia.
Dožd́ nikak po śpinam nie nabarabanitsia.
Viedať vy nie viedali, znali vy jedva li.
Vy mienia nie priedali - razočarovali.
My živiem, kak prieždie, v ožidańji vstrieči.
Miesto jesť nadieždie, tolko mir nie viečien...
Nam pokažiet etot puť, čto vsieho dorožie...
Vsie zabyť, nie vspominať pomohi mnie, Božie.
Viedať vy nie viedali, znali vy jedva li.
Vy mienia nie priedali - razočarovali.
(vieršy: Hoha Čanturyja).
