Zaraz budu pisać pra laŭreata Berlinale. Zhanić abo pachvalić — vielmi nieadpaviednyja acenki. Heta, badaj, moj najdziŭniejšy film hodu. Pahladzieŭ jaho za dva padychody ź pierapynkam u miesiac. Paśla pieršaj sproby navat prydumaŭ mikra-recenziju: «Kali ŭ Vas jość 2 hadziny žyćcia, jakija vy chočacie zmarnavać na aby-što, to pahladzicie film «Synonimy» izrailskaha režysiora Nadava Łapida». Ale dahladzieŭ u volnuju chvilinu.
Heta film pra maładoha izrailcianina (na fotcy ŭ aranžavym palito), jaki pakidaje Izrail i pryjaždžaje ŭ Francyju z metaj stać francuzam. Jon abiacaje sabie bolš nikoli nie razmaŭlać na iŭrycie i zavučvaje francuskija słoŭcy, maryć atrymać francuski pašpart. Heta, darečy, asabistaja historyja Łapida. Pačynajecca ŭsio vielmi dziŭna (i nia tolki pačynajecca). Chłapiec myjecca ŭ vannaj, a kali vychodzić ź jaje, to bačyć, što z kvatery źnikli rečy i hrošy. Jon biehaje pa padjeździe, pakul jaho nie prytulaje maładaja para francuzaŭ. Ich adnosiny taksama vielmi dziŭnyja. Karaciej, usio ŭ filmie vielmi dziŭnaje. Abarvany mantaž, nieźviazanyja dyjałohi ci manałohi.
I ziamlak, jakoha hałoŭny hieroj sustrakaje ŭ Paryžy. Jon jaho poŭnaja supraćlehłaść (supracoŭnik izrailskich śpiecsłužbaŭ). Chodzić pa bary i kaža nieviadomym naviednikam: — Ja habrej ź Izrailu. Jon pierakanany, što francuzy nienavidziać habrejaŭ. Ci jedučy ŭ metro nakładaje kipu na hałavu i myčyć u takt himnu Izraila, kab vyklikać u ludziej ahresiju i dać u mordu ŭ adkaz. Naš hieroj — dzivak. Praz paru dzion paśla pryjezdu ź Izraila ŭ Francyju jon kaža: — Ja nikoli nie vyjaždžaŭ z Francyi, kali nie ličyć času, jaki ja žyŭ u Izraili.
Jašče adna scena — čysty siur. Kab zarabić kapiejku, hieroj idzie zdymacca ŭ pornaroliku, dzie aperatar zahadvaje jamu zasunuć palec u anus i kryčać na iŭrycie. Pačytaŭ recenzii. Ich aŭtary zachaplajucca, jak režyser pakazaŭ sprobu pošuku svajoj identyčnaści i toje, jak emihrant, pa vialikim rachunku, zastajecca paŭsiul čužym. Dapamahčy ŭ asymilacyi abiacaje taja francuskaja para. Nie budu spojleryć, moža niechta zachoča pahladzieć. Film Łapida adnosicca da novaj chvali francuskaha kino. Ale ja hetuju chvalu nie złaviŭ.
