Pradstaŭniki biełaruskaj intelihiencyi źviarnulisia da kiraŭnictva Litvy z prośbaj pachavać Kastusia Kalinoŭskaha ŭ Biełarusi.
Hetaja tema vyklikała šyrokuju dyskusiju na prastorach biełaruskaha internetu. Pryvodzim słovy niekatorych lidaraŭ mierkavańniaŭ.
«Niechta sapraŭdy dumaje, što litoŭski ŭrad niešta zaraz voźmie i addaść, prytym faktyčna nieviadoma kudy i nieviadoma kamu, bo siarod padpisantaŭ - nivodnaha dziaržaŭnaha čynoŭnika, i tym bolš takoha, jaki prymaje važnyja rašeńni?» — piša historyk Alaksandr Paškievič.
Staś Karpaŭ ličyć, što važnaść kostak mocna pieraaceńvajuć. I navat kali Biełarusi hetyja kostki addaduć, što my budziem ź imi rabić?
«Nu pastavim pomnik, ładna. Dzie-niebudź u Łošycy. Ułady vydzialać dla ich miesca na zakrytym palihonie ŭ Kałodziščach. I my tudy, značyć, pryjedziem razok. Nu ci dva razki. A paśla, što? Budziem karahody vadzić i raskazvać, jak ciahnuli ŭ zubach hetyja namolenyja kostki ŭsie 200 kiłamietraŭ? A dla čaho? Napeŭna, kab skazać, što ŭ Vilni my byli haściami», — piša Karpaŭ.
Žurnalist i krajaznaŭca Kastuś Šytal dumaje, što Kalinoŭskaha treba pachavać u Vilni.
«Ja dumaju, što Kalinoŭskaha treba pachavać u Vilni. Jon zahinuŭ nie ŭ čužym krai, i nie ŭ čužym horadzie. Vilnia — heta naš horad. Naš — nie ŭ sensie sučasnaj dziaržaŭnaści, a ŭ sensie histaryčnym i kulturnym».
Francišak Viačorka ličyć dyskusiju pra pierapachavańnie karysnaj.
«Dumaju, što Kalinoŭski, na žal, budzie pierapachavany ŭ Vilni. Ale sam fakt takoj dyskusii ŭsialaje ŭ mianie aptymizm što da biełaruska-litoŭskich dačynieńniaŭ i našaj budučyni», — napisaŭ Viačorka.
Błohier Eduard Palčys zaklikaŭ padtrymać zvarot dziejačaŭ kultury i taksama padpisać jaho.
«Zaraz vielmi važna biełarusam pakazać, što my cenim i lubim svajho nacyjanalnaha hieroja. Padpisvajciesia i vy pad zvarotam, na praciahu tydnia ŭsie podpisy buduć sabranyja i adpraŭlenyja ŭradu Litvy», — piša Palčys.
Kateharyčna suprać pierapachavańnia Kalinoŭskaha ŭ Biełarusi vystupiŭ žurnalist «Radyjo Svaboda» Dźmitryj Hurnievič.
«Raz — pierapachavańnie ŭ Biełarusi było b pry ciapierašniaj uładzie pieratvoranaje ŭ «Dažynki» abo śviata na Linii Stalina ci Aŭciuki. Dva, i heta hałoŭnaje: Vilnia — stalica Vialikaha kniastva i horad, dzie biełaruščyna — častka jahonaj historyi», — piša Hurnievič.
«Na maju dumku, tyja, chto suprać [pierapachavańnia ŭ Biełarusi — Red.], nie majuć palityčnaha myśleńnia: efiekt ad takoj padziei byŭ by supastaŭny z tryma nobieleŭskimi premijami», — piša fiłołah i žurnalist Valer Bułhakaŭ.
