U rasijskim časopisie «Ohoniok» vyjšaŭ materyjał na temu historyi Biełarusi ŭ formie ananimnaha intervju ź niadaŭniaj biełaruskaj školnicaj, jakaja ciapier nibyta vučycca ŭ Rasii — u Maskoŭskim dziaržaŭnym univiersitecie.
Žurnalistka časopisa rasčaravana kanstatuje, što Rasija za ŭsie dziesiacihodździ najnoŭšaj historyi tak i nie asvoiła pryjomy mirnaj kałanizacyi postsavieckaj prastory.
U toj čas jak Zachad, piša «Ohoniok», vałodaje imi ŭ daskanałaści: dabračynnyja fondy, misijanierskaja dapamoha, ablahčeńnie vizavaha režymu i, narešcie, ŭkaranieńnie ŭ śviadomaść abyvacielaŭ ustojlivaha razumieńnia taho, što ich dziaržava spradvieku mieła bolš ciesnyja suviazi z Zachadam, čym z Rasijaj.
Rasijski časopis śćviardžaje, što hetuju technałohiju spačatku aprabavali na Ukrainie, a zaraz sprabujuć realizavać jaje ŭ Biełarusi.
Byłaja školnica adznačaje, što polskuju historyju ŭ Biełarusi viedajuć bolš detalova, čym rasijskuju.
«Doŭhi čas Biełaruś była častkaj polskich ziemlaŭ — niepasredna abo ŭ składzie VKŁ…», — adznačaje studentka MHU.
Dalej ananimnaja byłaja školnica adznačaje, što ŭ Biełarusi nie vyvučajuć pradstaŭnikoŭ litoŭskich dvaranskich i navat kniažackich rodaŭ, jakija vybrali słužeńnie Maskvie. A taksama niama paŭnavartasnaj historyi Kijeŭskaj Rusi.
«Dla taho, kamu daviałosia vučycca i pa rasijskich, i pa biełaruskich padručnikach historyi, roźnica ŭ interpretacyi histaryčnych padziej i padborcy faktaŭ vidavočnaja», — adznačaje ananimnaja studentka MHU.
Taksama byłaja školnica dzielicca z čytačami i svaimi viedami ŭ moŭnych pytańniach. Jana adznačaje, što «biełaruskaja mova utvaryłasia jak sumieś dźviuch inšych — polskaj i ruskaj».
