Čytajcie: KDB aryštavaŭ Andreja Uciuryna — namieśnika staršyni Rady biaśpieki, byłoha načalnika słužby achovy Łukašenki
Andrej Uciuryn.
«Kali ja siadzieŭ na Akreścina ŭ sakaviku 2006-ha, paśla taho jak mianie aryštavali na Płoščy, — uspaminaje šef-redaktar «Našaj Nivy» Andrej Dyńko, — tak vypała, što ŭ kamieru da nas zajšoŭ šef asabistaj achovy Łukašenki. Ź im byŭ čałaviek z Rasii — jon jaho pradstaviŭ jak «moj siabar z Rasii». Abodva ŭ skurankach i da blasku našmaravanych tuflach, takich daŭhanosych, modnych, darahich. Uciuryn, nie źniaŭšy norkavaj šapki, pytaŭsia nas, chto my, a my, vaśmiora nas było ŭ kamiery, stajali pierad imi i adkazvali. I kali chto adkazvaŭ jamu pa-biełarusku, nianaviść zakipała ŭ im i až vusny jamu kryviła, ale pry hetym jon paźbiahaŭ hladzieć vočy ŭ vočy tamu, jamu vočy ŭciakali.
Za hetym było štoś hłybiejšaje, čym palityčnaja varožaść, — moža, bojaź, ci soram, ci niedastupnaść razumieńniu, ci, zrešty, prosta hadziŭsia biełaruskamoŭnymi. Rasiejski daradca hladzieŭ na nas abyjakava, jak darosłyja — na źviaroŭ u zaaparku, tak fieadały musili pazirać na čarnaskurych raboŭ, a voś Uciuryn «pałaŭ nianaviściu» litaralna. Jon syšoŭ, zasovy na dźviarach — toŭstyja, žaleznyja — paviarnulisia sa skryhatam, tolki, zdavałasia, hetaje jahonaje pačućcio zastałosia visieć u pavietry».
