«Raskažu historyju, jakaja adbyłasia siońnia sa mnoj, — piša nam naš čytač Alaksandr Valejša ź Lidy. — U našym horadzie dla zarablańnia hrošaj u biudžet byŭ ustalavany znak «Prypynak i stajanka zabaronienyja» kala adzinaj kruhłasutačnaj apteki. Najbližejšaja stajanka — niedzie mietraŭ 400 ad jaje. Usie my viedajem, jak darahaja kožnaja chvilina, kali ekstrana patrebnyja leki. Naprykład, jak u mianie siońnia, kali ŭ maleńkaha dziciaci ŭpieršyniu padniałasia tempieratura. Pajechali ŭ apteku pa cefiekon. Vyklikali taksi, i taksist, jaki akazaŭsia ČAŁAVIEKAM, niahledziačy na toje, što pahražaje štraf, spyniŭsia pad znakam. I što b Vy dumali? Tak, źjaviłasia DAI. Dalej tłumačeńnie situacyi, jakoje nikomu nie cikava, i štraf — z uśmieškaj na tvary.
Tak, kiroŭca parušyŭ. Biezumoŭna.
Adno pytańnie: stavić zabaronny znak la adzinaj kruhłasutačnaj apteki ŭ niemaleńkim horadzie — takaja ŭžo nieabchodnaść? Chałatnaść? Abo cyničy namier? Tam zaŭsiody znojdziecca z kaho «babła śsiekčy». Vynik: cefiekon mnie kaštavaŭ 1 r. 70 kap. + 25 rubloŭ štraf (ja vinavaty, ja i płaciŭ)», — piša čytač ź Lidy, jakoha hetaja situacyja vielmi pakryŭdziła.
