Hrodzienskaja milicyja padzialiłasia niezvyčajnaj historyjaj. Miascovaja 10-hadovaja dziaŭčynka vyrašyła, što joj terminova patrebien novy telefon. I raspaviała baćkam pra napad mužčyny z nažom.
Pa słovach dziaŭčynki, nieznajomy mužčyna padyšoŭ da jaje na vulicy, pahražaŭ nažom. Paśla čaho zabraŭ kašalok ź nievialikaj sumaj hrošaj, źviazku klučoŭ, knopkavy telefon i zavušnicy. Supracoŭnikam milicyi jana pakazvała miesca złačynstva, pakazvała, u jaki bok schavaŭsia złačynca, i apisvała jaho prykmiety.
Raspaviadajučy pra zdareńnie, jana płakała i vielmi pieražyvała. Uličvajučy, što dziaŭčynka charaktaryzujecca vyklučna sa stanoŭčaha boku, sumnieńniaŭ u praŭdzivaści jaje słoŭ nie było. Supracoŭniki milicyi pačali pracu pa ŭstalavańni asoby napadnika. Praviaralisia raniej sudzimyja i asoby, jakija znachodziacca na ŭliku, pravodziŭsia pakvaterny abchod najbližejšych damoŭ, prahladalisia zapisy z kamier videanazirańnia.
Ale pacichu źjavilisia sumnievy ŭ realnaści taho, što adbyłosia. Praanalizavaŭšy sabranuju infarmacyju, supracoŭniki praviali adpaviednuju pracu, u vyniku jakoj dziaŭčynka pryznałasia, što historyju z napadam prydumała.
Vyśvietliłasia, što svaje rečy jana vykinuła ŭ lesapałasie niepadalok, a pryjšoŭšy da susiedziaŭ, raspłakałasia i raskazała, što na jaje napali. Užo poźnim viečaram, padčas ahladu lasnoha masivu, byli vyjaŭlenyja hrošy i rečy dziaŭčynki.
Pryčyna taho, što adbyłosia, banalnaja: školnica vielmi chacieła novy mabilny telefon. U svaim učynku jana raskajałasia.
Siamja dziaŭčynki charaktaryzujecca vielmi stanoŭča, tamu, chutčej za ŭsio, nastupstvaŭ nie budzie, paviedamili ŭ hrodzienskaj milicyi. Tolki ź dziaŭčynkaj praviaduć prafiłaktyčnuju hutarku. Ale varta pomnić: za takoje paviedamleńnie baćkoŭ mohuć pryciahnuć da adkaznaści za zaviedama niepraŭdzivaje paviedamleńnie pra złačynstva.
