Vychodzić u prakat pieršy biełaruski psichałahičny tryler «Unutry siabie». Pieršy pakaz adbudziecca 6 listapada ŭ Domie kino.
U hałoŭnych rolach pryhažunčyk Pavieł Charłančuk, abajalny Ihar Sihoŭ i pa-skandynaŭsku šery, stalova-pachmurny Minsk.
Režysior filma Siarhiej Tałybaŭ («Ślady apostałaŭ») padkreślivaje: «Kino — heta Bierhman, heta Tarkoŭski, a my źniali nie kino, a film».
Stvaralniki patracili na zdymki 100 tysiač dalaraŭ, stolki ž ukłali ŭ markietynh.
Spadziajucca zarabić na prakacie ŭ Biełarusi i za miežami (va Ukrainie pravy na pakaz užo nabyła «Inter Media Group») - i inviestavać u novyja prajekty.
Film rabiła vyklučna biełaruskaja kamanda, zdymali ŭsiaho dvanaccać dzion. Hrošy na zdymki dali biełaruskija pradziusiery, dziaržava ŭ trylery nijak nie paŭdzielničała (napeŭna, i dobra).
Sučasnamu hledaču, vychavanamu na zvyšiakasnym jeŭrapiejskim, amierykanskim, vykštałconym skandynaŭskim kino, vynieści prahlad biełaruskaha filma (jak i bolšaści rasijskich dy ŭkrainskich) vielmi, vielmi ciažka. Niaŭmiełyja dyjałohi, niahiehłyja žesty dy ŭvohule, jak to pišuć u internecie, «čamu ihrajuć jany, a soramna mnie?»
Ale «Unutry siabie» pakazała, što, zdajecca, vychodzim-taki na ŭźlot. Akciory našy pazbaŭlajucca teatralnaści, pačynajuć ihrać «pa-kinošnamu». U paraŭnańni sa «Śladami apostałaŭ» vyhladajuć naturalna, razmaŭlajuć amal žyćciovymi intanacyjami.
Siužet: fatohraf Maksim (Pavieł Charłančuk) atrymlivaje zamovu terminova źniać akno doma na rahu Rakaŭskaj i Vyzvaleńnia. Robiačy fota, jon raptam staje śviedkam zabojstva.
Fiksuje ŭsio na plonku. Ale kali prajaŭlaje, akazvajecca na zdymkach tolki pustoje akno… Blizkija rajać Maksimu źviarnucca da psichijatra, i tolki śledčy - hieroj Sihova - sprabuje adšukać u zdareńni niejkuju łohiku…
Siužet badziory. Interjery - zalubuješsia (nie sastupajuć dackim filmam, jakija nazyvajuć «meblevym porna»).
A jaki atmaśfierny, akazvajecca, naš horad! Tak, šery - ale chto dumaŭ, što šeraść moža być takoj stylovaj!
Varta pahladzieć kino chacia b dla taho, kab pahulać ź siabrami ŭ hulniu «chto paznaje bolš miescaŭ». Nie budu raskryvać, što paznała. Skažu tolki pra staradaŭni cahlany budynak u Rakaŭskim pradmieści, viadomy siarod minčukoŭ jak Dom ź miazuzaj (la dźviarej tut zachoŭvałasia miazuza — niša dla frahmientaŭ Tory, jana jość u kožnym jaŭrejskim žytle). Jon atrymaŭ, dziakujučy filmu, novuju lehiendu.
I dla tych, u kaho ŭ kinateatrach zaciakajuć kaleni: stvaralniki paabiacali vypuścić taksama i dvuchsieryjny telefilm. Dziakuj, čakajem.
