Śviataru Śviata-Michajłaŭskaha pravasłaŭnaha prychodu ŭ Miensku Alaksandru Šramku było siońnia zabaroniena słužyć, piša «Radyjo Svaboda».
«Pakul zabarona vusnaja. My čakali patryjarcha rankam, mianie paklikali i skazali, što ja nie mahu ŭžo słužyć, što jość zabarona. Akaličnaści, maŭlaŭ, buduć u aŭtorak. Tamu čakaju. A tam moža być samaje roznaje: i temy roznyja, i ŭmovy», — skazaŭ ajciec Šramko ŭ kamentary Svabodzie.
U druhoj pałovie dnia śviatar napisaŭ u svaim profili:
«Prosta ŭsio pramysna supała, ale nie specyjalna. Nu ŭjavicie: atrymać zabaronu na adkryćci i ŭ samoj śviatyni, jakuju nazyvajuć «symbalem pravasłaŭnaha adradžeńnia».
Učora ŭviečary Alaksandar Šramko apublikavaŭ dopis sa spasyłkaj na fotarepartaž Radyjo Svaboda z sustrečy maskoŭskaha patryjarcha ŭ Miensku. Śviatar raskrytykavaŭ pavodziny achovy i samoha patryjarcha:
«Voś ciabie čakajuć nie adnu hadzinu na vulicy. Ciabie. Čakajuć. Jašče. Nia tak šmat, jak u byłyja hady. Ale ŭsio ž niechta prychodzić. Kamuści ty cikavy. Navat kali nie puskajuć u sabor, kudy ŭvachod tolki z propuskam. Jany pryjšli i buduć uvieś viečar stajać na vulicy, zadavalniajučysia tranślacyjaj na ekranie. Jak byccam jany i tak nia mohuć nahledziecca takoha na jakim-niebudź «Sajuzie». Čamu nia dać im minimalny žyvy kantakt? Čamu treba padjaždžać na mašynie da samaj bramy saboru i, vyjšaŭšy ź jaje, navat nie azirnucca? Niaŭžo tak ciažka vyjści chacia b za 100 ci 50 metraŭ i prajści niekalki dziasiatkaŭ krokaŭ, vitajučy i dabrasłaŭlajučy narod? Skazać niekalki ciopłych słovaŭ, kamuści pacisnuć ruki? Bo prosta ž… I vyjhryš atrymaješ niesuvymierny… Nie razumieju. Dažyŭ da pensii i nie razumieju. Jak byccam admysłova… dla patryjarcha narodu niby i niama, zatoje dla achoŭnikaŭ jon jość — ale tolki jak krynica patencyjnaj niebiaśpieki. Moža prosta… demanstratyŭnaja paharda? Vielmi malaŭničyja zdymki ŭ hetym repartažy».
Paźniej Šramko napisaŭ, što ź im hutaryli šmat ludziej, u tym liku achova, bo «tam mienavita patryjarch zakranuty mocna». Achovie Kiryła nie spadabałasia, što Šramko fatahrafavaŭ numary aŭtamabila, na jakim pryjechaŭ patryjarch.
«Mnie dakazvali, što heta narmalna, što ŭ patryjarcha stolki achoŭnikaŭ, što ŭsiudy tak, i inakš nielha — maŭlaŭ, ja nia viedaju, jak ryzykuje patryjarch. Kali ja skazaŭ, što naš mitrapalit taksama pradstajaciel, ale niama nijakaj achovy, i pakul ničoha nia zdaryłasia, to mnie ŭ adkaz skazali niešta niepavažlivaje ŭ adras mitrapalita: maŭlaŭ, značyć, nie zasłužyŭ, ničoha saboj nie ŭjaŭlaje. Skazaŭ heta adzin ź viadomych usim pradstaŭnikoŭ atačeńnia patryjarcha», — napisaŭ śviatar.
Šramka, jaki ŭžo byŭ hatovy da niadzielnaj słužby, čakajučy patryjarcha, nie dapuścili da nabaženstva. Pavodle samoha śviatara, u aŭtorak jaho čakajuć u eparchijalnym upraŭleńni. Radyjo Svaboda źviarnułasia pa kamentar na hety kont u Synadalny infarmacyjny adździeł Biełaruskaj Pravasłaŭnaj Carkvy.
