Šmat šumu narabiła videa bojki na minskim tramvajnym prypynku — syšlisia kantralor i žančyna ź dziciom.
Čytajcie: U Minsku kantralor i pasažyrka pasvarylisia i pabilisia VIDEA
Kanflikt adbyŭsia 27 červienia kala 14.40 na prypynku «Narodnaja» kala tramvaja № 3.
Pryčyna zastavałasia nieviadomaj.
Ale «Naša Niva» znajšła tuju žančynu ź dziciom, jakaja pieršaj atrymała ŭdar iłbom.
Jaje zvać Natalla, svajo proźvišča afišavać u ŚMI jana nie choča (Redakcyi jano viadomaje — NN.)
Žančyna raskazała nam, što navat nie była pasažyrkaj tramvaja.
«Ja stajała na prypynku i pravodziła dačku. Pryjechaŭ tramvaj — nie naš. Ź jaho kantralory vysadzili dźviuch dziaŭčynak, pa vyhladzie — hadoŭ 14, školnicy. Nu moža, nie vysadzili, a razam jany vyjšli, ja nie viedaju. Sutnaść u tym, što miž imi adbyŭsia niejki kanflikt. Kantralory na ich kryčali, adychodzili, viartalisia i znoŭ kryčali. A tyja małyja słova bajalisia skazać. Ja viedaju, što školnikam prajezd biaspłatny ŭ Minsku, padumała, što jany nie mohuć być zajcami. I paškadavała — skazała kantraloram, maŭlaŭ, chopić užo kryčać na dziaciej, adčapiciesia ad ich. Ja tolki adzin skaz kinuła, i jany adrazu ž pieraklučylisia na mianie», — raskazała pra raźvićcio padziej Natalla.
«Ja była adrazu ŭ šoku, što na mianie tak nakinulisia. Pry hetym pierabranka była ni pra što. Pryjechaŭ tym časam druhi tramvaj, mužčyna-kantralor chacieŭ sieści tudy, ale žančyna mianie ŭžo trymała, my svarylisia. Pry hetym dzicia majo — 10 hadoŭ dziaŭčyncy — spałochałasia, pačała płakać, kryčać «adpuścicie mamu». Na jaje kantralor kryknuła niešta i tuzanuła. Nu a dalej vy bačyli, na videa momant, dzie my zblizilisia i mianie jana ŭdaryła łbom», — śćviardžaje žančyna.
Tyja dziaŭčynki, za jakich jana zastupiłasia, maŭlaŭ, u hety momant užo sieli ŭ toj tramvaj i pajechali dalej, a kanflikt praciahnuŭsia.
«Ja ŭžo prosta stajała, mianie zacisnuli ŭ kutku. Dačka ŭdaryła mužčynu nahoj i jon aprytomnieŭ — adpuściŭ mianie, a taja była hatovaja razarvać. Tut pryjechaŭ treci tramvaj, jany tudy sieli i źjechali. Naturalna, što paśla takoha stresu dačka nikudy nie pajechała, my pajšli dadomu», — dadaje Natalla.
Žančyna kaža, što ciapier u razhublenaści i nie viedaje, što rabić.
«Vidać, treba pisać skarhu ci zajavu, bo heta raźlaciełasia pa ŭsim internecie, ale ja raniej nikoli ničoha nie pisała, nie skardziłasia. Mnie ŭžo stolki siabroŭ pazvaniła, kažuć, što heta takoje ŭvohule, Nataša? Chacia b u abaronu siabie ja mušu patłumačyć, jak usio było nasamreč», — padsumoŭvaje jana.
