Na 120‑hodździe Drazdoviča, što budzie 13 kastryčnika, prydalisia ŭspaminy pra jaho, zapisanyja koliś ad Piotry Sierhijeviča — jašče adnaho patryjarcha našaha mastactva.
Miž inšaha, dumku napisać viadomuju karcinu «A chto tam idzie?» pavodle Kupałavaha vieršu, Sierhijeviču padaŭ Jazep Drazdovič. Jany časta sustrakalisia ŭ 1920—30‑ia. Žyli ž u adnym horadzie, u Vilni, i turboty ŭ ich byli adnolkavyja.
U tyja časy Drazdovič vychadziŭ usiu Zachodniuju Biełaruś. Z malbertam praź plačo, z kajstraj pendźlaŭ pry baku, abvietranaha i zaharełaha, ale prahnaha žyćcia i paznańnia, letuciennaha, jaho možna było ŭbačyć na Ašmianščynie i Navahradčynie, Mirščynie i Vilejščynie, malaŭničyja kutočki jakich sami kłalisia na pałotny i listy Drazdoviča. Hetak naradziłasia seryja albomaŭ z pejzažnymi i partretnymi zamaloŭkami: «Krajavid ź jełkaju» (u kruzie), «Krajavid z sasnoju», «Dub la chutara», «Pinskaje bałota», «Zimovy krajavid z kapličkaju».
Z trapiatkim chvalavańniem Drazdovič rasstaŭlaŭ malbert i pierad sivymi murami našaj daŭniny — kaściołami, zamkami, kapličkami, haradzkimi bramami. Malavaŭ ich Drazdovič taropka, paryvista, niby bajaŭsia, što rassyplucca ŭ piasok. U tvorach staroha dojlidztva jamu bačylisia moc prodkaŭ, ich duch niepakory pierad vorahami i stychijaj. Kreva, Lida, Navahradak, Mir, Troki, Miedniki znajšła adbitak na hrafičnych listach Drazdoviča.
U 1929 hodzie serca jaho paklikała prajścisia pa ściežkach Franciška Bahuševiča. I jak vynik źjaviłasia kala dvaccaci jaho zamalovak, źviazanych z pamiaćciu pra Bahuševiča. Ź ich vyjaŭlena tolki niekalki, i to repradukcyi. Heta malunak siadziby Bahuševiča, kaplički pry siadzibie, kamień‑vałun z nadpisami: «Pamiaci Macieja Buračka». I siamiejnaj mahiły Bahuševičaŭ u Župranach. A dzie ž rešta? Ich treba šukać! Byli jany ŭkładzienyja ŭ dva sšytki.
Drazdoviča cikaviła nia tolki vyjaŭlenčaje mastactva. Jon i słova šanavaŭ. Navat składaŭ słoŭnik narodnaj movy. Sierhijevič, charaktaryzujučy Drazdoviča jak asobu, niejak skazaŭ: «Byŭ jon čałaviek cełasnaj natury. U hołasie jaho zaŭsiody čułasia i pieśnia, i rozdum, i pahavorka».
