«Hetaja niadaŭna vyjaŭlenaja ściana na miescy staražytnaha horada Elkab zachavała niekatoryja z samych rańnich znakaŭ ijerahlifičnaha piśmienstva i pakazvaje, jak staražytnyja jehipcianie vynajšli svaju ŭnikalnuju sistemu piśma», — raspaviadaje jehiptołah Džon Darneł.
Nadpisy datujucca prykładna 3250 hodam da našaj ery. Tekst čytajecca sprava naleva, pačynajučy ad ijerohlifa ŭ vyhladzie hałavy byka, skančajučy vyjavaj ibisa. Hetyja žyvioły ličylisia staražytnymi jehipcianami śviatymi.
Pamier ijerohlifaŭ vielmi ździviŭ navukoŭcaŭ. «Heta pieršy raz, kali chto-niebudź bačyŭ ich u takim vielizarnym maštabie. Vyšynia kožnaha ź ijerohlifaŭ — krychu bolš za paŭmietra. Usia tablica składaje kala 70 santymietraŭ u vyšyniu. Znaki, jakija znachodzilisia navukoŭcami raniej, zvyčajna byli ŭsiaho adzin ci dva santymietry», — adznačaje Darneł.
Adkryćcio, pa słovach navukoŭca, raźviejvaje mif pra toje, što piśmienstva ŭ Staražytnym Jehipcie raźvivałasia pavolna i vykarystoŭvałasia spačatku tolki čynoŭnikami. Vyjaŭlenyja ijerohlify dali zrazumieć, što taki sposab piśma vielmi chutka raspaŭsiudziŭsia pa ŭsim Jehipcie, z samaha pačatku adroźnivajučysia raznastajnaściu.
«Heta było nie toje, što ja čakaŭ, kali adpraŭlaŭsia ŭ ekśpiedycyju. Znachodka mianie šakavała», — pryznajecca navukoviec.
