Niekalki dzion tamu «Naša Niva» pisała pra sankt-pieciarburhskaha dyjakana Paŭła Šulžonka. Jon jechaŭ u Viciebsk na «Iryninski forum». Arhanizatarami mierapryjemstva vystupali Patryjarchava padvorje pry chramie Śviatoj Iryny ŭ Maskvie, Nižaharodskaja mitrapolija, Viciebskaja jeparchija, Kancylaryja kiraŭnika Rasijskaha impieratarskaha doma, Viciebski dziaržaŭny ŭniviersitet.
Šulžonak prasłaviŭsia svaimi pavodzinami ŭ sacyjalnych sietkach. Naprykład, Šulžonak moh zapościć sełfi z mohiłak paśla niadaŭniaha pachavańnia ci z prybiralni. Jon nie saromieŭsia źmiaščać fotazdymki z pabaŭ i baraŭ, dzie ŭžyvaŭ piva. A taksama ździekavaŭsia z achviaravańniaŭ prychadžan.
Pavieł Šulžonak nieadnarazova jeździŭ u tak zvanuju «DNR». Jon nie chavaŭ taho, što źjaŭlajecca duchoŭnikam «bajavych padraździaleńniaŭ Danieckaj narodnaj respubliki». «Pa vialikim rachunku tut pavinien być nie ja, a preśvitary i ijerei», — kazaŭ Šulžonak. Jon chadziŭ z našyŭkaj bataljona «Patryjot» na śviatarskim adzieńni.
Jak paviedamlajuć ŚMI, dyjakan musiŭ vystupać na forumie ŭ Viciebsku z dakładam «Cyvilizacyjnaja rola Ruskaj pravasłaŭnaj carkvy ŭ miratvorčym aśpiekcie». Adnak paśla publikacyj u biełaruskich vydańniach na samim mierapryjemstvie śviatar nie źjaviŭsia. Chacia na stoliku rehistracyi lažaŭ bejdžyk ź jaho imiom.
Sam Šulžonak adrefleksavaŭ pajezdku ŭ Biełaruś niekalkimi dopisami Ukantakcie. «Nikoli nie dumaŭ, što moj karotki vizit u rodnuju Biełaruś moža vyklikać takuju infarmacyjnuju buru. Miarkujučy pa-ŭsiamu, antyruskaje zmaharstva, hety padvid ukrainstva, niahledziačy na ŭsiu svaju biazzubaść i niedarečnaść, dosyć raspaŭsiudžanaje ŭ Biełarusi źjava. I heta treba lačyć, čym raniej i bolš žorstka, tym lepš», — heta byŭ pieršy post Šulžonka.
U kamientach jon tłumačyŭ, što ličyć biełaruskuju movu «pravincyjnym dyjalektam» ruskaj. «Heta śmiešny i zabaŭny dyjalekt, ale ja nie chaču na im razmaŭlać», — skazaŭ śviatar.
Paśla Šulžonak adznačyŭsia jašče adnoj publikacyjaj. «Prarasijskimi krainami mohuć ličycca tolki tyja krainy, jakija sami imknucca ŭvajści ŭ skład Rasii, ale my ich sami pa niejkich pryčynach trymajem u statusie siabroŭ i kandydataŭ. My čamuści nazyvajem prarasijskimi dziaržavami Biełaruś, Kazachstan i Małdovu. Ale voś u čym zahvazdka. Hetyja siabroŭki mohuć kolki zaŭhodna atrymlivać ad nas padarunki, ale vieści pry hetym «niezaležnuju» i «šmatviektarnuju» palityku», — ličyć skandalny duchoŭnik.
«Upeŭnieny, kali my nie budziem vałodać Biełaruśsiu i Kazachstanam u samym hłybokim sensie, nam nie ŭdasca ŭtrymlivać ich u frendzonie, i bolš za toje, raźličvać na viernaść. Na žal, albo my ŭźnimiem nad imi svaju Akviłu, albo nam treba źmirycca z tym, što ŭ naš ahulny dom budzie zachodzić niejki kaŭboj. Što da sapraŭdnych prarasijskich krain, to ich nie tak šmat, i ich my niezasłužana trymajem u cieni. Heta Navarosija, Prydniastroŭje, Asiecija i Abchazija. A bolš nas, prabačcie, nichto na dadzieny momant nie lubić».
