A 10:00 14 kastryčnika ŭ Mienskim haradzkim sudzie nad Eduardam Palčysam pačniecca zakryty praces, pra jaki jahonaja žonka Viktoryja napisała: «Šou nie budzie». Chacia ja miarkuju, što biełaruskaje dziaržava robić usio mažlivaje, kab šou było — my tolki pavinny inicyjatyvu hetuju padtrymać.
Zakrytym sudom mianie sudzili ŭ 2006-m hodzie. Heta byŭ sud ci nie pa adzinym palityčnym artykule ŭ našaj krainie — 193.1 albo «dziejnaść ad imia niezarehistravanaj u Biełarusi arhanizacyi». Sud, jak ciapier pamiataju, byŭ viasioły — pad voknami skandavała demanstracyja, a sudździa z prakuroram z voka na voka pierakonvali mianie, jaki ja niebiaśpiečny dla Baćkaŭščyny indyvidum. Ja šče nia byŭ taki daśviedčany ŭ kryminalnych razborkach i na pasiedžańni niešta sprabavaŭ sudździ dakazvać: u apošnim słovie začytvaŭ Bibliju, zaklikaŭ da sumleńnia i rozumu. Prakuror «učityvaja socialnuju opasnosť priestupnika» z dvuch mažlivych hadoŭ prasiŭ dać mnie dva.
Pastanova suda, pamiatajecca, była nia mienš fiejeryčnaja. Tak u adnym abzacy pieraličvałasia vina: «dziejnaść ad imia niezarehistravanaj arhanizacyi «Małady Front», jakaja stavić za metu vychavańnie maładoha pakaleńnia biełarusaŭ na padmurku nacyjanalnaj idei i chryścijanskich pryncypaŭ», a ŭ druhim abzacy robicca vysnova: «učityvaja socialnuju opasnosť priestupnika i ličnosť abviniajemoho — połtora hoda». Choć nichto i nie zadumaŭsia, što «ličnaść» u mianie da 2006 hoda była vielmi navat prystojnaja — ja pa 12 hadzin pracavaŭ na rynku i ŭ volny ad pracy čas arhanizoŭvaŭ mirnyja akcyi, paśla jakich mianie mirna nasili ŭ aŭtazak. Ale, jakoje heta było šou — ničoha nie ŭličyli!
Tym časam biełaruskuju moładź «vychoŭvajuć» rasiejskija nieanacysty.
Žarty žartami, ale kali razvažać łahična, to i ciapier ciažka razabracca, dla čaho tady režym sprabavaŭ učynić takuju začystku z haniebnymi sudziliščami pa ŭsioj krainie. Ale łahična ŭ karnaj systemie nichto nie razvažaje. Razvažajuć adnoj adzinaj svajoj represiŭnaj źvilinaj: zadušyć, źniščyć, spynić lubaje inšadumstva. Jany dumali, što zakryjuć mianie i dziejnaść Maładoha Frontu tut ža pasyplecca.
I choć mianie zakryli ŭ samaj pravieranaj zonie — škłoŭskaj, režym pajmieŭ advarotny vynik — Małady Front byŭ na adnym sa svaich uzdymaŭ. Niahledziačy na dziasiatki kryminalnych spravaŭ «za dziejnaść ad imia niezarehistravanaj arhanizacyi» moładź praciahvała pracu, a ciaham sudu nada mnoju i inšymi maładafrontaŭcami 1500 čałaviek pastavili svoj podpis pad zajavaj: «Ja — maładafrontaviec», čym kožny padpisant śviedčyŭ: sudzicie hetych — sudzicie i ŭsich nas.
Źmicier i Nasta Daškievičy paśla vyzvaleńnia Źmitra z Hrodzienskaj turmy.
Hledziačy na ŭsio heta karnaja systema zadumałasia i nazaŭždy spyniła ŭžyvać suprać hramadzka-palityčnych aktyvistaŭ artykuła 193.1, jaki, de-fakta, znachodzicca ciapier pad niehałosnym maratoryjem. I ŭsio heta dziakujučy samaachviarnaści maładafrontaŭcaŭ i tych, chto prajaviŭ salidarnaść pad čas sudoŭ.
Siońnia ž režym sprabuje spynić tych, chto na hałoŭnym froncie baraćby — infarmacyjnym. I heta nia dziva, bo nia nami ž, a samim žyćciom dakazana: «chto vałodaje infarmacyjaj, toj vałodaje śvietam». Eduard Palčys vielmi dobra vałodaŭ infarmacyjaj, tak dobra, što forumnyja boty pierakonvali adzin adnaho, što 1863ch.com — heta prajekt dziarždepa, a na imia Džon Silvier pracuje admysłovy adździeł CRU. Kali ja zapytvaŭ Eduarda, jak toj usio heta paśpiavaje, toj adkazvaŭ: «Žonka varyć jeści, a ja pišu». Ja byŭ pierakanany, što heta žart i dalej nie raspytvaŭ. Ciapier ža ja sapraŭdy viedaju, što tak i było — Eduard pisaŭ pa viečaroch, kali Viktoryja hatavała viačeru. I voś na adnaho čałavieka, jaki prymusiŭ trymcieć usie specsłužby cełaj «piataj imperyi, što padymajecca z kalen», usia imperyja i abrynułasia.
Usie my, tyja, chto zastaŭsia na voli pavinny damahčysia advarotnaha vyniku — Eduardava słova pavinna zahučać jašče hałośniej, jahonyja artykuły pavinny pieračytvać miljony va ŭsich kutkach byłoj imperyi zła, jahony sajt 1863ch.com pavinien traščać ad napłyvu achvočych napicca praŭdy!
Davajcie 14 kastryčnika a 10 ranku padydziem da Mienskaha haradzkoha suda (vuł. Dunina-Marcinkieviča, 1) i dapamožam režymu zrabić šou, jakoje jany tak doŭha rychtavali, ale pakazać, čamuści, chočuć adnamu tolki Eduardu. My ž pavinny pakazać jaho ŭsiamu śvietu. Na šou my pačniem zbor podpisaŭ pad adnym z artykułaŭ Džona Silviera, pad jakim kožny achvočy zmoža pastavić svajo imia i proźvišča, tym samym zaśviedčyŭšy: kožny z nas — Džon Silvier, chočacie pasadzić — sadzicie ŭsich. Jany zachacieli šou? Šou budzie!
