U kaho samaja ciažkaja dola siarod troch bratoŭ? Starejšy – «namieśnik» baćkoŭ, na im adkaznaść za małodšych i ŭrešcie tytuły, spadčyna. Małodšy – ŭlubioniec, jakomu ŭsio samaje smačnaje, bolš piaščoty i šmat čaho darujecca. Navat, kali nie atrymaje spadčyny, znojdziecca jaki-niebudź kot u botach, što zrobić cud. A voś jak być siaredniamu bratu? Pra jaho skroź uzhadvajuć u kazkach, ad spadčyny dastajucca niejkija krychi z taho, što starejšy nie ŭniasie. Dola sumnaja, ale i nie skazać što horkaja – žyć možna. Formuła ŭniviersalnaja, i toje samaje adbyvajecca ŭ futbole.
Voś hladzicie, jość «Reał Madryd», jaki ad samaha pačatku atrymaŭ karonu ad jaho vialikaści karala Alfonsa XIII dy tak i žyvie ŭ raskošy ź niepamiernym biudžetam. Tytuły, kubki, pryhožy stadyjon i luboŭ va ŭsich kutkach śvietu. Jość małodšy brat u madrydskaj siamji – heta «Rajo Valjekana», kłub bieł-čyrvona-biełych koleraŭ z pčałoj na emblemie i bojkaj antymanarchičnaj skiravanaściu: tak by mović, suprać usiaho kiepskaha (kapitalistyčnaha) i za ŭsio dobraje. Maleńki, krychu durnavaty, ale lubimy, pavažany za svaju pryncypovaść navat prychilnikami Reała. I voś, narešcie, siaredni – «Atletyka Madryd». Kłub, što ŭźnik jak filija «Atletyka Bilbao», uvieś čas vymušany haravać. Jaho prychilnikaŭ tak i kličuć – pakutniki. Nu voś ujavicie. Stadyjon «Visente Kalderon» – chram dla luboha zaŭziatara – staić ź niedabudavanym siektaram, mała taho, pad arenaj prachodzić aŭtamabilnaja daroha. Nijakaj pavahi. U toj čas, kali «Reału» dastavałasia ŭsio, «Atletyka» nie mieŭ srodkaŭ na prostuju ekipiroŭku svaich koleraŭ, tamu ad pačatkovych bieła-błakitnych koleraŭ pierajšli na čyrvona-biełyja. Jość dźvie viersii hetaj źmieny, ale abiedźvie pakazvajuć ciažkuju dolu «Atletyka». Pavodle pieršaj ź ich, prezident kłuba nabyŭ staruju formu anhlijskaha «Saŭthiemptana», pavodle druhoj – tradycyjnaja ispanskaja tkanina dla matracaŭ (čyrvona-biełaja) była samaj tannaj, jaje i vybrali.
Tak i žyli: ścipła, ale hodna. Čas ad času ŭ «Atletyka» atrymlivałasia dasiahać pieramoh u čempijanacie i kubkach, ale ŭsio adno kłub zastavaŭsia łakalnaj źjavaj na fonie «Reał Madryda» i «Barsiełony». Navat u svaje najlepšyja časy, kali za kłub zaŭzieŭ kaŭdyljo Franka, «Atletyka» nie zdoleŭ damahčysia pośpiechu na mižnarodnaj arenie. Za bolš čym stohadovuju historyju ŭ kłuba ŭsiaho dźvie pieramohi ŭ Lizie Jeŭropy, adzin Kubak kubkaŭ, adzin Mižkantynientalny kubak i dźvie parazy ŭ finałach hałoŭnaha turnira Kubka (Lihi) Čempijonaŭ. Mienavita hetyja finały adlustroŭvajuć pakutnickuju sutnaść kłuba. Abodva razy madrydcy pieramahali ź likam 1:0, ale na apošnich chvilinach ich supierniki («Bavaryja» ŭ 1974 i «Reał Madryd» u 2014) rabili liki roŭnym i daciskali «Atletyka». «Reał» – u dadatkovy čas, a «Bavaryja» – u pierajhroŭcy. Apošnija tak rasčulilisia, što prosta padaravali prava hulać «Atletyka» ŭ matčy za Mižkantynientalny kubak. Z barskaha niamieckaha plača, ad starejšaha – siaredniamu, kab niejak suciešyć.
Paśla paražeńnia ŭ finale 2014 hoda.
Pakutnickaja dola prajaŭlajecca i ŭ styli hulni: nie vałodajučy suvymiernymi biudžetami z hrandami, «matracniki» vymušany hulać u bolš praličany futboł, abapirajučysia nie na zorak, a na kamandu jak miechanizm. Ciapierašni trenier «Atletyka», Dyjeha Simieone, udaskanaliŭ sistemu da ŭzroŭniu jakaści šviejcarskich hadzińnikaŭ. Možna kazać, što heta antyfutboł, ale ŭ «Atletyka» niama inšaha vyjścia. Pryhoža hulaje «Rajo Valjekana», ale vyniki nie takija dobryja, jak u «indziejcaŭ». Darečy, «indziejcy» – heta jašče adna nazva «Atletyka». Tolki voś pamyłkova ličyć, što heta pačałosia z Dyjeha Simieone. U 1970-ja za kłub hulali arhientyncy indziejskaha pachodžańnia Ajała, Eredyj i Dyjas. Mienavita jany ŭdzielničali ŭ tym finale Kubka Čempijonaŭ z «Bavaryjaj». Nazva zamacavałasia, i novaje źjaŭleńnie «indziejca» ŭ vyhladzie Simieonie tolki paćviardžaje jaje słušnaść. «Indziejcami» kličuć siabie i prostyja fany. Bolšaść ź ich stanoviacca prychilnikami «Atletyka» ad samoha naradžeńnia, bo prosta tak zaŭzieć za hetkuju kamandu składana: «Atletyka» ŭłaścivy nie samy pryhožy ŭ sensie vidoviščnaści futboł. Inšaja sprava, kali baćka zaŭzieje za «Atletyka», to možna davać 99% harantyi, što syn budzie «indziejcam». Ale jak tam ni nazyvaj prychilnikaŭ «Atletyka», jany byli i zastajucca samymi addanymi fanami. Nie jak tyja madrydskija ci barsiełonskija «hłory», što z kłubam vyklučna tady, kali toj pieramahaje. «Indziejcy» buduć jašče bolš padtrymlivać svoj kłub u ciažkija momanty. Naviedvańnie stadyjona, kali kłub zvalvaŭsia ŭ druhuju lihu, tolki pavialičvałasia. Hetyja ludzi ŭsio vytrymajuć, buduć uparta čakać svoj čas, kab strelić. Siarednija braty jany takija – žyćcio navučyła.
U filmie «Pralatajučy nad hniazdom ziaziuli» jość taki momant. Indziejec Važak pramaŭlaje: «Pajšli!», vybivaje zarašočanaje akno ciažkaj marmurovaj kałonkaj, vydranaj z dušavoj, i vybirajecca na svabodu.
28 maja ŭ Miłanie adbudziecca finał Lihi Čempijonaŭ. Dyjeha Simieone i kampanija mohuć parvać sa svaim imidžam pakutnikaŭ i zažyć nie ŭ cieniu starejšaha brata, a svajoj ŭłasnaj słavaj.
