Ź lidaram hurta :B:N: Alesiem Lutyčam sustrakajemsia pobač z muzyčnaj kramaj, dzie jon pracuje. Prykładna dva hady tamu muzyka całkam źmianiŭ skład hurta i pierabraŭsia ŭ stalicu. U rodnaj Biarozie jon rabiŭ plitku na fabrycy, pracavaŭ i ŭ dzionnyja, i ŭ načnyja źmieny, tamu času na tvorčaść było mała. U Minsku Aleś uładkavaŭsia pradaŭcom muzyčnych instrumientaŭ, času paboleła, ale ad fota na pracoŭnym miescy muzyka ścipła admaŭlajecca, maŭlaŭ, nu navošta heta! Tamu idziem u bližejšuju kaviarniu. Vidavočna, što Lutyč adčuvaje siabie niajomka, siedziačy pobač z dyktafonam, jaki bačać usie prysutnyja, tamu adkazy muzyki karotkija i małaemacyjnyja, zatoje pa temie i bieź lišniaj vady.
Aleś Lutyč: Ciapier, možna skazać, ja žyvu z muzyki (uśmichajecca). Asnoŭnaje pytańnie biełaruskich muzykaŭ u mianie vyrašyłasia tak. Pracavać u muzyčnaj kramie, naturalna, značna lepš, čym pracavać na fabrycy pa načach, a potym z chvoraj hałavoj jechać na repietycyju ci kancert. To bok u mianie ciapier usio amal tak, jak ja chacieŭ.
Jeŭraradyjo: A mienavita na tvorčaść paŭpłyvaŭ pierajezd?
Aleś Lutyč: Dumak dy žadańniaŭ šmat. Na novych pieśniach budziem ekśpierymientavać z elektronikaj. Pasprabujem. Kab zahučać bolš sučasna. Ale na heta, chutčej, paŭpłyvaŭ uzrost, a nie pierajezd. Tym bolš, sam pierajezd u Minsk adbyŭsia praź dziaŭčynu. U pieršuju čarhu z-za jaje ja pierajechaŭ, a nie z-za taho, što ŭsie muzyki hurta žyvuć u Minsku. My ŭžo navat žartavali, što kali ja žyŭ u Biarozie i jeździŭ siudy na studyju, my repietavali čaściej, čym ciapier.
Jeŭraradyjo: Kali słuchaješ vaš novy albom, stvarajecca ŭražańnie, što ty davoli žorstki lidar, bo niahledziačy na całkam abnoŭleny skład, hučańnie amal nie źmianiłasia…
Aleś Lutyč: Nie, ciapier stała nastolki demakratyčna ŭ hurcie, što na stvareńnie pieśni ŭpłyvaje kožny, i daloka nie majo słova apošniaje. Ciapier muzyki bolš… prasunutyja. Naprykład, Źmicier Charytanovič viedaje, što rabić na bubnach, i jamu nie treba padkazvać, što syhrać. Jon prafiesijna robić svaju spravu, jon vielmi dobry aranžyroŭščyk! Kali ja prynošu na repietycyju niejkuju miełodyju, to dalej my ŭžo razam jaje pieraŭtvarajem u pieśniu. Raniej ža sapraŭdy niejak davodziłasia bolš rabić usio samomu i na repietycyjach prosta pakazvać, maŭlaŭ, tut budzie tak, tut budzie tak, a voś tut budzie hetak.
A što tyčycca padabienstva… nu, heta značyć, taki styl u :B:N:. I novyja muzyki jaho adčuli. Heta jak, viedaješ, «Krama»: jak jany ni dadajuć novyja fišački, usio roŭna pa akordach, matyvach, pa miełodyi «Kramu» paznaješ. UNizkiz źmianiŭsia hitaryst, a ničoha ŭ hučańni amal nie źmianiłasia. Dadali trochu bolš sinciukoŭ, papracavali nad fonavymi padkładkami, ale ahułam — usio taja ž muzyka, što była ŭ ich hadoŭ piać tamu. Tamu ničoha dziŭnaha, što z novymi muzykami my nie pieraviarnuli ŭsio z noh na hałavu.
Jeŭraradyjo: Nad čym ciapier pracujecie?
Aleś Lutyč: Repietujem akustyčnuju prahramu dla budučych kancertaŭ, jakija ŭ nas chutka projduć. Nu i zadumy na novy materyjał jość, zdajecca, štuk šeść napracovak. Ciapier nad tekstami siadzim.
Jeŭraradyjo: Raniej ža Maškovič dla vas teksty pisaŭ!?
Aleś Lutyč: I ciapier piša! Ale my sprabujem i ź inšymi supracoŭničać. Kali atrymajecca, to i Jaŭhien Buzoŭski z IQ48 što-niebudź dla nas napiša. Ja dasyłaŭ jamu napracoŭki. I my hatovyja da lubych prapanoŭ. Možam čyjści tekst pakłaści na našu muzyku, my nie suprać i nie budziem adchryščvacca.
Jeŭraradyjo: To bok pierajechaŭšy ŭ Minsk, pisać teksty ty nie pačaŭ!?
Aleś Lutyč: Z muzykaj u mianie atrymlivajecca značna lepš. A tekst… kuplet i prypieŭ ja mahu napisać, a voś na druhi kuplet mianie ŭžo nie chapaje(śmiajecca).
Jeŭraradyjo: 21 listapada ŭ staličnym kłubie Re:Public adbudziecca vaš sumiesny kancert z polskim hurtom Lao Che. Ci znajomyja vy ŭvohule ź ich muzykaj?
Aleś Lutyč: Bolš-mienš. My ž jašče niekalki hadoŭ tamu na «Basoviščy» razam vystupali. I kali atrymali hetuju prapanovu, syhrać sumiesny kancert, naturalna, pasłuchali, što jany hrajuć ciapier, što hrali raniej… Ja raju pryjści na kancert, bo heta vielmi cikavaja muzyka. Sapraŭdy cikavyja rečy robiać. Jany robiać taki sintez elektroniki, roka, džaza, bluza, fołka — tam šmat stylaŭ namiašana. Ale na dysku jany tak nie hučać, jak na žyva. Tamu słuchać ich treba mienavita na kancercie, kab adčuć atmaśfieru, jakuju stvarajuć muzyki.
Jeŭraradyjo: Vy ž niamała pajhrali ŭ Polščy. Uvohule, jość roźnica pamiž našymi i ich hurtami? Tut, chutčej, navat nie pra stylistyčnyja asablivaści pytańnie…
Aleś Lutyč: Skažu tak, što stylistyčna ja nie čuŭ, kab rabili takuju muzyku, jak Lao Che. A kali ahułam pra polski rok, to jon značna adroźnivajecca ad biełaruskaha. Naprykład, pank. U nas bolš sprabujuć raŭniacca na Blink182, na takija mažornyja pop-pank hurty. A ŭ ich pank taki ahresiŭny, haražny i mocny. Palaki vielmi šmat pracujuć nad hučańniem. Vielmi šmat vysiłkaŭ addajuć tamu, kab sa scenie ŭsio dobra hučała, kab usio vyhladała efiektna, kab było padobna na vystup sapraŭdnych rok-zorak.
Tyja ž Lao Che jeździli i ŭ suśvietnyja turne. Na niadaŭni varšaŭski kancert kvitkoŭ nie było ŭžo za tydzień u paŭtaratysiačnuju zału. To bok u siabie na Radzimie jany vielmi papularny hurt. My niadaŭna z :B:N: jeździli na «Bardaŭskuju vosień» u Biełastok, i polskija pamiežniki ŭ nas zapytalisia: «Jakija polskija hurty vy viedajecie?» A my kažam, što praz paru tydniaŭ budziem vystupać razam z Lao Che. «O! Lao Che! Nu i jak vam hety hurt?». My kažam: «Fajna hrajuć!» I nas u vyniku biez čarhi prapuścili (śmiajecca).
Jeŭraradyjo: To bok u nas atrymlivajucca dva roznyja kulturnyja napramki, ci ŭsio ž jość čamu vučycca ŭ palakaŭ?
Aleś Lutyč: Vučycca zaŭždy jość u kaho, nie tolki ŭ palakaŭ. Ale ja nie viedaju, jak tam u Polščy, a ŭ nas ciapier nazirajecca niejkaje zasille kavier-bendaŭ. Navat viadomyja muzyki, navat muzyki, ź jakimi my raniej hrali sumiesnyja kancerty i ŭ pierśpiektyvie jany mahli stać biełaruskimi zorkami, hrajuć u kavier-bendach. Ich hurty parazvalvalisia, i ciapier muzyki z honaram kažuć: «Ja zarablaju muzykaj». Ale ty ž hraješ nie svaju muzyku! A navošta śvietu dva Majkły Džeksany ci Metallica. Treba, kab usiaho było pa adzincy i kab pra hurt zastavałasia čystaja pamiać, mnie padajecca. Pieraihryvać čužyja pieśni taksama karysna. Na ich muzyki vučacca! A kali ŭžo darosłyja muzyki pakidali svaje hurty i hrajuć u kavier-bendach… heta ŭžo nie tvorčaść, heta praca. Niekali vystupali na bajk-feście pad Lidaj i tam hraŭ aficyjny ŭkrainski kavier-bend AC/DC. Nu śmiešna było hladzieć na heta.
Jeŭraradyjo: Ty ž nie tak prosta, paraŭnoŭvajučy polskuju i biełaruskuju scenu, pačaŭ kazać pra kavier-bendy… ty adčuvaješ niejkuju kankurencyju ci ličyš, što jany kiepska ŭpłyvajuć na našu publiku?
Aleś Lutyč: Naturalna, što arhanizataram pryvatnych viečarynak praściej i bolš vyhadna naniać kavierščykaŭ. Bo jany syhrajuć i Ahucina, i «Mumij Trolla»… heta ž lepš, čym zaprasić jaki-niebudź biełaruski hurt. U nas mała hurtoŭ, jakija hrajuć karparatyvy. My za ŭsio žyćcio tolki dva razy hrali.
Jeŭraradyjo: U kaho?
Aleś Lutyč: Nie skažu!)
Jeŭraradyjo: Dyk usio ž taki, čamu ciabie heta tak kranaje?
Aleś Lutyč: Nu, znoŭ ža, u toj ža Polščy značna bolš znakamitych rokieraŭ, jakija viadomyja ŭsioj Polščy, jakija źbirajuć vialikija zały. A ŭ nas hurty, jakija b źbirali ŭ lubym horadzie poŭnuju zału, možna pieraličyć pa palcach. My šmat pajeździli pa polskich fiestyvalach i bačyli, što tam robicca padčas vystupu miascovaha hurta. Adnojčy my hrali z Lady Pank — amfiteatr byŭ poŭny, pry tym, što haradok vielmi maleńki, moža, tysiačy čatyry nasielnictva. Niejak u ich sama rok-kultura niby na ŭzrovień vyšejšaja. Choć uzrovień ułasna muzykaŭ u Biełarusi nie horšy.
Jeŭraradyjo: A ŭ čym ty bačyš pryčynu takich adroźnieńniaŭ? Mientalitet?
Aleś Lutyč: Nie viedaju. Ale ŭ nas ža navat nie ŭsie pavažajuć biełaruskuju movu. Nie viedajuć jaje. Byŭ taki vypadak u nas, siabry pajechali chałturyć u Rasiju i ŭziali z saboj dysk :B:N:. Adnojčy viečaram jany z supracoŭnikami (a tam byli i małdavanie, i ŭkraincy) pili piva i pastavili hety dysk. «O! Ničoha muzyka! A pra što jany śpiavajuć?» — adreahavali ŭsie. To bok muzyka im spadabałasia, ale nie razumiejuć, pra što pieśni. Hetak ža i ź biełarusami, mnie padajecca.
A jašče možna siudy dadać ahulny kryzis. Ludzi nie šmat zarablajuć, tamu nie mohuć chadzić na ŭsie kancerty, a kancertaŭ u nas zasille. Jość vybar, pryčym, vialiki. I voś tut kryŭdna, što polskija hurty ŭ nas amal nichto nie viedaje, tamu i cikavaść małaja. Napeŭna, palakaŭ viedaje tolki taja nievialikaja tusoŭka biełarusaŭ, jakaja jeździć na toje ž «Basovišča», ci vučycca ŭ Polščy.
Ale nie treba dumać, što ŭ Polščy niejak inačaj ź viedańniem pra biełaruskuju muzyku. Tam taksama ničoha pra nas nie čuli (uśmichajecca). Akramia «Lapisa Trubiackoha», Brutto dy Gods Tower, jakija prosta kaliści pa Jeŭropie narmalna jeździli, a ŭ Polščy mietaličnaja scena vielmi raźvitaja. Tak što, jany taksama varacca ŭ svajoj kašy i im, vidać, i tak dobra.
Jeŭraradyjo: Što budzie na kancercie?
Aleś Lutyč: Ničoha kankretna novaha prezientavać nie budziem. Trek-list budzie składacca z bolšaści piesień apošniaha dyska «Šukaj svajo» dy, naturalna, starych bajevikoŭ. Admysłova da kancerta my zrabili pieśniu «Šukaj svajo» ŭ elektryčnym varyjancie. Na dysku jana takaja kamiernaja, akustyčnaja, a my jaje zrabili bolš pad farmat kancerta, kab jana nie vybivałasia. Tak što, heta budzie naš drajvovy chitovy rok-n-roł! Prychodźcie!
Nahadajem, sumiesny kancert :B:N: i Lao Che projdzie 21 listapada ŭ staličnym kłubie Re:Public.
