Usio nijak — zabyćcio. Tolki dziŭnaja stoma z drymotaju:
I zabić, jak zaŭždy, — nie zabje.
I dakładna nie zrobić macniej.
Usio nie ciomnaja noč. Tolki dzień z absalutnaj samotaju.
Pad zaćviłaj vadoj sorak lje.
Vypłyvaješ — i znoŭku na Cnie:
Niechta tonie adzin za tumannym čarotam, na bierazie.
Štochvilinna, štodzień miž bietonnych rastreskanych hłyb.
Rvucca navałki ŭ nieba ź viarovak jak biełyja vietrazi
I rastuć pad arelami jamy ušyr i uhłyb.
Nikudy ź niadkul nie pryjści. Nie syści i nie vy-iści.
Heta šlach bieznadziejna kryvy
Ad taho, što pytańnie — cany.
Adryŭny kalandar na ścianie prosić žalu i litaści.
Ja ź dziacinstva bajusia kryvi —
Sieradu nie sarvać sa ściany,
A siadzieć i pisać pra siabie, ŭsio niaładna dy propisam
I siabie ž praviarać niby haz, i śviatło, i klučy
I krucić hałavoj, jak prabitym zapylenym hłobusam,
Eliptyčnaść svaju niesučy. Eliptyčnaść svaju niesučy…
