Na sustrečy z pradstaŭnikami niedziaržaŭnych ŚMI Alaksandr Łukašenka vykazaŭ žadańnie pabyvać va ŭročyščy Kurapaty, dzie adbyvalisia rasstreły achviar stalinskich represij u 1930-ja hady.
Fota Siarhieja Hudzilina.
«U Kurapatach ja byvaju praktyčna kožny dzień, prajaždžaju mima. I ŭsio dumaju: navošta vy hetyja kryžy prosta da darohi vystavili? Usio ž taki treba ich troški adnieści. Tamu što prybrać ich — napeŭna, heta budzie niapravilna. Choć vidavočna heta niejkaja palityčnaja demanstracyja. Na samym miescy ja ni razu nie byŭ, ale płanuju tudy pajści. Ja chaču tam usio-tki sam pabyć (nu, heta nie publična), uziać infarmacyju, depalityzavać (ja ŭžo daručyŭ, kab mnie dali). Mnie jakaja roźnica? Mnie, prezydentu, jaki nie vinavaty ni ŭ čym, ni ŭ staliniźmie, ni ŭ fašyźmie, razabracca — chto kaho tam rasstrelvaŭ. Nakolki heta mahčyma. Ja heta zrablu. Mnie dapamohuć heta zrabić abjektyŭna. I ja chaču tam pabyć. Para pastavić tam kropku. Prajaždžajučy mima, ja zaŭsiody pra heta dumaju», — cytuje Łukašenku Radyjo «Svaboda».
My paprasili prakamientavać słovy Łukašenki kolišniaha staršyniu «Maładoha fronta» Paŭła Sieviarynca, adnaho z udzielnikaŭ abarony Kurapataŭ u 2001 hodzie, kali praz uročyšča płanavali prakłaści kalcavuju darohu.
«Čałaviek užo dvaccać hadoŭ ličyć siabie prezidentam Biełarusi, ale nie źjeździŭ tudy, nie razabraŭsia, — heta niedaravalna. Ja dumaju, što vizit Łukašenki ŭ Kurapaty mahčymy tolki z pakajańniem. Heta čałaviek, jaki vioŭ sapraŭdnuju vajnu ź ludźmi, što abaraniali Kurapaty (ja nie vieru, što heta rabiłasia bieź jaho viedama). Tolki paśla pakajańnia možna havaryć z Łukašenkam pra Kurapaty. Heta adna z tych balavych kropak, dzie ŭsio hranična jasna.
Jasna, što takija słovy hučać dla vybaraŭ. I pra biełaruskuju movu, jakaja za dvaccać hadoŭ amal dabitaja, i pra Kurapaty. Dziakuj Bohu, što dajšło da takich razmovaŭ. Ale vyhladaje heta ŭsio nie nadta pryvabna».
