Pryvitańnie, siabra. Vielmi zasmučany tvaim apošnim listom. Ponimaju, čto za poślednij hod, uvidiev vsie, čto proischodiło i proischodit v Ukrainie, vsie my (ja v Kijevie, ty u Miensku) nyrnuli v kakoj-to briedovyj nie prochodiaŝij son, už kotoryj miesiac nachodimsia v sostojanii striessa. V śviazi s połučienijem novoj informacii vynuždieny pieriesmatrivať svoi vzhlady na žizń i pytaťsia sprohnozirovať buduŝieje.
Mienia vot nie pokidajet oŝuŝienije, čto vojna dostaniet i ukrainskuju stolicu, a potomu stoit vovriemia obdumať svoi dalniejšije diejstvija. Ty žie, vsiehda miečtavšij o rievolucii u nas na rodinie, osparivaješ jeje cielesoobraznosť v nyniešnich usłovijach, skłoniajaś k poddieržkie uzurpatora v kanun očieriednoho śpiektakla «Priezidientskije vybory-2015».
Ja jeŝie pomniu, kak ty, nieskolko staršie i obrazovańnieje mienia, potčievał knihami o biełorusskoj istorii, citirovał proiźviedienija, kotorych nie było v školnoj prohrammie dažie v błahosłoviennyje pieriestroječnyje vriemiena.
Kak v hody mojej učieby v PTU na stolara ty zastavlał mienia pisať rasskazy na tiemu «Kakoj ja choču vidieť svoju stranu», a v univiersitietie staratielno izbavlał ot rusizmov v biełorusskoj rieči.
Nie zabyť i toho, s kakoj strasťju my proryvali omonovskije ciepi, połučaja dubinkami i vdychaja ślezotočivyj haz v sieriedinie «viehietarianskich» jeŝie 90-ch.
Kak splevyvaja krov i vstavaja iźbitym na nohi v miliciejskom učastkie, ty pieł biełorusskij himn «Mahutny Boža», dierzko kidaja opričnikam diktatora: «A vy svoj znajetie?». Błahodarien tiebie, čto połučiv poślednieje prieduprieždienije ot zamdiekana fakultieta žurnalistiki pieriestať vychodiť na akcii protiesta pod strachom uvolnienija, ustydiłsia rieakcii na svoju vozmožnuju słabosť – vychodił dalšie.
No na dniach ty napisał eto: «Stranno, no narod kak-to očień miedlenno osoznajet, čto, jeśli ty nie za Łukašienko, to – za Putina, potomu kak oppozicii vied́ v Biełarusi na samom diele užie niet. Ona jesť tolko za priediełami Biełarusi. A čitaješ novosti – diežaviu kakoje-to słovno. My živiem nie v 1996-m, nie v 2006-m i dažie nie v 2010-m, dorohije sootiečiestvieńniki. I dažie ohorčaťsia po etomu povodu užie śmiešno i hłupo. Prosto tak, kak rańšie, užie nie budiet nikohda. Ni-koh-da. Znajetie takoje słovo?»
Mnie li tiebie napominať pro totalnyj kontrol za vsiemi krupnymi, v piervuju očieried́ elektronnymi sriedstvami massovoj diezinformacii, pro «eskadrony śmierti», uničtožavšije jarkich oppozicionnych politikov i žurnalistov, pro otsutstvije v Biełarusi nie tolko vyborov luboho urovnia, no i niezavisimoj sociołohii, biez kotorych tvoi tiezisy vyhladiat prosto kak dannosť, s kotoroj my čuť li nie rodiliś.
No s kakich eto por ty stał razdielať Łukašienko i Krieml (kakuju by familiju nynčie on nie nosił)? Raźvie my s toboj triebovali ot uzurpatora smieny hosudarstviennoj simvoliki s nacionalnoj na erzac beeseserovskoj, v riezultatie čieho riebiat s našimi atributami viažut dažie na stadionach? A kak žie rodnaja mova, siabra? Moh li nacionalnoorijentirovannyj biełorus triebovať vviedienija hosudarstviennoho dvujazyčija, ponimaja, čto ono priviediet biełorusskij v nastojaŝieje hietto? Napomniu tiebie o hosudarstviennoj prohrammie raźvitija nacionalnoho prostranstva, otmieniennuju srazu pośle prichoda k vłasti Łukašienko. Jeśli by ona rabotała vsie prošiedšije s pozornoho 1994 hoda dvadcať let, raźvie stojał by siejčas vopros o cielesoobraznosti i formalnoho prisojedinienija Biełarusi k Rośsii i pročiemu «russkomu miru»?
Vspomni, kak imienno Moskva spasła osieńju 1996-ho samozvannoho Baćku ot impičmienta.
Tohda jeŝie suŝiestvovali v RB i parłamient, i Konstitucionnyj sud. Nie sdiełaj ona eto, i nie było by siejčas nikakich Jevrazijskich sojuzov. My by vmiestie s ukraincami prietiendovali na členstvo v ES, a možiet i v NATO. Nakoniec, ja i tysiači emihrantov žili by siejčas s toboj v odnoj stranie.
Ponimaju, tiebie kak nacionalistu (v prošłom?), nie mohut nie nravitsia passaži Łukašienko o tom, čto on za tierritorialnuju ciełostnosť Ukrainy, ob «istoričieskoj spraviedlivosti» v vidie Rośsii, podielennoj mieždu Kazachstanom i Monholijej. No, prośniś, siabra, my užie słyšali słoviesnyje pieriepałki biełorusskoho i rośsijskoho diktatorov jeŝie diesiať let tomu nazad. I čto, raźvie ty smožieš nazvať chotia by odin słučaj, kohda Łukašienko čto-to sdiełał, iduŝieje kardinalno vrazriez s volej Kriemla?
Opravdyvaja svoj nyniešnij konformizm, ty, poniatnoje dieło, ssyłaješsia na opyt Ukrainy. Priamo kak naši idieołohičieskije opponienty, hovoria o vriedie rievolucij kak takovych.
«To, čto budiet v słučaje śvieržienija Łukašienko, nahladno pokazało śvieržienije Janukoviča. Jeśli kto-to jeŝie nie poniał – budut rośsijskije «zielenyje čiełoviečki» i pročieje dieŕmo. Poetomu pri vsiech minusach Łukašienko, s taktičieskoj točki zrienija było by umnieje siejčas nie vojevať s nim, a naoborot – konsolidirovaťsia. I parallelno raźvivať hraždanskoje obŝiestvo, – pišieš ty. – Ubirať Łukašienko priamo siejčas – značit otpiliť suk, na kotorom my vsie sidim. I hromko hrochnutsia v ad «russkoho mira». Tohda nyniešnich tiech žie futbolnych fanatov budut nie štrafovať, nie sažať na sutki, a prosto rasstrielivať v podvałach. Odna nadiežda – čto sankcii pridušat Rośsiju, i mienieje značimaja problema Łukašienko zavianiet sama soboj. Łučšieje, čto siejčas možiet sdiełať oppozicija – podhotoviť k etomu momientu chotia by potiencialno aktivnuju časť obŝiestva. Bydło my vsie ravno nie iźmienim, da i nie nužno – ono pod lubuju vłasť prohnietsia. Jeśli, koniečno, nie budiet altiernativnoho cientra pritiažienija i finansirovanija v Moskvie. (Nie bud́ jeho siejčas – nie było by i problemy Donbassa). V obŝiem hłavnyj vrah biełorusov – eto Moskva, a Łukašienko – vsieho liš miełkaja i vriemiennaja (choť i zatianuvšajasia na 20 let) problema».
Nužno priznať, čto takaja točka zrienija nie orihinalna i v sriedie biełorusskich patriotov vieśma rasprostraniena. Tak čto tot, kto uničtožił u nas na rodinie vsie rostki svobody i diemokratii, vykorčievał nacionalnoje vmiestie s aktivnymi hraždanami, možiet rassłabiťsia i užie siejčas hotoviť krasnyje dorožki dla očieriednoj potiešnoj inauhuracii.
Chotia počiemu potiešnoj? Jeśli vy, dorohije sohraždanie, sohłasno łohikie takich zajavlenij, opasajaś hipotietičieskoj vojny i formalnoho priznanija potieri suvierienitieta, otkazyvajetieś ot boŕby i konsolidirujetieś vo vriemia «hołosovanija» za Łukašienko, to on vpiervyje v žiźni možiet nie pribiehať k massovym falsifikacijam. Ostajetsia proviesti śpiektakl maksimalno prozračno, sozvav pobolšie nabludatielej so vsieho mira. I tie, učityvaja śpiecifičnosť momienta, priznajut riezultaty, a Aleksandr Hrihoŕjevič staniet lehitimnym priezidientom. I pojediet v turnie po zapadnym stranam, ich rukovoditieli poobieŝajut finansovuju pomoŝ Biełarusi…
Pośle toho, kak eto proizojdiet, ja pozdravlu vas, vsie viernietsia na kruhi svoja i śmieło možno budiet skazať, čto boleje dvuch diesiatiletij našiej žiźni prošli zria.
Povtoriuś niemnoho, vy, uvažajemyje pobratimy, ischoditie iz łožnoho, kak priedstavlajetsia, tiezisa o vozmožnosti napadienija Rośsii na Biełaruś. Niet, u mienia, razumiejetsia, niet illuzij na sčiet našiej sosiedki. Chotia mnie vsie-taki kažietsia, čto pri vsiej jeje biesnovatosti dažie ona nie staniet vtoroj raz strielať siebie v hołovu. Vo vsiakom słučaje, poka u rula Łukašienko.
Biełaruś i tak marionietočnoje hosudarstvo. To jesť, my užie sdali svoju stranu. Sochranili ludiej, infrastrukturu, atributy hosudarstviennosti? Nu, jeśli dla vas eto osnovanije žiť biez čiesti… Tohda łohičnieje vam, patrioty, prisojediniťsia i k tiem, kto ochaivajut ukrainskij Majdan. Vied́ formalno vsie s nieho načałoś. Tak možiet, na fih on był nužien? Niet, vsie-taki sovok v nas živ i chorošo siebia čuvstvujet. Vied́ jeŝie nie tak davno tiech, kto riešałsia zaŝiŝať prava svoi i svoich sohraždan, opriedielali v łahieria i psichuški, a značitielnaja časť sovietskich ludiej pri etom niedoumievała: čieho im nie chvatajet, začiem lezut na rožon? Možiet, v samom diele dušievnobolnyje? Im byli poniatny tolko praktičieskije dieła – dostať dieficit, najti lekarstva, razdobyť drov na zimu. Vsie, čto vychodiło za ramki obŝieponiatnych praktičieskich dieł, ich razdražało. I prodołžajet razdražať, snova słyšno sakramientalnoje «liš by nie było vojny».
Možietie užie uspokoiťsia. V Biełarusi vojny nie budiet. No sovsiem nie potomu, čto vy soljetieś v ekstazie s byvšim vrahom, ranieje prinimajemoho vami za «absolutnoje zło», a nynčie smienivšieho status na «mieńšieje». Prosto impierskaja Rośsija słomajet zuby ob Ukrainu i proizojdiet eto kuda rańšie, čiem vy odumajetieś i śvierhnietie svojeho uzurpatora. V dień, kohda novosti budut trubiť ob otdielenii očieriednoho subjekta fiedieracii ot Moskvy, a sformirovannoje do vtorych priezidientskich vyborov v RB pravitielstvo, budiet priezientovať pakiet rieform, my nakiniem pietlu na horło Leninu. I pod sootvietstvujuŝij hrochot na našiej Płoščy Niezaležnasci my zabudiem o potokach błaži vokruh nyniešnieho naviazannoho vybora.
